In sommige IMDB-recensies wordt Waves, het meest recente familiedrama van regisseur Trey Edward Shults (It Comes At Night), de nieuwe Moonlight genoemd. Het is niet moeilijk te bedenken waar die vergelijking vandaan komt. Net als de Oscarwinnaar heeft ook deze film iets poëtisch, door de experimentele kleureffecten en gebrek aan ellenlange dialogen. Het gevoel doet hier al het werk. Toch is Waves zoveel meer, en doet een een-op-een vergelijking deze film – die juist ook op zoveel fronten verschilt – daarmee tekort, betoogt Vogue.
Het plot
Waves speelt zich af in Zuid-Florida en focust zich op het leven van twee tieners uit hetzelfde Afro-Amerikaanse gezin. De eerste filmhelft draait om Tyler (Kelvin Harrison Jr.), een populaire middelbare scholier die aan de torenhoge verwachtingen van zijn vader (Sterling K.Brown) probeert te voldoen. ‘Je zal altijd tien keer harder moeten rennen dan de rest om succesvol te zijn,’ drukt hij zijn zoon – op dat moment succesvol opkomend worstelaar – op het hart.
Alles loopt op rolletjes, tot Tyler een spier scheurt en het ene na het andere onderdeel in zijn leven in elkaar stort. Het leidt tot een traumatische gebeurtenis die niet alleen hem, maar ook zijn familie treft. Alle dingen die de gezinsleden dáchten te weten – van normen en waarden tot omgang met elkaar – staan opeens op scherp. De tweede helft van het plot focust zich dan ook op Emily (Taylor Russell), Tyler’s jongere zusje, die een stuk ingetogener is.
Zien: hoe 'Moonlight' geschiedenis schreef voor de LGBTQ Community
Onconventionele muziek
De manier waarop dat gebeurt is al vanaf de eerste scènes opvallend. De camera draait soms rondjes à la een achtbaan en alle verschillende emoties die de revue passeren – van romantisch tot schrijnend – worden ondersteund door een ijzersterke playlist, met bijdragen van Kayne West, Tame Impala en Frank Ocean. Naar de laatstgenoemde muzikant schreef Shults zelfs een brief, omdat 'niemand anders bepaalde scènes had kunnen ondersteunen'.
Waves werd geproduceerd door filmbedrijf A24 (ook verantwoordelijk voor Moonlight, tevens een verklaring voor de vergelijking) en dat is te zien. Net als andere werken van hun hand – ook Midsommar en The Lighthouse komen uit hun koker – zitten er beeldschone, kleurrijke scènes in Waves, waarvoor je zo de pauzeknop zou indrukken. Over het acteerwerk nog maar niet te spreken. Het gesprek tussen vader en dochter is er een om te onthouden. In deze film waarin niemand het fout bedoelt maar er ondertussen veel misgaat, zit bovenal heel veel liefde en warmte.
Stijlmiddelen
Wie zich geprikkelder dan normaal voelt tijdens de film, staat daarin niet alleen. Sommigen zullen die samenkomst van elementen irritant vinden – de muziek, de kleuren, het licht; er zijn weinig zintuigen die niet aangesproken worden tijdens een groot deel van Waves. De productie is daarmee wellicht niet voor iedereen. Maar toch: wie zich in het plot durft onder te dompelen, zal de keus voor die stijlmiddelen begrijpen. Opgroeien verloopt, hoe hard we het ook afdwingen, net zo goed niet eendimensionaal. En als deze ingrijpende coming of age film íets onderstreept, is het dat wel.
Waves draait nu in de Nederlandse filmhuizen. Je bekijkt de trailer hieronder.
