Wat gebeurt er als je droomhuis net af is en je de diagnose kanker krijgt? Interieurontwerper Ronnie Renette kan het gelukkig navertellen. Samen met zijn man Maarten Kokkeler woont hij in deze mediterrane fitfiesbungalow van baksteen en beton – een stukje Griekenland in het hart van Breda. ‘Carpe diem? Dat vind ik toch zo’n cliché.’ Lees hier de preview van het interview met Ronnie Renette uit het Vogue Living september/oktober 2020 nummer.
BESTEL VOGUE LIVINGS SEPTEMBER/OKTOBER 2020 NUMMER HIER
Waar zijn de konijnen?’ Nee, dit verhaal begint niet met een goochel truc. Dit is een oprechte vraag van Ronnie Renette (48) aan zijn man Maarten Kokkeler (47). Het is namelijk bloody hot vandaag en dat trekken de meeste mensen al niet, laat staan een stel konijnen dat niet kan zweten. ‘In de badkamer. Daar is het lekker koel,’ zegt Maarten, terwijl hij onder de parasols op het terras glazen lichtoranje rosé inschenkt. Normaal vertoeven de konijnen in de tuin, waar Ronnie net door de poort is binnengekomen, maar nu dus even niet. Het is vrijdagmiddag, door gedonder met een oververhitte Merwede brug zijn we ruim een uur te laat in Breda gearriveerd, maar het weekend is zojuist begonnen. Gezondheid!
Nieuwe Kansen
‘Geen stress, we zien je wel verschijnen,’ had Ronnie door de telefoon gezegd, en dat is tekenend voor de van oorsprong Limburgse interieurontwerper. ‘Ik heb nooit stress,’ vertelt hij nadat hij zich heeft omgekleed in korte broek en T-shirt. ‘Ik hou van verandering en de spanning die daarbij hoort. Daar kick ik op.’ Maarten knikt bevestigend. Hij is de Nederlandse agent van twaalf kledingmerken, waaronder Bellerose, Hartford en bybar.
‘Ik ben extravert, jij bent een binnenvetter. Als jij een probleem hebt, merk je er niets van. Dan los je het zelf op, in stilte. Toen Ron vorig jaar heel ziek werd, vroeg ik me wel af: waar komt dit vandaan. Dat weet je natuurlijk nooit, ik ben geen medicus, maar toch.’ Ronnie: ‘Gek, daar heb je het nooit over gehad.’ Maarten: ‘We kennen elkaar door en door. Weten hoe de ander zich voelt. Dat is soms bijna eng, of lastig, en dan laten we elkaar even.’ Ronnie: ‘We zijn compleet anders, maar vullen elkaar wel aan.’
Worstenbroodje stelen
Tweeënhalf jaar wonen ze hier nu. De mannen delen hun domein met Epple, de zevenjarige beagle die nieuwsgierig aan komt lopen om het vreemde bezoek te besnuffelen. Van dit weer wordt iedereen loom, maar Epple is altijd een beetje groggy, want de hond heeft epilepsie waarvoor hij zware medicijnen krijgt. Het weerhoudt hem er niet van om later in de keuken een worstenbroodje van het aanrecht te stelen – je bent een Brabantse hond of niet.
Naast de architectuur van de bungalow is de enorme tuin – hij loopt helemaal om het huis – de reden waarom ze op het pand vielen. Ronnie: ‘We woonden hiervoor in een appartement met eenbalkonnetje; ik verlangde naar een huis met een tuin.’ Maarten: ‘Jij wilde al langer daar weg, ik hield dat tegen – uit vrees voor waar we terecht zouden komen.’ Toch was het huis geen liefde op het eerste gezicht. Maarten: ‘Het zag er niet uit. Door de buurt werd het huis ‘het crematorium’ genoemd. Toen wij voor het eerst gingen kijken waren de muren geel van de rook en hingen er verschoten vitrages voor de ramen. Het wás ook net een crematorium. Maar ik weet dat Ron daar dwars doorheen kan kijken.
Door de architectuur heeft het iets kloosterachtigs, maar mij doet het ook aan Ibiza denken en aan Oostenrijk, door het balkenplafond in de woonkamer.’ Ronnie: ‘Binnen tien minuten waren we weg. De volgende dag gingen we op vakantie, maar het huis bleef door ons hoofd spoken. Toen hebben we vanaf ons vakantieadres een bod gedaan dat binnen tien minuten geaccepteerd werd. We hadden het crematorium gekocht, haha.’
Subtiele details
Iemand heeft ooit veel van dit huis gehouden. Sporen daarvan zijn door de tijd vervaagd, maar nog niet geheel verdwenen. Het sierlijke hekwerk voor de ramen, het mozaïek boven op de pilaren aan de voorzijde, het stenen uiltje op de tuinmuur: het zit ’m in subtiele details. En welk kind, prinses of niet, droomt er nou niet van een torentje? De bungalow van Ronnie en Maarten heeft er zelfs twee. Geen heel grote, maar toch twee heuse torentjes. ‘Het huis is gebouwd in 1954 door een Bredase chirurg en zijn Griekse vrouw,’ vertelt Ronnie. ‘Zij kwam uit een well-to-do familie en had gezegd: “Ik kom alleen naar Nederland als ik een Grieks huis mag bouwen.” Dat mediterrane herkenden wij meteen.’
Officieel is het huis een fraai voor beeld van de Bossche Schoolstijl, een architectuurstroming met strikte verhoudingen, gebaseerd op het gedachtegoed van dom Hans van der Laan. Maar de strenge klooster architectuur is hier verzacht door zuidelijke invloeden. Dat zit ’m niet alleen in de dikke muren en hoge schuine plafonds, maar ook in het vele contact met buiten en de flow van het huis, waar de ruimtes heel natuurlijk in elkaar overvloeien. Ook de vorm van de bungalow met lessenaarsdaken is on Nederlands: een U-vorm om een patio, die aan de voorkant in open verbinding staat met de straat. Aan de binnenkant van de U zit een galerij met hoge glazen ramen die toegang geeft tot alle leefruimtes, die om de galerij heen gedrapeerd zijn.
Alsof je op vakantie bent
Hamvraag is: hoe maak je van ‘een crematorium’ weer een woon huis? Maarten: ‘Daarin vertrouwde ik Ronnie blind. Dat kan hij gewoon. Zelf had ik maar één wens: ik wilde per se géén kookeiland – dat heeft iedereen al. Wij genieten van verbouwen, we krijgen er geen stress van want je ziet de progressie. Zelf heb ik alle deuren opgeknapt. Ik heb dágen geschuurd, heerlijk.’ Om een grotere slaapkamer te creëren kwam er aan de achterkant van het huis een bescheiden aanbouw. Het vierkante volume is bekleed met Douglashout dat door het zonlicht fraai vergrijst. ‘Ik wilde een nonchalante, mediterrane sfeer creëren, Met witte stoelen en banken en veel planten,’ zegt Ronnie. ‘Alsof je op vakantie bent.’
Lees het hele interview in Vogue Livings nieuwe september/oktober 2020 nummer, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is zonder verzendkosten. Het nummer is in de winkels in Nederland tevens te verkrijgen in combinatie met een limited edition Vogue T-shirt. Wees er snel bij, want de voorraad is beperkt!
Wist je dat je als abonnee Vogue Living digitaal leest via Tijdschrift.nl? Als abonnee koppel je je Vogue Living aan de Tijdschrift-app, waarmee je Vogue direct digitaal tot 3 maanden terug kan lezen.
Fotografie: Hans van Brakel
Productie en Styling: Valerie van der Werff
Shop Vogue's Home Favorites
