Bloemen waren haar beste vrienden toen ze opgroeide, het maken van sculpturale bloeminstallaties is nu haar werk. Een coconut girl in a high fashion world: het eilandgevoel van Ren MacDonald-Balasia op Hawaii.
‘A coconut girl in a high fashion world’
Haar vroegste herinneringen zijn wuivende bomen, de reusachtige ijzerhout- en eucalyptusbomen van honderden jaren oud die rond het huis staan. Haar bed stond naast het raam: “Ik herinner me dat ik zag hoe ze heen en weer bewogen, met veel lawaai als het waaide. Dan leek het alsof ik in een scheepswrak op zee heen en weer geslingerd werd.” Een andere herinnering is hoe ze de trap naar oma Tomi’s studeerkamer op ging, een flinke klim voor een driejarige. “Daar zat Grammie elke dag aan haar bureau te schrijven en te rommelen. Erboven hing een gigantisch prikbord vol met foto’s en plaatjes en briefjes met telefoonnummers, het was een soort museum daar. En het heeft een prachtig uitzicht over het strand van Waikiki. Het is nog steeds mijn favoriete plek in dit huis.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
De overgang van Hawaii naar Los Angeles
De mid-century villa verbindt drie generaties vrouwen: Tomi ‘Grammie’ Kaizawa Knaefler (95), die het huis in 1960 liet bouwen, haar dochter Pamela MacDonald (75), die er zeven jaar geleden opnieuw introk om voor Tomi te zorgen, en kleindochter Ren MacDonald-Balasia (36), die er de eerste jaren van haar leven opgroeide. Hoewel Ren het grootste deel van haar leven doorbracht in Los Angeles noemt ze Mānoa Valley op het Hawaiiaanse eiland Oahu nog altijd haar thuis. Waikiki en het drukke centrum van Honolulu liggen beide op ruim een kwartier rijden, maar hier heerst een serene rust tussen de mangobomen, de ylangylang en de roze en rode hibiscusbloemen.
De overgang naar LA, waar ze op haar negende naartoe verhuisde omdat haar vader als cameraman in de filmwereld werkte, was groot. “Ik was een soort eilandelfje, ik leefde en ademde natuur, en werd opeens midden in de grote stad geplant. Het eten was anders, ik miste na schooltijd de mochi van Grammie (hoewel geboren op Hawaii is Tomi Japans van origine, red.) Ik miste het strand, dat nu op meer dan anderhalf uur rijden lag. En ik kon niet slapen. Ik miste de regen die in Mānoa bijna elke avond op de bomen en het dak tikte. De eerste anderhalf jaar dat we in LA woonden liet mijn moeder de douche lopen zodat ik kon slapen.”
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
