Blow-Up (1966)

Deze duistere, glamoureuze thriller, geregisseerd door de Italiaanse auteur Michelangelo Antonioni, is een sinistere titel op de lijst. De film speelt zich af tijdens de Swinging Sixties in Londen. Het volgt een onwaarschijnlijk verhaal vol intriges van de wellustige modefotograaf Thomas van David Hemmings, die gelooft dat hij per ongeluk een moord heeft gefotografeerd. De dreigende spanning van de film wordt getemperd door een aantal fantastische cameo’s, van Veruschka tot Jane Birkin. Blow-Up is nog steeds een fascinerende film over een cruciaal moment in de modegeschiedenis.

Who are you, Polly Maggoo? (1966)

Who are you, Polly Maggoo? mag dan in hetzelfde jaar zijn uitgebracht als Blow-Up, maar de visie op de Swinging Sixties is surrealistischer en opzettelijk satirischer. De film, geregisseerd door de Amerikaanse fotograaf en filmmaker William Klein, steekt de draak met de excessen en frivoliteiten van de mode-industrie op een manier die zowel glamoureus als grotesk is. Kijk de film voor de kostuums – die Jean Paul Gaultier en Marc Jacobs hebben geïnspireerd – en blijf hangen voor de briljante vertolking van Grayson Hall als Miss Maxwell, een heerszuchtige Diana Vreeland-achtige moderedacteur wier pittige opmerkingen een carrière kunnen maken of breken.

Mahogany (1975)

Wat de portretten van modeontwerpers op het witte doek betreft, worden ze niet decadenter dan Diana Ross als de Amerikaanse ontwerpstudente Tracy Chambers. De kleding van Chambers werd een onwaarschijnlijke hit in de salons van het Rome van de high society van de jaren zeventig. Geregisseerd door Berry Gordy van Motown Records, wordt de mode op zijn flamboyantst gevierd. Maar Mahogany bevat ook een politieke boodschap, die tot op de dag van vandaag relevant blijft, wanneer Tracy wordt verscheurd tussen haar liefde voor een zwarte activist die strijdt tegen gentrificatie in haar geboorteplaats Chicago en de glamoureuze maar uiteindelijk loze beloften van haar modellencarrière in Europa.

Prêt-à-Porter (1994)

In Robert Altmans sterrenrijke en zeer satirische ode aan de mode-industrie is niets wat het lijkt. In de kenmerkende mockumentary-stijl van de filmmaker zijn er cameo’s van beroemdheden als Julia Roberts, Sophia Loren en Lauren Bacall. Allemaal spelen ze verschillende fashionista’s die naar Paris Fashion Week komen in de nasleep van de dood van Olivier de la Fontaine, het hoofd van de moderaad van de stad. De aanvankelijk verbijsterde reactie van de mode-industrie is in de loop der jaren verzacht, en als terugblik op de spannende hoogtepunten van catwalkshows uit de jaren negentig is er geen betere film om naar te kijken.

The Devil Wears Prada (2006)

Wat betreft het in de schijnwerpers zetten van de geheimzinnige wereld van de modemedia, zijn weinig films zo succesvol geweest als The Devil Wears Prada. Met Meryl Streep in de hoofdrol in een opwindend wrede, voor een Oscar genomineerde rol als Miranda Priestly, hoofdredacteur van het tijdschrift Runway, volgen we de reis van Anne Hathaways aanvankelijk stijlonafhankelijke Andy Sachs terwijl ze deze moordende wereld betreedt als Miranda’s assistent. De film is eindeloos citeerbaar, en profiteert van briljante ondersteunende optredens van Emily Blunt en Stanley Tucci. Maar zou de echte slechterik van de film eigenlijk Andy’s vriend kunnen zijn? Je hoeft maar snel door Twitter te scrollen om te zien dat dit debat tot op de dag van vandaag voortduurt.

Coco before Chanel (2009)

Als je op zoek bent naar een dosis modegeschiedenis, dan kun je niet fout gaan met Audrey Tautou’s sublieme optreden als Coco Chanel in haar beginjaren als naaister. Dit was het tijdperk voordat Chanel haar gelijknamige modehuis zou oprichten, waarmee ze de moderne damesgarderobe opnieuw zou definiëren. Met behulp van elegante cinematografie en artdirection – en verbluffende stijlmomenten dankzij de Franse kostuumontwerpster Catherine Leterrier, die voor haar bijdrage aan de film een César Award kreeg – gaat de modebiopic zeer de diepte in. De film biedt een ontroerend inzicht in de innerlijke wereld van de ontwerper.

Confessions of a shopaholic (2009)

De gevaarlijkste plek ter wereld om een winkelverslaving te hebben is misschien wel New York City, en Rebecca Bloomwood (Isla Fisher) test daar voortdurend haar grenzen (en creditcards). Terwijl Rebecca probeert haar journalistieke carrière in de richting van de modewereld te sturen, staat haar voortdurende gevecht met het moeten kopen van een nieuwe sjaal, jas of zelfs twintig hotdogs haar in de weg. Met haar vrolijke kleding en opvallende accessoires lijkt ze perfect voor het modeblad waar Rebecca zo graag voor wil werken, maar het wordt een beetje tricky als haar rekeningen oplopen en ze naar Shopaholics Anonymous moet.

The Dressmaker (2015)

Myrtle Dunnage (Kate Winslet) keert terug naar haar geboorteplaats in Australië nadat ze decennia eerder de schuld kreeg van de dood van haar klasgenoot. Myrtle heet nu Tilly en heeft zichzelf omgedoopt tot coutureontwerpster en naaister die bij haar aankomst veel aandacht trekt. In het komediedrama is te zien hoe Tilly de lokale bevolking leert dat een jurk veel meer kan zijn dan een eenvoudig kledingstuk. Maar terwijl ze de vrouwen in haar stad stylet, zoekt Tilly ook wraak op degenen die haar al die jaren geleden onrecht hebben aangedaan.

The Neon Demon (2016)

Je hebt een sterke maag nodig om Nicolas Winding Refn’s psychologische horror The Neon Demon te doorstaan, maar de beloning is veel oogverblindende mode. De jonge Jesse (gespeeld door Elle Fanning) wordt na haar ontdekking al snel meegesleurd in een donkere scene, wat resulteert in demonische bezittingen, seriemoordenaarfotografen, exorcisme, necrofilie en heel veel (heel veel) bloed.

Phantom Thread (2017)

Er zijn maar weinig films die de veeleisende aard van haute couture zo goed weergeven als de claustrofobische en briljant griezelige Phantom Thread van Paul Thomas Anderson. Deze film brengt de relatie in kaart tussen de high society-ontwerper Reginald Woodcock – losjes gebaseerd op Charles James – en een jonge vrouw die hij ontmoet in een café, die zijn muze wordt. De voor een Oscar genomineerde prestatie van Daniel Day-Lewis wordt ruimschoots geëvenaard door zijn medesterren Vicky Krieps en Lesley Manville, waardoor dit duistere sprookje tot leven komt.

Cruella (2021)

Hoewel Disney’s fantastische kijk op de modewereld misschien een beetje vergezocht is, gaat het vaker goed dan fout. Deze film vertelt het verhaal van de beruchte, stijlvolle slechterik Cruella DeVil van 101 Dalmatiërs, hier in haar jeugd gespeeld door Emma Stone. Haar begin als afvallige modeontwerper – wanneer ze zich verzet tegen de bloemen en frivoliteit van de Londense stijl uit de jaren zestig, en iets donkerders en gevaarlijkers introduceert – heeft veel parallellen met figuren uit de echte wereld, denk aan Vivienne Westwood en John Galliano.

House of Gucci (2021)

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal volgt House of Gucci Patrizia Reggiani terwijl ze trouwt in de Gucci-familie. Haar ambitie veroorzaakt een kettingreactie van verraad, wraak en moord. De film zit vol oogverblindende outfits en familiedrama, om nog maar te zwijgen over de iconische quote “Father, Son, House of Gucci”. Bovendien bevat de dramatische films over het Italiaanse mode-imperium sterren als Lady Gaga, Adam Driver en zelfs Al Pacino.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue UK.