Recensies van het Vogue Boekenclub-panel

De verwachtingen voor dit boek waren dan ook hooggespannen. Maar wat vond ons kritische Vogue Boekenclub-panel over De Verwarde Cavia? In dit panel neemt elke editie een selectie plaats van ‘professionele boekenlezers’. Mensen die voor hun werk bezig zijn met taal. Dit zijn schrijvers, journalisten, opiniemakers, boekenmakers en acteurs bijvoorbeeld. In deze editie van het Vogue Boekenclub-panel: Tahrim Ramdjan, Pien Wekking, Ginny Ranu, Kevin Hassing, Sara Joelle Baars en Brankele Frank.

Laatstgenoemde won natuurlijk onlangs De slimste mens, waarbij Paulien Cornelisse juist haar jureerde. Benieuwd wat er gebeurt nu de rollen omgedraaid zijn? Lees snel door.

Kevin Hassing, schrijver

“Alledaagse avonturen van een lieve ongemakkelijk haarbal. Stel je voor dat je een cavia bent die op een doodsaai kantoor werkt. Stel je voor dat je werkt met mensen die saai, bizar, bijzonder, uitzonderlijk of heel gewoon zijn. Dan heb je zo’n beetje de strekking van de verhalen van De verwarde cavia. In twee delen ontmoet je Cavia. Caaf, voor vrienden. Een lieve Cavia die niets anders wil dan zwelgen in sleur. De korte hoofdstukken zijn grappig, herkenbaar (ook als je niet op kantoor werkt) en bij vlagen zelfs ontroerend. 

Want zoals de meeste mensen is deze cavia eigenlijk heel onzeker. Niet alleen over haar plekje op kantoor, ook over zichzelf in relatie tot haar (hele leuke en grappige) vriendje. Op die momenten zijn de verhalen op zijn sterkst. Als een hoofdstuk niet alleen een grappige anekdote is, maar ook iets zegt over Caaf. Want hoe bevreemdend ook, eigenlijk zijn we allemaal een beetje Cavia. Door het leven slenterend, je harige kop boven water proberen te houden, vooral niet teveel problemen op je hals halen en onderweg nog een beetje liefde en leukigheid vinden.”

Ginny Ranu, ondernemer en columnist

“Dit boek is prettig geschreven voor mensen met een korte aandachtsspanne. Namelijk: korte hoofdstukken, waardoor er telkens een einde in zicht is. Maar was het einde van dit boek maar wat sneller in zicht. De kantoor-archetypes zijn heel herkenbaar in het bureaucratische bedrijfsleven. Dat is wat de gemiddelde lezer waarschijnlijk enorm grappig vindt.

We hebben allemaal wel eens met een Helma te maken gehad. En als er íemand is die zich herkent in het rondhangen op andere afdelingen vanwege werkontwijkend gedrag, dan ben ik het wel. Het ligt dan ook volledig aan mij dat ik werkelijk níets aan dit boek lollig vond. De cavia hield mij te veel bezig. Kon ze wel bij het toetsenbord? Een cavia werkt helemaal niet op een kantoor! Gelachen heb ik absoluut niet. Het deed me denken aan The Office, maar ook dat is te droog voor mij. Geinig boek, maar niet mijn smaak.”

LEES OOK

Vogue Boekenclub organiseerde het eerste live event en zó zag dat eruit

Lisa Goudsmit

Tahrim Ramdjan, journalist en schrijver

“De terugkeer van de verwarde cavia is een keiharde confrontatie voor iedereen die weleens onder een systeemplafond heeft gewerkt. We kennen allemaal wel een Bernice die machtig vasthoudt aan haar portefeuille ‘workflow en processen’. Of een Sandra die vindt dat overal een melding in een online-omgeving van moet worden gemaakt. En we kennen allemaal een Enzo die ons weer de realiteit in praat en zegt dat ‘een huisstijl om de zoveel tijd anders moet, zodat iedereen er wat over kan zeggen en zijn rituele dans kan doen’.

Zelden laten boeken me echt hardop lachen maar Cornelisse presteert het weer, terwijl ze herkenbare situaties schetst van troosteloosheid én Hollandse kneuterigheid. Zodanig dat ik m’n beste vriend gister met Cavia vergeleek toen ‘ie even moest ranten over zijn kantoorirritaties. Ik heb me zelden zo geïdentificeerd met een cavia.”

Sara Joelle Baars, politicoloog en oprichter van meme-account

“Aanvankelijk dacht ik dat dit zo’n boek was dat je net-niet-hippe overgroot­tante je met de feestdagen cadeau doet ‘omdat het de NS-prijs had gewonnen’. Het eerste deel had ik hiervoor nog niet gelezen, maar toch vloog ik door Pauline Cornelisse’s De verwarde cavia – Terug op kantoor heen.

Binnen vier dagen, half proestend in de trein naar Den Haag, zat ik volledig ondergedompeld in de wonderlijke (lees: frustrerend vertrouwde) kantoorwereld van Cavia. Gelukkig zijn de problemen van Cavia op mijn huidige werk niet bepaald herkenbaar, al riep de lauwwarme koffie wél herinneringen op aan eerdere banen. Zelden lees ik een boek zo snel uit; misschien omdat het ergens tussen satire en zelfhulp balanceert. Of omdat Cavia net genoeg chaos heeft om je te laten denken: ‘dit had ik kunnen zijn’.”

Brankele Frank, neurobioloog, spreker, schrijver

“Een cavia in een grijs kantoorleven. Natuurlijk! Al na een paar pagina’s is het volkomen normaal. Even normaal als de niet-aflatende kantoortaal die veel woorden geeft aan nietszeggende zaken. Paulien Cornelisse is een ster in dit type dialogen, waarin het bedrijfsjargon zo gebruikt wordt dat het geloofwaardig is, maar je toch steeds blijft gissen naar waar het nou eigenlijk over gaat. Naar wat er nou écht gezegd wordt. Niets, natuurlijk, het is de voortdurende zichzelf in standhoudende bezig-heid. Waarin iedereen een rol heeft – of speelt – en zich warm nestelt in de bullshitjob waar ze stiekem toch ook best van houden.

Iedereen die ooit op een kantoor gewerkt heeft herkent de karikaturen: Rob en Ton van de afdeling Support die liever chillen dan helpen, de veel te veel op de regeltjes zijnde Sandra’s, de overenthousiaste goedgelovige Helma’s, de middenmanagers die iets te lekker gaan op hun relatieve macht. De verwarde cavia – Terug op kantoor laat je genieten van de kneuterigheid van het kantoorbestaan. Heerlijk met een herfstig kommetje goulash op de bank!”

LEES OOK

Vogue Boekenclub leest ‘Het gore lef’: ‘Scherp, indringend en verontrustend eerlijk’

Lisa Goudsmit

Vogue.nl ontvangt een commissie wanneer je iets aanschaft via een affiliatelink op onze site.