Het eerste wat opvalt aan Max Zara Sterck (33) zijn haar krullen. We treffen haar in haar atelier in Amsterdam-West, ondergebracht in een oud schoolgebouw met hoge ramen en piepende vloeren. Haar krullen doen denken aan Carrie Bradshaw: los, levendig, vol beweging. Halverwege het gesprek draait ze ze in een soepele beweging en zónder elastiek omhoog tot een nonchalante knot.
In gesprek met Max Zara Sterck
Ze draagt een jurk van zwart katoen, met strategische cut-outs die tegelijkertijd verhullen en onthullen. Het is een silhouet dat we herkennen van haar lente/zomer 2025-show, die vorig jaar plaatsvond in het atelier van de kostuumafdeling van de Nationale Opera & Ballet. Daar werden gasten in stilte naartoe geleid, langs backstagetrappen en geheime dienstliften, terwijl in de Grote Zaal een voorstelling bezig was.
Via deze link meld je je aan bij ons nieuwe Instagram Channel Before it’s in Vogue
Eenmaal binnen klommen dansers op de werkbanken en braken langzaam door in choreografie. Ze droegen Stercks signatuur: lichaams-omsluitende jurken in zwart en wit, strak en tegelijkertijd fluïde. “Het liefst zou ik voortdurend shows geven”, vertelt Sterck. “Ik heb het gevoel dat ik daarin volledig tot mijn recht kom. Alles komt dan samen: de muziek, het licht, de locatie, de choreografie, de modellen. Bij die show besloot ik zelf een gedicht voor te dragen. Voor mij is het een gesamtkunstwerk. Het voelt als een voorrecht om met zo veel specialisten samen te werken, zoals een lichtkunstenaar, en dat geheel te mogen dirigeren. Op de dag zelf was ik verrassend kalm. Er werkte backstage een leger aan mensen voor mij, en daardoor voelde ik me gedragen. Die dagen, die momenten: dat is waar ik het meest van hou.”
Van turnen naar mode
Sterck groeide op in Den Bosch. Haar liefde voor mode begon bij haar moeder, die kleding maakte. “Ik vond het heerlijk om door de Burda en Knipmode te bladeren en aan te wijzen wat ik wilde dat ze voor me zou maken en in welke kleur. Ook kon ik urenlang jurken tekenen in boekjes met dingen die ik om me heen vond, zoals bloemen, blaadjes of snoeppapiertjes.” Als kind droomde ze er al van om modeontwerper te worden, maar dat kwam op een zijspoor toen ze begon met turnen. Ze startte daar pas op haar negende mee, vrij laat voor wie de top wil halen. Toch had ze talent en bereikte ze al snel een hoog niveau. Ze ging in rap tempo van nul naar zes keer trainen per week.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
