Gisele Azad (31) is geboren in Teheran en werkt al bijna tien jaar als creatief consultant in de wereld van selfcare en humanitaire projecten. Tijdens de pandemie nam ze de beslissing haar leven compleet om te gooien en op zoek te gaan naar een plek in de natuur. Voor Vogue.nl schrijft ze elke week een column over wonen in het bos en een duurzame levensstijl. Deze week vertelt ze hoe haar leven in het bos eruitziet.
Leven in het bos
Ik woon nu vier maanden in het Nationaal Park Drentsche Aa. In december 2022 kregen we de sleutel van het huis. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond; mijn verloofde Rudmer en ik hadden het huis gekocht zonder het in het echt te hebben gezien. Ik was ineens een city girl in de natuur.
Je vraagt je misschien af hoe dat eruitziet: een huis midden in het bos. Onze omgeving is voornamelijk beschermd natuurgebied met een aantal vakantieparken, campings, twee cafeetjes en een voedselbos. Daarnaast is er een handjevol huizen waar permanent gewoond mag worden, waaronder ons huis.
Er zijn alleen maar onverharde (zand)wegen en geen straatverlichting – iets wat ik misschien wel het leukst vind aan onze buurt. Daardoor voelt het alsof ik in the middle of nowhere woon (al is het in feite maar 20 kilometer van Groningen). Ons bosperceel bevat drie huisjes: twee zwarte houten cabins en ons eigen huis, deels hout met een rieten dak.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Meer dieren dan mensen
De eerste ochtend dat ik hier wakker werd, stond ik heel vroeg op omdat er zoveel vogels aan het fluiten waren – ik was dat natuurlijk totaal niet gewend in de stad. Ik ging meteen naar buiten om de zon op te zien komen in ons eigen stukje bos. Ik liep rond op het erf om alles tot me te nemen, toen ik ineens drie reeën langs zag lopen, vlak naast ons huis. Het voelt nog steeds bizar om dit soort momenten te omschrijven; ik heb nooit geweten dat dit bestond in Nederland. Het bosleven is soms echt magisch.
Ik zie wekelijks reeën, hazen, uilen, eekhoorns en schotse hooglanders en hun kalfjes vrij rondlopen door het bos. Doordat ik zoveel dieren vrij zie rondhuppelen, merk ik dat ik me ook vrijer ben gaan voelen. Op sommige dagen zie ik meer dieren dan mensen. De eerste maanden sneeuwde het waardoor het erf compleet wit was met hier en daar een pootafdruk van een ree. Nu het lente is, ontdek ik elke dag nieuwe bomen en bloemen. Vorige week heb ik nog rabarber uit de tuin geoogst en zelf jam gemaakt.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
Zoveel mogelijk buiten
Nu we een paar maanden verder zijn, merk ik dat ik het bosleven aardig onder de knie begin te krijgen. Leven in de natuur maakt de simpelste momenten op een dag bijzonder en rustgevend. Ik doe het liefst alles wat kan buiten – zo ben ik nu ook deze column buiten aan het schrijven. Ik begin de dag buiten met een kop thee, loop een rondje door het bos, neem mijn to do-list door op het gras onder mijn favoriete boom en zelfs mijn Zoom-calls doe ik buiten.
Elke week ga ik een dag naar Amsterdam of naar een andere stad voor mijn werk als creatief strateeg. Dat vind ik heel leuk voor de afwisseling.
