Acht jaar geleden zei ze aan tafel bij Humberto Tan dat haar hartenwens een Vogue-cover was. Nu, heel wat shows, campagnes en een eigen skincaremerk verder, staat Winnie Harlow op de cover van Vogue Nederland. Een gesprek over vrouw-zijn, representatie en de ogen van haar moeder.
Winnie Harlow voor Vogue Nederland
“Mijn doel is om op de cover van Vogue te komen. Het is nog geen realiteit, maar als ik het uitspreek, zal het gebeuren”, aldus Winnie Harlow (29) in 2015 tegen Humberto Tan in RTL Late Night. Tan draaide het gesprek vervolgens naar een open sollicitatie voor de cover van de Nederlandse Vogue. De Canadese met Jamaicaanse roots, geboren als Chantelle Whitney Brown-Young, is er even stil van als ze wordt herinnerd aan dat moment. “Wow, ik heb er geen woorden voor. Bedankt daarvoor. Er is veel gebeurd de afgelopen acht jaar. En zoveel dromen zijn uitgekomen.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Nu sta je op de cover van de Nederlandse Vogue. Wat dacht je toen je ’m zag?
“I’m obsessed. Ik vind hem echt geweldig – ik heb niet eerder zo’n cover gehad. Ik hou ervan als ik iets mag doen wat ik nog niet eerder heb gedaan. In mijn glamroom heb ik een muur met covers. Deze is een unieke toevoeging.”
Wat maakt deze cover anders?
“Het is meer huid; ik heb het gevoel dat ie daardoor ook voor meer representatie zorgt. In het begin van mijn carrière waren mensen vooral gefascineerd door de patronen op mijn gezicht, waardoor ik op veel covers met alleen mijn gezicht stond. Daar ben ik natuurlijk ook dol op, maar dit brengt toch een extra lading met zich mee. Ik werd in het begin van mijn loopbaan niet gezien als sexy, maar als interessant en nieuw. Het is meegekomen met de groei in diversiteit de afgelopen jaren. Daarom is deze cover zo speciaal voor me. Hij laat zo veel verschillende aspecten van schoonheid zien.”
Boegbeeld
Je bent het eerste model met vitiligo op de cover van Vogue, maar je was ook de eerste ermee op de catwalk van Victoria’s Secret. Vind je jezelf een boegbeeld?
“Nee, dat ben ik niet. Het is niet omdat ik deze huidaandoening heb, dat ik er een boegbeeld van ben. Die functie is mij opgelegd in de loop der jaren. Ik heb nooit gezegd dat ik een woordvoerder ben. Zo ben ik genoemd, omdat ik een bekend persoon ben die het heeft, maar ik heb het gewoon toevallig. Ik praat er graag over, wil het meer bekendheid geven en licht mensen graag voor als ze dat willen. Maar een woordvoerder ben ik niet. Ik waak voor die term, omdat die aangeeft dat het niet de norm is. Mijn doel is dat het wél de norm wordt en niet iets dat gek is. Als je een trailblazer bent, een pionier, dan krijg je snel dit soort etiketten opgeplakt. Het is mijn verantwoordelijkheid om dat stigma te doorbreken.”
En heb je het gevoel dat dat stigma doorbroken wordt?
“Ik begin meer modellen met vitiligo te zien, dat vind ik zo mooi. Toen ik klein was, had ik het gevoel dat ik de enige persoon ter wereld ermee was. Het werd niet vertegenwoordigd, dus ik had als kind geen idee. Ik denk dat daardoor mijn kleine ik ook echt fulfilled is. Het is zo mooi om te zien dat er diversiteit is.”
Nieuwe definitie van schoonheid
In 2014 zei je in je TedX-talk dat we een nieuwe definitie van schoonheid nodig hebben. Hoe heeft jouw perceptie van schoonheid zich ontwikkeld?
“Ik ben al een tijd geleden tot het besef gekomen dat beauty in the eye of the beholder is. Schoonheid moet zijn wat iedereen zelf wil dat het is. Maar ik heb me ook gerealiseerd dat mijn gevoel van wat mij mooi maakt, kan veranderen. Ik heb bijvoorbeeld mijn haar afgeknipt, terwijl ik meestal word gezien met alle soorten pruiken in alle mogelijke kleuren. Mijn moeder is kapper, dus ik spendeerde een groot deel van mijn jeugd in de kapsalon. Dit is een van de redenen dat ik zo veel waarde hecht aan haar. Ik hou van hoe haar me laat voelen. Als ik mijn moeder hielp, zag ik altijd hoe vrouwen zich voelden als ze de salon verlieten. Dat was elke keer magisch.”
