12-fotos-van-een-jonge-diane-keaton-het-boegbeeld-van-vintage-mode-367724

De Oscarwinnende actrice Diane Keaton, ster van geliefde films als Annie Hall, Something’s Gotta Give, The First Wives Club en The Godfather, is op 79-jarige leeftijd overleden, zo bevestigde haar familie op 11 oktober 2025. Keatons garderobe in Annie Hall beïnvloedde de manier waarop een hele generatie vrouwen zich kleedde, en de ster zelf had een uitgesproken persoonlijke stijl: ze was een fervent liefhebber van tweedehandswinkels, had zo’n veertig hoeden in haar collectie en wijdde een deel van haar memoires aan haar voorliefde voor coltruien. Vogue blikt terug op het leven de jonge Diane Keaton.

Een jonge Diane Keaton in Vogue

Vogue bracht voor het eerst het bijzondere talent van een jonge Diane Keaton onder de aandacht in de cultuurpagina’s uit de jaren zeventig, waarin aandacht werd besteed aan haar rollen in Sleeper in 1974 en The Godfather: Part II het jaar daarop (“Gewoon een geweldige film in alle opzichten”). Pas in 1977 stelde het tijdschrift haar echter echt voor aan de lezers als “de vrouwelijke superspecialster van de Amerikaanse films”, na de release van zowel Annie Hall als Looking for Mr Goodbar.

Via deze link meld je je aan bij ons nieuwe Instagram Channel Before it’s in Vogue

“Ze is de meesteres van de dromerige uitroep, van de besluiteloze zin, van de fade-out stilte”, verklaarde de Amerikaanse editie in haar decembernummer. “Zelfverontschuldiging lijkt Diane te kenmerken. Tenminste, totdat je haar op het scherm ziet acteren of een liedje hoort zingen (ze zou een LP aan het opnemen zijn), en dan is er geen twijfel meer mogelijk: ze is de beste. In Diane Keatons aarzelingen schuilt alle kracht van Amerikaanse vrouwen. Een Oscar voor Keaton.”

Hoewel haar LP er nooit is gekomen, zou de voorspelling van Vogue voor de Academy Awards toch uitkomen: Keaton won de hoofdprijs tijdens de ceremonie van dat jaar in een pak van Giorgio Armani, met een lichtroze pioenroos in haar revers. In Rizzoli’s recente monografie Fashion First gaf ze haar oordeel over de outfit: “Giorgio gaf me een look die mijn liefde voor blazers en laagjes eer aandeed en me tegelijkertijd herinnerde hoe dol ik op rokken was – maar misschien waren de sokken die ik had gekozen net iets te jaren tachtig…”

Vintage

Die outfit weerspiegelde natuurlijk haar stijl op het witte doek als Annie, wiens ‘spijtige, Chaplineske look met wijde broeken en vesten’ een snaar raakte bij een hele generatie die het ‘rijke hippiegevoel’ van eind jaren zestig achter zich wilde laten, zoals Vogue het omschreef. De sleutel tot het bereiken van deze esthetiek? In één woord: vintage. “Zelfs vóór de opkomst van de Annie Hall-stijl was de populariteit van kleding uit tweedehandswinkels al op straat te zien”, merkte het tijdschrift op in een interview in augustus 1978 met Ruth Morley, de kostuumontwerpster van de film.

“Ethel Scull haalde een paar jaar geleden de kranten in New York toen ze op een bijeenkomst van de high society verscheen in een echte ESSO-werkbroek, en rocksterren hadden de ietwat schizofrene kleding van afdankertjes uit andere milieus populair gemaakt. De levensstijl is in het algemeen met sprongen minder formeel geworden en individualiteit in kleding lijkt een teken te zijn van het inmiddels clichématige adagium ‘doe je eigen ding’. De zwaarbevochten onafhankelijkheid van vrouwen komt tot uiting in hun zoektocht naar meer persoonlijke en minder dictatoriale stijlen.”

Met bolhoed naar het schoolbal

Keaton was al sinds het begin van de jaren zestig een fervent aanhanger van Goodwill en noemde de vestigingen in LA als tiener haar ‘toevluchtsoord’. “Mijn moeder leerde mijn zus Dorrie en mij om op zoek te gaan naar de beste kledingstukken en deze indien nodig aan te passen”, schreef ze in Fashion First. “De rommel van iemand anders was nu onze perfecte schat. Eenmaal thuis stelden we outfits samen voor de rest van de dag, terwijl we bespraken wanneer we terug zouden gaan naar Goodwill.” Nog voordat ze Santa Ana College verliet om naar Manhattan te gaan, had ze haar eigen smaak ontwikkeld, zoals blijkt uit haar verzoek om een bolhoed te dragen naar haar schoolbal. “Mijn moeder zei: ‘Misschien een andere keer, Diane.’”

Na het overlijden van Diane Keaton blikt Vogue terug op haar jonge, stijlvolle leven.

Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
1/12
Native Share
Keaton noemde Cary Grant als inspiratiebron voor haar levenslange obsessie voor hoeden; haar adoptiedochter Dexter is zelfs vernoemd naar zijn personage C.K. Dexter Haven in 'A Philadelphia Story'. Ze had minstens 40 hoeden in haar collectie, waarvan haar favoriet een bolhoed van Baron was.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
2/12
Native Share
De Amerikaanse Vogue prees deze monturen als 'de Ford onder de zonnebrillen van dit seizoen...' in de uitgave van november 1977. 'Diane Keaton droeg ze, grappig genoeg, in Annie Hall. John Chancellor heeft ze al jaren. Wat? Een bepaald montuur – strikt traditioneel – dat wordt aangeduid als ‘Ful-Vue’, ‘retro’, de Brooks Bros-look [en] Wall Street-bril.'
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
3/12
Native Share
Keaton begon haar carrière in de musical Hair – waarin ze weigerde haar kleren uit te trekken – voordat ze zowel in het Broadway-toneelstuk als in de verfilming van 'Play It Again, Sam' speelde.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
4/12
Native Share
'Stijl is voor mij een wankel terrein', vertelde Keaton aan Joan Juliet Buck in een profiel in Vanity Fair in 1987. 'Het maakt me nerveus. Misschien ben ik alleen maar stijl en geen inhoud.'
Een foto van de set van Looking for Mr Goodbar
©Getty Images
5/12
Native Share
Een van Keatons meest innemende eigenschappen was dat haar favoriete drankje een glas rode wijn was – met name Layer Cake-cabernet – met ijs. Hier zien we haar aan een bar zitten op de set van Looking for Mr Goodbar.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
6/12
Native Share
Na de release van Annie Hall riep Women's Wear Daily het uit tot 'Annie Fall', een seizoen van 'jasjes, blazers en spencers', 'kleine stropdassen en vlinderdassen' en 'fedorable hoeden'.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
7/12
Native Share
'Turtlenecks worden bijzonder onderschat', schrijft Keaton in haar memoires Let's Just Say It Wasn't Pretty. 'Koop er een. Ik daag je uit. Probeer er een. Coltruien beschermen, schermen af en isoleren een persoon tegen kwaad. Laat de kraag van een coltrui nooit doorhangen. Wees slim en naai verstevigingen aan beide zijnaden. Zo blijft je coltrui zwaartekrachtvrij. Zorg ervoor dat de stof niet te dik is, tenzij je een nek als een linebacker wilt. Als je mijn advies opvolgt, geloof me, dan wordt je hoofd perfect omlijst.'
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
8/12
Native Share
'Nou, dit is geweldig', begon Keaton haar Oscar-acceptatiespeech tijdens de Academy Awards van 1978. 'Het is gewoon geweldig.'
Een scene uit The Godfather
©Getty Images
9/12
Native Share
Keaton kreeg maar heel weinig betaald voor haar rol als Kay in The Godfather, ze kreeg maar 6.000 dollar, wat nu minder dan 50.000 dollar is. 'Ik was superblij dat ik het kreeg', zei ze in 1972 tegen The New York Times. 'Want wie ben ik nou eigenlijk?'
Een beeld op de set van Harry and Walter Go to New York in 1976
©Getty Images
10/12
Native Share
Poserend met Michael Caine in een promotiefoto voor Harry and Walter Go to New York uit 1976, een historische misdaadfilm die zich afspeelt in het New York van de gilded age.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
11/12
Native Share
Als er één woord was om Keaton te beschrijven, dan was het wel eigenzinnig. Als meisje ging ze elke avond naar de tuin van haar familie in Santa Ana om naar de maan te zingen, terwijl ze zich in het weekend bezighield met het schrijven van haar eigen pantomimes, geïnspireerd door onder andere Bonnie en Clyde.
Een foto van een jonge Diane Keaton
©Getty Images
12/12
Native Share
'Soms doet ze een plotselinge poging om haar eigen gewoonte om zich te verontschuldigen uit te leggen, terwijl ze zich tegelijkertijd verschuilt achter de pony van haar Schotse terriër die over haar voorhoofd groeit; ze gebruikt die misschien zoals sommige vrouwen een donkere zonnebril gebruiken', schreef romanschrijver Penelope Gilliatt in een profiel van Keaton in The New Yorker van 25 december 1978.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue UK.