Editor-in-chief Yeliz over de eerste Vogue: 'Dit is pas het begin'

Een nieuwe dag breekt aan, het licht aan het einde van de tunnel schijnt feller dan ooit. We hunkeren naar dat gevoel van volledige vrijheid, naar ongelimiteerd geliefden vastpakken en naar dat allereerste lentebriesje dat onze huid streelt en ons van top tot teen verwarmt.

In plaats van een warm gevoel gaf het nieuwe modeseizoen mij kippenvel. Niet eerder zag ik die hunkering naar het lichtpunt zo duidelijk in de collecties terugkomen als in het lente/zomer 2022-shows. Een ware kleurexplosie, van sorbet- tot powerkleuren, kwam voorbij paraderen. Gucci organiseerde niet een show maar een love parade, Naomi Campbell in een fuchsia Versace-pak was een droom en werd het meest gedeelde plaatje van de modeweken en het was hét moment van de floor sweeping jurk, die optimistisch om het lijf heen danste als de modellen liepen.

Orange and Yellow

En dan was er nog het mandarijnoranje en zongeel bij onder anderen Valentino, Christian Siriano, Dior en Emilia Wickstead. De kleuren deden mij denken aan Mark Rothko’s schilderij Orange and Yellow, uit 1956. Wanneer je er lang naar kijkt, voel je de warmte bijna uit het schilderij stromen. Precies hoe Rothko het bedoeld heeft, die wenste dat als je zijn werk bekeek, er lang genoeg voor zou staan om opgezogen te worden door de kleuren en menselijke emoties te voelen.

Als ik lang naar de collecties keek voelde ik nog een andere emotie: zachtheid. Zijden stoffen in neutrale kleuren, door- schijnende kledingstukken die de huid nauwelijks lijken te raken en rondere silhouetten en tailoring, zonder scherpe randjes. Zoals altijd was het modebeeld weer een perfecte vertaling van de behoefte die we allemaal voelen in de maatschappij. Terug naar het menselijke, het zachte en de verbinding. Het werd ons duidelijk waarover dit allereerste nummer moest gaan: joy, connection en celebration.

Lichtpuntjes

Terwijl we het aan het maken waren, merkten we dat we niet de enigen waren die hoopten dat niet alleen voor dit nummer de focus ligt op deze drie thema’s, maar het héle aankomende jaar. Het klonk ook door in ieders woorden. Dries Van Noten riep naar modejournalisten dat hij een collectie heeft ontworpen die een en al joy uitstraalt. Munganyende Hélène Christelle, onze eerste Vogue Voice, die ik interviewde over haar veelbelovende jaar, vertelde dat ze elke dag bewust naar lichtpuntjes zoekt en iedereen aanspoort bewust te kiezen voor genot, en modejournalist Fiona Hering schreef een stuk over hoe zij de positieve omslag ziet in de modewereld, wat haar hoop geeft.

Ik kon dan ook niemand anders bedenken dan Jill Kortleve om de cover van dit eerste nummer te sieren. Op social media krijgen we maar een glimp van haar fantastische gevoel voor humor te zien. Ze laat ons daarmee zien dat er ook kracht zit in het leven niet elke dag al te serieus te nemen, jezelf allerminst, en de nodige luchtigheid te omarmen. Al nemen wij de positieve omslag die Jill eigenhandig veroorzaakt in de modewereld allesbehalve licht. Jill is de frisse wind uit Nederland die de modewereld opschudt. Nuchter, witty, curvy, beautiful en fun. Met een flinke dosis positiviteit impact maken, verandering teweegbrengen. Precies wat we net als Jill hopen te doen met deze nieuwe Vogue Nederland.

Bundle of joy

Als je op dit moment aan mij vraagt – zoals we aan bijna iedereen die aan dit nummer meewerkte vroegen – what brings you joy? Dan is dat op dit moment dat het allermooiste platform ter wereld om mode, kunst, cultuur en beauty met elkaar te vieren weer terug van weggeweest is in Nederland. Het land waar we hopelijk dit jaar meer dan ooit tevoren naar elkaar gaan luisteren, elkaar de ruimte geven, elkaars creativiteit omarmen en met elkáár gaan vieren dat het leven weer van ons is. Dat hopen wij in elk geval te doen, op elke pagina, in elk nummer.