van-popicoon-op-de-catwalk-tot-shows-met-filharmonisch-orkest-zo-versterken-mode-en-muziek-elkaar-348777
©Spotlight

“Als ik mijn ultieme supermodellenmoment moet kiezen, dan is dat de finale van de herfst/winter-show van Gianni Versace in 1991”, heeft Cindy Crawford weleens gezegd. En zij is niet de enige voor wie dit een iconisch modemoment is. Want wie herinnert zich niet hoe zij tijdens de finale van die show arm in arm met mede-supers Linda Evangelista, Naomi Campbell en Christy Turlington over de catwalk kwam gelopen, al playbackend op de klanken van het nummer Freedom! ’90 van George Michael.

Geen toevallig gekozen nummer natuurlijk, maar een soort liveversie van de videoclip waarin deze modellen (plus Tatjana Patitz) de hoofdrol speelden. Dat George Michael ze hiervoor had gevraagd was weer vanwege de indruk die de cover van de Britse Vogue met deze supermodellen gefotografeerd door Peter Lindbergh op hem had gemaakt. Gianni Versace, George Michael, de supermodellen: dit was hét moment in de modegeschiedenis dat mode, muziek en modellen voor het eerst zo met elkaar versmolten. En het was het startschot van een tijdperk waarin die link alleen maar sterker en belangrijker werd, met als onderliggende boodschap: bij coole kleren hoort coole muziek en andersom.

Mode en muziek in 2025

Fast forward naar misschien wel het hoogtepunt van de Milanese modeweek in maart: de show ter ere van het dertigste jubileum van de broers Dean en Dan Caten van Dsquared2. Bij de opening van die show klonk de hit Nissan Altima van Doechii uit de speakers, terwijl de rapper vervolgens als eerste model de catwalk af liep, gekleed in hotpants, korset en een verknipt T-shirt met daarop de tekst ‘Iconique’.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Nog spectaculairder was het slot van de show, waarbij Doechii samen met rapper JT het nummer Alter Ego uitvoerde te midden van de Caten-tweeling en dansende modellen, onder wie Naomi Campbell en Irina Shayk. Wat belangrijker was, de mode of de muziek, dat deed er bijna niet eens toe, ze waren allebei onderdeel van deze Dsquared2-extravaganza.

Sounddesigner

Modeshows kunnen niet meer zonder een muzikale omlijsting. Het is een essentieel onderdeel geworden van de identiteit van een merk en draagt bij aan het verhaal van een collectie. En dat is niet zomaar een kwestie van een playlistje in elkaar zetten op Spotify en afdraaien tijdens de show. Veel merken laten de muziek samenstellen door een speciale sounddesigner.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Een dj draait bij Dolce & Gabbana herfst/winter 2025
©Spotlight
Dolce & Gabbana herfst/winter 2025

De grootste naam op dat gebied is de Fransman Michel Gaubert, die al sinds 1978 actief is in de muziekwereld. In eerste instantie als inkoper van een onafhankelijke platenzaak en als discjockey bij discotheek Le Palace, de Parijse place to be in de jaren zeventig en tachtig waar de gehele modewereld kind aan huis was. Daar leerde hij ook Karl Lagerfeld kennen, met wie hij vervolgens tot diens dood in 2019 samenwerkte bij het samenstellen van de muziek voor de shows van Chanel, Fendi en zijn eigen merk. Daarnaast heeft hij soundtracks geproduceerd voor iedereen, van Dior, Valentino en Loewe tot Proenza Schouler en Sacai.

Gaubert gooide daarbij vanaf het begin van alles in de mix. Voor een van zijn eerste producties voor Lagerfeld combineerde hij samples van operazanger Pavarotti met het werk van houselegende Frankie Knuckles, in die tijd al helemaal niet voor de hand liggend. Ook mag hij graag uitpakken: voor een show van Chanel in het Grand Palais in Parijs regelde hij een uit tachtig personen bestaand filharmonisch orkest dat een compositie uitvoerde waarin werk van Björk, componist John Barry en Bitter Sweet Symphony van The Verve samenkwamen. Ook verzorgde hij de muziek voor de show van Fendi op de Chinese Muur in 2007.

Muziek heeft mode nodig

Gaubert was er getuige van hoe de synergie en wederzijdse afhankelijkheid tussen de mode- en muziekindustrie alleen maar groter en belangrijker is geworden. “Mode is inmiddels net zo groot als popmuziek en designers zijn even beroemd als artiesten en voetballers”, vertelde hij in een interview met onlineretailer Ssense.

“Het is ook een ander spel geworden. Vroeger dacht ik altijd dat modemerken artiesten nodig hadden om hun werk aan de wereld te laten zien. Maar nu lijkt het soms wel of de artiesten de modehuizen meer nodig hebben. In de jaren tachtig wist niemand dat de mannen van Frankie Goes to Hollywood Gaultier droegen, maar als je nu naar de rode lopers kijkt gaat het allemaal om de merken die gedragen worden. De muziek- en de filmindustrie hebben de mode-industrie nu misschien wel meer nodig dan andersom. En met de schaal waarop alles zich afspeelt worden veel meer mensen bereikt dan tien, twintig jaar geleden.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Een filharmonisch orkest bij Chanel lente/zomer 2011
©Getty Images
Chanel lente/zomer 2011

Versterkend effect

Die schaalvergroting – dankzij internet – maakt de rol van de muziek bij catwalkshows ook belangrijker dan ooit. Het publiek dat via livestream of vrijwel meteen na de show kan kijken naar het spektakel is nog nooit zo groot geweest en dat heeft ook effect op de muziek. Het is nóg belangrijker geworden dat die muziek overbrengt en versterkt wat de ontwerper met de collectie probeert te vertellen, die impact moet ook overkomen via een schermpje.

Tegelijkertijd is de kwaliteit van het geluid op telefoon of laptop meestal nooit zo goed als wanneer je er live bij bent. “Dan maken we een beslissing: vinden we dat erg of niet zo erg?”, legt Gaubert uit. “Bij de Chanel-show in Hangzhou in China, die buiten bij een meer werd gehouden, hadden we live drums en strijkers. En terwijl iedereen die er live bij was diep geraakt was, weet ik niet of dat gevoel overkwam via de livestream. Maar in zo’n geval geven we voorrang aan het live-event.”

Lees het volledige artikel over mode en muziek in het juninummer van Vogue Nederland, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.