‘Palm Heights brengt je terug naar de jaren zeventig, jaren waarin reizen nog glamoureus was’
Gabriella Khalil is oprichter en creative director van het Caribische vijfsterrenhotel Palm Heights en: "If Gabriella Khalil builds it, the stars will come."
De buzz rondom vijfsterrenhotel Palm Heights is vergelijkbaar met die rond het Chelsea Hotel in het New York van de jaren zeventig, maar dan op een Caribisch eiland dat voorheen alleen bekendstond als belastingparadijs. Gabriella Khalil is de oprichter en creative director. “If Gabriella Khalil builds it, the stars will come“, ronkte vrouwenmagazine Bustle.
Gabriella Khalil (43) heeft geen achtergrond in de hotellerie, maar haar naam ligt op ieders lippen in de wereld van de luxury hospitality. Ze is de oprichter en creative director van Palm Heights, een in 2019 geopend spahotel op de Kaaimaneilanden, opgetrokken in een stijl die je seventies-Caribisch zou kunnen noemen. “If Gabriella Khalil builds it, the stars will come“, ronkte vrouwenmagazine Bustle. Zoals de sterren ook komen naar de 31 verdiepingen tellende culturele uitvalbasis WSA (Water Street Associates) die ze in het financiële district van New York opende, naar restaurant Habibi in Brooklyn, en naar de twee verdiepingen tellende foodshop Happier Grocery aan Canal Street, de straat waar ze zelf het grootste deel van het jaar doorbrengt in een jaloersmakend smaakvol ingericht appartement.
In de 52 suites van het hotel (Palm Heights is een all-suite boutique hotel) tref je meubels van Marcel Breuer, Mario Bellini en Ettore Sottsass, maar ook antieke stukken uit Parijs, Noord-Afrikaanse kleden en producten van cult-wellnessmerk Costa Brazil. Een eclectische mix met een enorme aantrekkingskracht, want Palm Heights is inderdaad een magneet voor de sterren. Chloë Sevigny, Emily Ratajkowski en Paloma Elsesser kwamen meerdere keren op bezoek, net als zussen Bella en Gigi Hadid. Laatstgenoemde kon onder de gele parasols op het witte zand van Seven Mile Beach bijkomen van een verblijf in het lokale cachot nadat er cannabis in haar bagage was ontdekt.
Zelf blijft de in Philadelphia geboren Khalil, die de achternaam draagt van haar Egyptische man, in de coulissen van haar succes. Ze is misschien niet een enigma, maar wel enigszins een mysterie, reden waarom New York Magazine haar een prominente plek gaf op hun lijst van ‘most powerful New Yorkers you’ve never heard of’. Wie is deze vrouw die door iedereen Gabby genoemd wordt? Ze groeide op in een buitenwijk van Philadelphia, als kind van gescheiden ouders. Haar vader is Filipino, moeder Italiaans. “Cultureel sta ik dicht bij de kant van mijn moeder”, zegt ze, met tradities die ze in ere wil houden. In haar nachtkastje bewaart ze haar grootmoeders rozenkrans die ze droeg bij de geboorte van haar dochter Grace – een hang naar sentiment die op een bepaalde manier haar stijl lijkt te beïnvloeden.
Palm Heights brengt je terug naar de jaren zeventig, jaren waarin reizen nog glamoureus was. In haar voorkomen lijkt Gabriella zelf ook uit de seventies te zijn gestapt. Bruine ogen onder donkere wenkbrauwen, die vragend de wereld in kijken. Als ze haar haar opsteekt, doet ze bijna denken aan Maria Callas, maar vandaag draagt ze het lange haar los, gedrapeerd over haar schouders.
Wat wilde je worden toen je jong was?
“Eigenlijk wilde ik architect worden. Ik vond het altijd leuk om dingen te ontwerpen en te creëren, was veel bezig met tekenen van huizen en plattegronden. Maar toen ik ouder werd, ben ik communicatie gaan studeren. Toen wilde ik juist nieuwslezer worden, of verslaggever. En ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd.”
Waren er signalen dat je uiteindelijk zou worden wat je nu bent?
“Als ik nu terugkijk, zie ik zeker aanwijzingen. Ik was altijd geobsedeerd door het opnieuw indelen met meubels en het veranderen van ruimtes. Ook toen ik in Londen woonde vond ik het geweldig om, als ik mensen over de vloer had, helemaal los te gaan op de tafelaankleding. Ik kan niet koken, maar ik vond het heerlijk om mensen samen te brengen en dagenlang na te denken over de beste tafelschikking en het ontwerp. Dan vroegen mensen: ‘Wat staat er op het menu?’ En dan dacht ik: oh ja, dat moet ik natuurlijk ook nog bedenken.”
Wat bracht je naar Londen?
“Mijn man woonde daar, en ik ging ernaartoe om er mijn master te halen in hedendaagse kunst. Ik heb altijd van kunst gehouden en wilde in een galerie werken. Maar toen ik dat uiteindelijk deed, gaf het me niet de voldoening die ik had verwacht. Je weet hoe dingen soms veranderen – je denkt dat je iets wil, en als je het dan doet, besef je dat het toch anders voelt. Intussen deed ik kleine projecten voor vrienden. Mensen vroegen of ik kon helpen met stylen of het inrichten van een ruimte. Dat was het moment waarop ik besefte: ik vind dit echt heel leuk om te doen.”
Gabriella’s man blijft steevast op de achtergrond. Hij is van Egyptisch-Soedanese afkomst en maakt deel uit van een familie die succesvol is in het vastgoed. Zo kwam het idee tot stand om op de Kaaimaneilanden een uniek hotel te beginnen, een beach estate eigenlijk, met Gabriella als drijvende kracht. Bij Palm Heights vond ze naar eigen zeggen haar “ritme, meer dan ooit”. Ze noemt zichzelf creative director, maar “op een specifieke manier zou ik zeggen dat ik ruimtes cureer. Design maakt daar onderdeel van uit, maar het is alles wat je voelt. De sfeer van de ruimte, de mensen die er zijn, de kleuren: het zijn al deze dingen”.
Was er een moment waarop je besefte: ik ben hier eigenlijk best goed in?
“Ik denk dat ik dat pas recent durf te erkennen. We waren nauwelijks zes maanden open en covid sloeg toe. Ik ben twee jaar lang in paniek geweest, pure angst. Maar achteraf bezien was het een zegen, omdat we ons konden focussen en het volledige concept konden uitwerken. De beste dingen ontstaan tijdens catastrofes, zeggen ze. Nu kan ik afstand nemen en zien dat dit een plek is die mensen op zo veel verschillende manieren echt raakt. Nu begrijp ik de impact van ons werk.”
Is er iets herkenbaars in je projecten dat je kunt omschrijven als de ‘hand van Gabriella’?
“Ik werk allereerst met vintage meubels. Dat vormt een rode draad in elke ruimte. In het WSA-gebouw in downtown New York voelt het vergelijkbaar als in Palm Heights, dat op een Caribisch eiland ligt. Het grootste andere element zijn de mensen. Ik denk dat het veel te maken heeft met ons residency progam en het creëren van onverwachte ervaringen in Palm Heights.”
Wat behelsen die residencies?
“Palm Heights is gebouwd op het idee van een collaboration community. We hebben collabs met kunstenaars, samenwerkingen op het gebied van wellness, van eten. Chefs komen een week hiernaartoe om een pop-up te doen. Veel atleten komen naar ons om te trainen, zoals olympische boksers, die geven dan training. Je gaat naar een hotel en er is een olympische bokser die een les geeft; dat is onverwachts, dat creëert een gevoel. Ik zou zeggen dat dat de kern is: een gemeenschap van mensen die doen waar ze gepassioneerd over zijn. En er is een geweldige overlap tussen al die mensen, een uitwisseling van ideeën, dat hebben we tot leven kunnen brengen.”
Opvallend is de selectie boeken die jullie speciaal cureren voor gasten.
“We hebben een lounge – eigenlijk een paar lounges, maar bij deze lounge was het idee vanaf het begin om een enorme collectie boeken aan te bieden, met allerlei soorten vintage boeken en eerste edities. Het werd steeds groter en we begonnen boeken te cureren voor gasten tijdens hun verblijf. Soms wisten we kleine dingen van ze, zodat we een interessante selectie konden samenstellen. Tijdens corona, toen we gesloten waren, hebben we een boekwinkel opgezet die Library Fetish heet. Gasten kunnen er winkelen of boeken lenen tijdens hun verblijf. Veel mensen lenen boeken en kopen ze dan alsnog om mee naar huis te nemen.”
Als jij gast zou zijn in het hotel, wat voor boeken zouden er dan op je kamer liggen?
“Zeker iets met fotografie of design, en zonder twijfel een boek over meubels. We hebben ook enkele tijdschriften die ik fantastisch vind, zoals originele edities van Interview. Alleen de visuals op die covers zijn al geweldig. Dat is altijd iets waar ik naar grijp.”
Het lijkt alsof je de tekeningen die je als kind maakte tot leven hebt gebracht, als een architect in ervaringen.
“Dat is precies hoe het is. Als we vroeger reisden, mijn man en ik, dan gingen we naar chique hotels en zat de sportruimte – mijn man houdt van sporten – altijd in een kelder weggestopt. Ik haat dat. Het is de enige keer dat ik werkelijk van mijn work-out kan genieten omdat ik de tijd heb. Dat is iets waar ik over nadacht. Nu hebben we een enorme sportschool, die is fantastisch, op een geweldige plek.”
Behalve dus met artiesten, chefs en atleten werkt Gabriella ook samen met luxemerken. Zo werden de uniformen van het personeel ontworpen door het Amerikaanse Bode en het Australische Matteau en waren er capsulecollecties met Deens textielmerk Tekla en het Amerikaanse Gohar World, dat tafelservies maakt. Op 12 juni verschijnt een interieurcollectie die Gabriella ontwierp voor H&M Home. “Daar hebben we de afgelopen maanden aan gewerkt. Zachte interieurelementen, geen tafelaccessoires. Dus linnengoed, cosy stoffen, grote strandhanddoeken en zachte badjassen, allemaal geïnspireerd op de ontwerptaal van Palm Heights.”
Dus veel geel?
“Inderdaad veel geel, in dezelfde kleur als de parasols langs het strand. Die kleur komt terug in de collectie en de op maat gemaakte verpakkingen. Maar er zijn ook keramische stukken zoals vazen, schalen en kandelaren, plus met de hand geweven objecten zoals een decoratieve mand. En hoewel we een luxehotel zijn, willen we ook een zekere speelsheid behouden, dus er is een strandtennisset en een backgammonspel. In totaal bestaat de collectie uit wel drieëntwintig stukken.”
Wat bepaalt eigenlijk welke projecten je kiest?
“Ik heb dingen kunnen doen die echt bij me passen. De eerste samenwerking die ik voor Palm Heights deed, was met Bode. Eigenlijk waren dat vrienden, mensen die ik allemaal bewonderde om wat ze deden. Ik voelde gewoon een connectie. Ik ben dat altijd op die manier blijven benaderen, zodat er een gevoel van authenticiteit is. Samenwerken met H&M is iets anders, in die zin dat het natuurlijk een groot merk is. We hadden zoiets nog nooit eerder gedaan, dus dat vond ik best spannend. Maar ik hou van wat ze doen. Het was interessant om dat project aan te vliegen vanuit een interieurperspectief.”
“Het komt wat mij betreft neer op het creëren van ruimtes en ervaringen die mensen raken. En ik vind het heel leuk dat zo veel verschillende soorten mensen zich hier thuis voelen. Ik zit soms achterover en kijk rond, en dan zit er een celebrity, daarnaast een gezin uit Texas. Daarnaast weer een modeontwerper en iemand uit Europa, heel verschillend. Ik ben trots op zo’n ruimte, want Productie Renée de Witte, haar en make-up Danine Zwets voor Kevin Murphy, Ellis Faas Cosmetics, Mádara Cosmetics en Armani Beauty, fotografieassistentie Jelle van Brakel dat is moeilijk te realiseren. Meestal is iets voor een bepaalde groep of voor een andere specifieke kring. Dit heeft een breder bereik.”
Je hebt een thuis gecreëerd voor iedereen?
“Dat is het idee. Iedereen zou zich thuis moeten voelen. Je voelt geen druk, je wordt niet beoordeeld. Het maakt niet uit wat je titel is of wat je draagt, het is gewoon een goed gevoel. Het betekent veel voor me dat het zo bij mensen blijft hangen.”
Jij bent verantwoordelijk voor het creatieve deel, maar je bent ook ondernemer. Soms moet je harde beslissingen nemen. Moest je dat deel van je karakter ontwikkelen?
“Vanaf dag één hadden we een duidelijk beeld van wat we wilden. Daar hebben we aan vastgehouden. Mensen zeiden bijvoorbeeld vanaf het begin: ‘Je moet die influencer uitnodigen en je moet dit en dat doen.’ En wij wilden dat niet, omdat het niet authentiek voelt. Maar ze zeiden: ‘Nee, je moet dat doen, iedereen doet het.’ Maar wij wilden een creative community bouwen, chefs uitnodigen voor residencies, zo wilden we mond-tot-mondreclame opbouwen. Dat vond iedereen een slecht idee, maar het creëerde wel een organische aanhang en oprecht enthousiasme over de plek. En daarmee hebben we het publiek weten te bereiken dat er nu komt. We hebben onze weg moeten vinden, maar ik denk dat onze kracht zit in het kiezen voor een sterke richting en visie.”
Terugblikkend, is er dan een visie die je hebt geleerd en met ons wil delen?
“Ik denk dat dit de les is: volg geen trends. Doe wat je voelt, doe wat werkelijk bij je past als je iets creëert, of het nu je huis, je bedrijf of je merk is. Ik denk dat het belangrijk is om te doen wat authentiek voelt, want als je dat niet doet, dan merk je dat. En als je met een team werkt en als dingen authentiek zijn, dan straalt dat ook af op hun interacties met gasten. Ik krijg natuurlijk van gasten feedback over het hotel. Ze houden van het design, het eten. Maar het waardevolste voor mij is om te horen hoe vriendelijk ze de medewerkers vonden en hoe goed ze werden behandeld. Ik denk dat dat uiteindelijk het grootste verschil maakt.”
