Op 4 juli 2024 wisselden Alessandra Medina Garretti en Andrea Garretti hun geloften uit in een omgeving die past bij een sprookje: een zonovergoten dag in de Italiaanse Alpen, omringd door familie, vrienden en de duizelingwekkende schoonheid van Gressoney-La-Trinité. Maar dit was niet zomaar een bruiloft. De keuze van de locatie was zeer persoonlijk: Andrea’s familie woont al sinds 1500 in Gressoney en staat het landschap symbool voor talloze dierbare herinneringen.
De perfecte ring
Alessandra, die meubelontwerp studeert, en Andrea, een burgerlijk ingenieur, ontmoetten elkaar voor het eerst in 2017 in New York via Tinder. Ze verwachtten allebei niets serieus, maar het lot had andere plannen. Toen Andrea in september 2022 op Sicilië een aanzoek deed, wist hij Alessandra te verrassen ondanks haar vermoedens. “Ik had het gevoel dat dit de reis zou zijn waarop hij zijn aanzoek zou doen, maar toen ik hem er van tevoren mee plaagde, ontkende hij door te zeggen dat het maanden zou duren om een ring te kopen”, herinnert Alessandra zich. “Ik besloot met nul verwachtingen te gaan om niet teleurgesteld te worden.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Maar toen ze langs de Tonnara di Scopello liepen, zakte Andrea op één knie en liet de saffieren ring zien, die er precies zo uitzag zoals ze ooit aan hem had beschreven. “Ik was verbaasd, niet alleen dat hij de ring had weten te bemachtigen, maar ook dat hij precies zo was als ik me had voorgesteld.”
Bruiloft in de Alpen
Vanaf het begin wist het stel dat hun bruiloft in Gressoney moest plaatsvinden, in de Italiaanse Alpen. “Veel familieleden van Andrea zijn getrouwd en begraven in de kerk van de stad,”, legt Alessandra uit. “Zijn oudoom Umberto Mònterin was hier zelfs een pionier op het gebied van gletsjers en bestudeerde klimaatverandering.” Met zulke diepe familiebanden was de plaats de perfecte omgeving om al hun geliefden samen te brengen.
Het plannen van een bruiloft in de Alpen was echter niet eenvoudig. Omdat ze weinig voorbeelden hadden van zomerse bruiloften in het gebied, schakelde het koppel de hulp in van Andrea’s moeder Yolanda Garretti, een gerenommeerde cateraar en eventplanner, en de in Milaan gevestigde planner Consuelo Maggini van MO Eventi. “Consuelo en Yolanda waren als goede feeën tijdens het hele planningsproces”, zegt Alessandra. Ze hadden zelfs het idee om parades met koeien in het feest te integreren, maar de logistiek maakte dat lastig. In plaats daarvan wachtten twee met bloemen versierde ezels – Bulgencio en Linda – het bruidspaar buiten de kerk op. “Ik heb er zelfs op één gereden naar het volgende deel van onze bruiloft”, lacht Alessandra.
La Virgencita
Alessandra’s look op de trouwdag stond in het teken van op vintage geïnspireerde romantiek. “Ik wist dat ik geen grote, puffy jurk wilde – ik had er al een gedragen voor mijn vijftiende verjaardag en ik weet nog dat ik er steeds op stapte tijdens het dansen”, vertelt ze. Ze vond haar droomjurk bij Danielle Frankel. “Ik voelde me als het kleine bruidsfiguurtje bovenop de bruidstaart. Het was perfect.”
Als aanvulling op de jurk droeg ze schoenen van Manolo Blahnik x Danielle Frankel en een meterslange kanten sluier, een dierbaar familiestuk dat ze van haar nicht heeft gekregen. “Er is iets heel theatraals aan dit soort sluiers”, zegt ze. “Op de ezel, met de sluier achter me, kreeg ik steeds te horen dat ik La Virgencita (Maagd Maria, red.) uitstraalde.” Haar oorbellen, ontworpen door haar vriendin Jo-Ann Arosemena, gaven het geheel een persoonlijk tintje. Andrea koos op zijn beurt voor een klassiek blauw Zegna-pak met een groene Marinella-stropdas en zijn horloge van Jaeger-LeCoultre.
Emotionele wervelwind
Op de dag van de bruiloft, toen de ceremonie naderde, was Alessandra omringd door haar moeder, peettante, nicht en beste vriendinnen. “Ze kregen allemaal tranen in hun ogen toen ze me zagen en mijn moeder bleef bij me tot het laatste moment”, herinnert ze zich. Toen ze de kerk binnenliep, werd ze begroet met felicitaties van dorpsbewoners die zich in wandeluitrusting hadden verzameld om te kijken. “Er is een prachtige foto van een aantal van hen die bij de kerk staan, met de mond wijd open van verbazing”, zegt ze.
De ceremonie zelf was een emotionele wervelwind. “Ik glimlachte naar onze vrienden en familie toen we door het gangpad liepen, maar op het moment dat ik Andrea aan het einde zag staan, moest ik mijn tranen bedwingen”, vertelt ze. Hun gekozen nummers – een harpvertolking van Blink-182’s All the Small Things voor Alessandra en een versie van This Must Be the Place van Talking Heads voor Andrea – zorgden voor een speels, persoonlijk tintje.
