Deze bruiloft in een sprookjesachtig Frans kasteel wil je zien

Antonio Moscogiuri, oprichter en hoofdredacteur van de magazines CAP 74024 en Les Hommes Publics, stapte in het huwelijksbootje met Stefano Ricciardi, advocaat en partner bij het kantoor SLB, tijdens een sprookjesachtige bruiloft in een Frans kasteel. Dit is hun verhaal.

Antonio Moscogiuri en Stefano Ricciardi

“Om kort te vertellen hoe we elkaar hebben leren kennen, verwijzen we graag naar de woorden die Paolo Giordano speciaal voor ons heeft geschreven”, leggen de bruidegoms uit. “Paolo is een dierbare vriend en winnaar van zowel de Premio Strega als de Premio Campiello met De eenzaamheid van de priemgetallen. Hij is, samen met zijn vrouw Raffaella, een bijzonder mens, en bood spontaan aan om tijdens de burgerlijke ceremonie een door hem geschreven tekst voor te lezen.”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Zijn woorden luidden als volgt: “De liefdesgeschiedenis van Antonio en Stefano heeft iets voorbestemds. Als je het verhaal nog niet kent, vraag het hen dan vooral – sterker nog, je móét het hen vragen. Je kunt kiezen tussen de korte, juridische versie van Stefano, of de volledige, gedetailleerde en kunstzinnige versie van Antonio. In beide gevallen is het verrassend. Laat me alvast een paar elementen verklappen.

Ze ontmoeten elkaar twintig jaar geleden, in 2005, tijdens een wiskundecollege (terwijl ze Rechten studeerden aan de Bocconi Universiteit, red.). Op die dag droegen ze toevallig dezelfde mocassins: Stefano donkere exemplaren, Antonio een felgroen paar. Daarna verandert Stefano van universiteit én van stad, en zien ze elkaar vijftien jaar lang niet meer.

Nieuwe ontmoeting

Totdat ze elkaar op een dag bij toeval tegenkomen in het Parco Sempione, waar ze allebei zijn om te sporten. Op zondag 8 maart 2020, de dag vóór de lockdown in Lombardije werd afgekondigd. Ze ontdekken dat elkaars telefoonnummers nog in hun SIM-kaarten staan opgeslagen, zonder achternaam erbij. De troosteloze sfeer van het pre-pandemische park brengt hen samen, op de laatste dag dat dat mogelijk was. Een dag later zou het onmogelijk zijn geweest. Een dag eerder zouden ze elkaar waarschijnlijk niet zijn opgevallen tussen de mensenmassa.

Tijdens de lockdown sturen ze elkaar maaltijdbezorgingen van het ene appartement naar het andere, halve porties van wat ze koken. Of beter gezegd: wat Stefano kookt. Tegen de tweede coronagolf wonen ze praktisch samen. En vandaag trouwen ze, in Parijs.

LEES OOK

De betoverende bruiloft van Bregje Heinen en Michael Trevino aan de Spaanse kust

Marjolein van den Brand

Toen ik hen vroeg: waarom Parijs? vertelden ze over de maan die ze op een nacht zagen, precies tussen de spitsen van de Saint-Sulpice, hier tegenover. Maar ook over het feit dat je in Frankrijk een echt huwelijk kunt sluiten, geen geregistreerd partnerschap, en dat alleen het huwelijk die eeuwige belofte van trouw met zich meebrengt.

LEES OOK

Naomi Campbell viert Pride in Londen in een kleurrijke mini-jurk

Roel Janssen

Antonio staat voor schoonheid. Stefano staat voor orde. In een tijd waarin meer wordt vernietigd dan we in decennia hebben gezien, zijn schoonheid en orde niet slechts esthetische deugden. Ze zijn daden van redding en van generositeit richting de wereld. Vandaag stellen Antonio en Stefano die ter beschikking aan ons: een huwelijk in Parijs, begin juni, het mooiste moment van het jaar. Wanneer de gebouwen scherp afsteken tegen de eindeloze straten. Het is een liefdesverklaring aan hun gasten, hun families, hun vrienden. Aan ons.”

De outfits van de bruidegoms

Voor de burgerlijke ceremonie en het petit déjeuner koos Antonio voor een koningsblauw maatpak van Giorgio Armani, gecombineerd met een op maat gemaakt wit overhemd met hun beider initialen geborduurd, een das van Hermès uit Stefano’s persoonlijke collectie en veterschoenen van Christian Louboutin. Stefano koos voor een donkergrijs pak van Tom Ford. Gecombineerd met een wit maathemd met de initialen van het koppel en eveneens een Hermès-das uit zijn eigen collectie.

Voor de receptie en het black tie-feest droeg Antonio een zwarte smoking met twee knopen, een zijdeglanzende peak lapel, een overhemd met plastron en diplomatiek boord, een vlinderdas en glanzende veterschoenen. Het geheel was een op maat gemaakte look van Giorgio Armani, speciaal voor hem ontworpen. Stefano droeg een donkerblauw smokingjasje met zwarte sjaalkraag van zijde van Tom Ford, gecombineerd met een zwarte pantalon van Christian Dior uit de jaren zeventig, een vintage overhemd van Yves Saint Laurent en veterschoenen van Saint Laurent by Anthony Vaccarello.

Tijdens de burgerlijke ceremonie droeg Stefano manchetknopen die vervaardigd waren uit een paar oorbellen van zijn grootmoeder van vaderskant. Ook de manchetknopen van Antonio, met briljanten en bordeauxkleurig emaille, hadden een bijzondere betekenis: ze waren een cadeau van Stefano’s vader. De trouwringen waren van Tiffany & Co., uitgevoerd in geelgoud.

Feest met vrienden

De keuze voor Frankrijk werd ingegeven door de mogelijkheid om een burgerlijk huwelijk te sluiten, “met alle rechten en plichten die daarbij horen, terwijl in Italië de meest gelijkwaardige juridische vorm het geregistreerde partnerschap is.” Als getuigen kozen beiden voor hun dierbaarste vrienden en hun moeders. Voor de gelegenheid droeg Antonio’s moeder een crêpe de chine mantelpak van Giorgio Armani, terwijl Stefano’s moeder een okergele zijden outfit combineerde met familiejuwelen.

LEES OOK

Editors’ pick: dit dragen Vogue-redacteuren naar een bruiloft

Marjolein van den Brand

Een streetstyler in Milaan draagt een perfecte outfit voor naar een bruiloft

De bruidegoms wilden liever een feest met vrienden dan een traditioneel huwelijk. “Dat idee heeft onze keuzes voor de verschillende momenten tijdens het weekend bepaald. Op vrijdagavond, na het diner, kwamen we op een heel informele manier samen voor een drankje bij Chez Georges, een historisch trefpunt van kunstenaars en intellectuelen aan de Rive Gauche in het zesde arrondissement, dat al sinds de jaren vijftig bestaat.”

De ochtend van 7 juni vond de burgerlijke ceremonie plaats in het gemeentehuis van het zesde arrondissement, aan Place Saint-Sulpice. “Na afloop van de ceremonie zijn we met onze gasten naar café Au Vieux Colombier gegaan, op een steenworp afstand van het gemeentehuis, dat we exclusief voor de gelegenheid hadden afgehuurd. De eigenaar, Geoffrey, was ontzettend vriendelijk en hielp ons geweldig met de organisatie. Daar wachtte ons een petit déjeuner met cappuccino, champagne, croissants en pains au chocolat, muzikaal begeleid door twee jazzmuzikanten die we pas de avond ervoor hadden ontdekt, leren kennen en ingehuurd. De sfeer was bruisend en ontspannen. Al onze vrienden waren enthousiast en genoten volop.”

Bruiloft in een Frans kasteel

De gasten voor de bruiloft van Antonio Moscogiuri en Stefano Ricciardi werden met speciaal georganiseerde shuttles opgehaald op Place Saint-Sulpice en naar de feestlocatie gebracht: het Château de Breteuil, een Frans kasteel op slechts vijftig minuten van Parijs. Dit kasteel met zijn warme, huiselijke sfeer is een nationaal monument van Frankrijk, ooit eigendom van een minister van Lodewijk XVI en nu nog steeds in het bezit van de familie van de markies de Breteuil.

Bij aankomst van de gasten werd in de hoofdtuin, vlak bij de fontein, het voorgerecht geserveerd, terwijl performer en muzikant Max Sakolinski een optreden verzorgde.

LEES OOK

Deze trouwfilms wil je zien om het bruiloftseizoen goed af te trappen

Elise Taylor en Boutayna Chokrane

Four Weddings and a Funeral is een van de beste trouwfilms

Voor het diner waren in de twee grote zalen, de Grande Galerie en het Salon des Quatre Saisons, twee lange tafels opgesteld, versierd met kaarsen en bloemen, om de gasten zoveel mogelijk het gevoel te geven dat ze samen één groot feest vierden. “We hielden niet van het idee van een traditionele huwelijksbedankje. Daarom besloten we op elk bord een exemplaar van het boek Supplemento al Dizionario Italiano van Bruno Munari te leggen. Munari was een van de veelzijdigste kunstenaars van de twintigste eeuw in Italië en reflecteerde op hoe non-verbale communicatie een essentieel onderdeel is van de Italiaanse cultuur. Een stille maar krachtige taal die onze dagelijkse interacties verrijkt. We vonden het een mooi idee om dit boek mee te geven als herinnering aan ons huwelijk, aan ‘een Italiaanse zaterdag, met vrienden, in Parijs’. Precies zoals stond geschreven op het kaartje dat we in het boek hadden gestoken.”

Onvergetelijk

Na het diner begon het feest in het betoverende Salon Doré van Château de Breteuil. Tussen kristallen kroonluchters, portretten van Franse meesters uit de achttiende eeuw en marmeren bustes dansten de gasten tot diep in de nacht, op de muziekselectie van Max Sakolinski. “Het was prachtig om te zien hoe al onze gasten, inclusief onze families, zich met elkaar vermengden. Met een toast, een uitbundige dans, een lach of een omhelzing werden we overspoeld door onvoorwaardelijke genegenheid. En dat maakte die dag tot een onvergetelijk moment van ontroering en vreugde. We zijn nog steeds in een soort roes van al die liefde.”

“In de weken na de bruiloft zeggen we vaak tegen elkaar dat we alles precies zo opnieuw zouden doen, meteen, zonder ook maar een seconde te twijfelen. Misschien heeft het feit dat we vrijwel het hele huwelijk zelf hebben georganiseerd, in direct contact met iedereen die erbij betrokken was, leveranciers, locaties, het gemeentehuis, ervoor gezorgd dat we elk moment van de voorbereiding, de organisatie en de voorpret nog intenser hebben beleefd.”