Een lach en een traan

Steeds vaker ook kiezen koppels voor een BABS: een bijzondere ambtenaar van de burgerlijke stand. Dat kan je moeder zijn, je beste vriend, je opa of alledrie. “Wij vroegen bijvoorbeeld allebei aan een van onze getuigen om een eerste herinnering aan ons uit te spreken en een wens voor ons. Ook hadden we een BABS die namens ons vertelde waarom we onze getuigen gekozen hadden.” Zeker als de getuigen dat niet zien aankomen, ben je verzekerd van een lach en een traan.

Ook het vragen van je getuigen kun je nog persoonlijker maken dan het al is. “Er zijn ontzettend veel gadgets online te vinden daarvoor, maar ik adviseer koppels altijd om ook hierin dicht bij henzelf te blijven. Je hebt geen dure cadeaus nodig. Zelf schreef ik een brief op mooi papier. Post krijgen is leuk, en helemaal met zo’n vraag. Op de dag zelf heb ik mijn getuigen een gouden pinkring gegeven – een pinkring voor een pinky promise.” Officieel overigens mag je twee getuigen per persoon, maar onofficieel mag je er meer. Die komen dan niet op de huwelijksakte, maar wel in het trouwboekje. “Dus je kunt ook de kinderen laten tekenen, of al je vrienden.”

Het perfecte Pinterest-plaatje

Voor Lotte hoeft het in elk geval niet bont of al te gek. “Ik kan natuurlijk een bohemien wedding organiseren of een Las Vegas-party, maar koppels komen meestal niet bij mij voor uitzinnige themabruiloften. Tegenwoordig wordt er zo veel aan decoratie gedaan dat de essentie vaak verdwijnt. Die hoop ik terug te kunnen brengen, want het gaat om veel meer dan het perfecte Pinterest-plaatje. Het gaat om de mensen, en helemaal niet om dat ene bloemetje hier of dat mandje daar. Het voegt wel sfeer toe, maar in principe is het niet nodig. Als je een mooie locatie hebt, mooie mensen, lekker eten en drinken, dan ben je er al.”

Sommige tradities zijn ook zo mooi dat ze helemaal geen originele invulling nodig hebben. “Het apart slapen de avond ervoor wordt nog vaak gedaan, en ik vind dat mooi. Het bouwt de spanning op als je elkaar niet meer ziet tot het jawoord.” Ook het bruidsboeket is nog altijd in trek. “Ik zie steeds vaker een bruidsboeket dat wordt gekozen door de bruidegom met hulp van de moeders, en gegeven als hij haar ophaalt bij haar ouderlijk huis. Ik had overigens ook ooit een bruidegom die het was vergeten en toen maar een bloemetje uit de struik bij het gemeentehuis plukte. Ook heel romantisch!” Het gooien van een bruidsboeket is ook zo’n traditie die blijft bestaan. “Daar hebben ze tegenwoordig zelfs gooiboeketten voor: een kleinere, minder luxe versie dan het originele bruidsboeket, zodat de bruid deze kan houden en eventueel kan drogen.”

Bijzondere taak

Veel bruiden worden nog weggegeven door hun vader. “Bij mij kon dat niet, omdat mijn vader is overleden”, vertelt Lotte. “Mijn broer gaf mij daarom weg. We wilden onze moeders er ook bij betrekken, dus in plaats van een kindje als ringdragers, vroegen wij onze moeders. Mijn moeder gaf mijn ring aan Daan, en zijn moeder gaf zijn ring aan mij. Zo gaven onze moeders ons ook een beetje weg.”

Sowieso geven bruidsparen tegenwoordig vaak een bijzondere taak op de grote dag. “Ze vragen bijvoorbeeld moeders de bruidstaart te bakken, of om beide ouders het altaar te openen.” Lotte’s meest creatieve bruiloft was er eentje die begon in de Balie in Amsterdam, waar het bruidspaar elkaar had ontmoet, waarna een processie volgde op diverse plekken in de stad waar het stel herinneringen had, om te eindigen met een groot feest in Noord, waar alle vrienden iets deden: de een deed de drank, de ander de muziek, weer een ander verzorgde de taart. “Het was mijn eerste bruiloft en die leerde me meteen dat alles kan. Als je iets wilt, is het altijd mogelijk.”

Vintage trouwjurken

Een traditie die is overgewaaid uit Amerika en die je ook bij Nederlandse bruiloften steeds vaker ziet, is die van de bruidsmeisjes en bruidsjonkers. Dat zijn niet meer de schattige neefjes en nichtjes die met bloemenmandjes lopen, maar de beste vriendinnen en vrienden van het bruidspaar. Ze zijn bij hen als ze zich klaarmaken, de vrouwen bij de vrouwen en de mannen bij de mannen.

“Steeds vaker zie je ook dat de bruidsmeisjes voor de bruid uit lopen tijdens de ceremonie”, vertelt Lotte. “Verder hebben ze geen taakjes.” Behalve mooi wezen: “De bruidsmeisjes hebben eenzelfde kleur of stijl jurk aan. Dat ziet er natuurlijk ook tof uit op de foto’s.” Wat je ook steeds vaker ziet, is dat het bruidspaar gaat staan tijdens de ceremonie, in plaats van zitten. “Als dan de bruidsmeisjes en -jonkers ernaast staan, levert dat zo’n mooi plaatje op. Ik heb dat nu twee keer meegemaakt en zou het wel vaker willen zien.”

In Nederland, vindt Lotte, durven we minder dan in het buitenland. Bijvoorbeeld qua trouwjurken. “Nederlandse vrouwen denken, lekker nuchter: we trouwen maar één keer, dus dat moet dan in een typische trouwjurk. Maar het kan ook heel tof zijn om in een moderne, minimalistische slipdress te trouwen, of een jurk die niet uit een trouwjurkenwinkel komt, maar van je favoriete merk is.” Of meerdere outfits, dat kan ook. “En dat hoeft niet per se veel duurder te zin, want vintage kun je veel tofs vinden. Dan zie je er ook unieker uit. Ik ben in de jurk van mijn moeder getrouwd, omdat niemand anders deze jurk heeft.”

Stiekem trouwen

Maar de fijnste trend uit het buitenland is misschien wel de elopement: met z’n tweetjes in het geheim trouwen op een unieke plek. Of gewoon op het gemeentehuis. “Een van mijn eerste bruidsparen trouwde stiekem op het gemeentehuis, alleen met hun gezinnen en getuigen, gevolgd door een lunch met dezelfde mensen. ’s Avonds stapten ze in het vliegtuig naar Curaçao voor hun honeymoon. Ze postten een foto van zichzelf in het vliegtuig met het bericht erbij dat ze getrouwd waren en off naar hun honeymoon.”

Wat je ook doet, adviseert Lotte, volg je eigen gevoel. “Dat heb ik ook altijd gedaan. Laat alle verwachtingen van anderen los en denk: wat willen wij? Grijp ook niet meteen naar Pinterest, maar schrijf eerst voor jezelf op wat je belangrijk vindt, wat je bruiloft nodig heeft om jouw dag te worden.” Het huwelijk mag dan een traditioneel instituut zijn, uiteindelijk is een bruiloft niet meer dan een feestje. “Stilstaan bij je liefde en dat moment samen delen met de mensen die jullie liefhebben. De liefde vieren. Dat is het, een feest van de liefde. En daar mag ik tot wel twintig keer bij jaar bij zijn. Ik heb echt een mooie baan.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Vogue The Wedding in 2019.