De cast van RuPaul's Drag Race All Stars maakt Vogue-covers na

De hele cast van RuPaul’s Drag Race All Stars zorgt sinds mei voor fantastische mode – en camp – op onze televisieschermen. Dit zevende seizoen strijden drag-supersterren Jaida Essence Hall, Raja, Monét X Change, The Vivienne, Shea Couleé, Trinity The Tuck, Yvie Oddly en Jinkx Monsoon om de kroon. De grote winnaar mag zich the queen of all queens noemen, en wint een luttel bedrag van 200.000 dollar (geen prestatiedruk, verder).

Cast RuPaul’s Drag Race All Stars

Om Pride Month te markeren, heeft Vogue de cast van RuPaul’s Drag Race All Stars een compleet nieuwe uitdaging voorgelegd. De acht queens kregen de opdracht onze archiefcovers na te maken en er een drag-achtige draai aan te geven. De eindresultaten zijn odes aan iconische Vogue’s, van een geïllustreerde cover uit 1926 tot Oprahs cover uit 1998 gefotografeerd door Steven Meisel.

Hoewel de covers variëren in stijl en decennium, is er één ding dat ze verenigt: ze zijn stuk voor stuk gemaakt met een flinke dosis creativiteit. De Drag Race-jury zal geen winnaar aanwijzen, dus leun achterover, scroll hieronder door en beslis zelf. Zoals Madonna ooit zei: “Strike a pose, there’s nothing to it—vogue.”

The Vivienne – Vogue-cover: november 1934

“Zodra ik de originele cover zag, wist ik dat ik die wilde namaken. Er zit iets griezeligs in – een gezicht in een stolp? Het is vrij donker, maar tegelijkertijd prachtig. Ik wilde deze iconische cover zo dicht mogelijk bij het origineel namaken als ik kon. Ik hou van het griezelige van alleen een gezicht, maar wilde het nog griezeliger maken door de oogballen te verwijderen en ze op de tafel voor mijn gezicht te plaatsen.

De gal-babe styling was makkelijk, want er is geen kleding, alleen een focus op schoonheid in het gezicht met een focus op de prachtige witte handschoenen op de tafel. Het is bijna sci-fi, maar tegelijkertijd mode.”

Shea Couleé – Vogue-cover: februari 1928

Shea Coulée — ©Eduardo Garcia Benito, Vogue, februari 1928 / Drag Files
2/8

“Toen ik mijn onderzoek deed, was ik enorm gecharmeerd van de oude handgetekende covers van Vogue. Dat tijdperk heeft iets heel romantisch, en dat wilde ik met deze hercreatie weergeven. Bovendien verscheen dit nummer in de maand dat mijn grootvader werd geboren. Iedereen die mij kent weet hoe graag ik persoonlijke en sentimentele verhalen verwerk in mijn drag-looks.

Ik wilde de ingetogen en pure geest van het figuur in de originele tekening vangen, maar het toch moderniseren door voor een zwart vrouwelijk figuur in de rol van de ‘Spring Bride’ te gaan. Toen ik de look samenstelde, wilde ik iets weelderigs en romantisch, dus wendde ik me tot mijn vriend en medewerker Joshuan Aponte om me te helpen deze prachtige jurk en dit hoofddeksel met parels te creëren.”

Trinity the Tuck – Vogue-cover: januari 1945

Trinity the Truck — ©Erwin Blumenfeld, Vogue, januari 1945 / Leo Llanos
3/8

“Ik hou van vintage en old Hollywood glam en vond dat de hoed er prachtig uitzag. Voor mijn uiteindelijke foto heb ik geprobeerd om zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven voor de integriteit. Ik heb de pose een beetje veranderd, maar het was leuk om de cover na te maken. Ik vond een top die er heel goed op leek, en uiteindelijk ben ik er ook in geslaagd om de hoed op het origineel te laten lijken.”

Jaida Essence Hall – Vogue-cover: januari 1950

“Ik werd meteen aangetrokken door de uitdrukking op het gezicht. Het spreekt je aan, zelfs met de lege ruimtes op het gezicht. Die uitdrukking, in combinatie met de schoonheid van de oog- en lipmake-up, trok me aan. Ik wilde die energie in de ogen vangen, en de mooie oog- en liplook namaken, maar er wel een drag-twist aan geven. Het was een heel lang proces, maar uiteindelijk hebben we gekozen voor de meest weerzinwekkende foto, die me op dezelfde manier aantrok als de originele cover deed.”

Jinkx Monsoon – Vogue-cover: september 1926

“Ik hou van alles wat vintage is, dus ik voelde me zeker aangetrokken tot deze klassiek ogende Vogue-cover met boeiende illustratie. De regenbogen waren echter wat het voor mij bezegelde – ik voelde enthousiasme om een moderne, hedendaagse kijk op dit beeld te maken. Ik zie een sterke en krachtige vrouw die een soort artefact vasthoudt… een doos van Pandora.

Als we aan Pandora denken, denken we eerst aan de verschrikkingen die op de wereld werden losgelaten, maar ik concentreer me graag op de hoop die er ook mee gepaard gaat: dat is een deel van het verhaal dat we vaak vergeten. Ik wil dit beeld weergeven als een krachtig, vrouwelijk mens dat hoop vasthoudt en trots toont.”

Monét X Change – Vogue-cover: oktober 1998

“Bij het kiezen van een iconische Vogue-cover om na te maken, was het beeld dat onmiddellijk bij me opkwam dat van Oprah. Mijn grootmoeder is een enorme Oprah Winfrey-fan die altijd alles van Oprah kocht. Ik herinner me dat toen de cover van 1998 uitkwam, ze hem kocht en beide nummers een maand lang op onze eetkamertafel legde. Een icoon waar ik van ben gaan houden. Ze is de koningin van de media – een titel die ik ooit hoop te bezitten. Oprah is niet te overtreffen, dus koos ik voor een exacte afbeelding met smaakvolle versieringen. Diamanten oorbellen voor klasse en een hand op de heup voor sass.”

Yvie Oddly – Vogue-cover: februari 1964

“Ik koos ervoor om deze cover na te maken, omdat hij zo iconisch is. Het idee was om iets klassieks te nemen en het te ondermijnen. Ik werd verliefd op het silhouet en de compositie van de originele cover, dus ik wilde die elementen naar de grens van het surrealisme duwen, terwijl ik een vleugje duisternis toevoegde. In plaats van de witte kraag, droeg ik een zwarte puffer hoodie die ik versierde met zwarte bloemen als eerbetoon aan mijn liefde voor streetwear en het macabere.

Voor de glamour wilde ik voortborduren op de vampierachtige make-up van de originele cover, maar deze opfleuren voor de lente. Dus gebruikte ik lichtblauw rond mijn ogen en oranje op mijn lippen om de kleuren in de bloemen te accentueren. Tot slot heb ik de stemming wat donkerder gemaakt met een zwarte lipliner en een dunne wenkbrauw.”

Raja Gemini – Vogue-cover: februari 1935

“Ik voelde me aangetrokken tot de tweedimensionale, minimale, grafische aard van deze cover. Illustratie was een groot deel van modebladen in hun vroegste vorm, en als kunstenaar was het zeer aantrekkelijk om het na te maken. Ik zag een soort trompe l’oeil-moment voor me met deze afbeelding. Kon ik dit concept, een schilderij van mezelf, uitvoeren? De uitdaging was leuk om tot leven te brengen.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.

PRIDE