Baby Baguette (lees: de bijnaam van peuter Boaz) heeft er al heel wat reiskilometers op zitten. Als working mom is het altijd een enorme uitdaging om fashionweeks, re-sees in showrooms en shoots te combineren met het moederschap. Baby Baguette reist dus lekker mee, met pedagogisch verantwoorde thuismaaltijden en Montessori-speeluurtjes. Deze keer: richting de Côte d’Azur.
Elk vakantie-obstakel wordt preventief aangepakt, om eenmaal op bestemming de maximale zen te bereiken. De kans op apenkooien van een tweejarige tijdens een Europese vlucht van 1,5 uur is minder groot dan intercontinentaal 10 uur stil moeten zitten – dat lukt alleen met gaffertape. Ik juich dus alles toe wat het reizen makkelijker maakt, zeker als stijl en comfort hand in hand gaan. Dat betekent een BABYZEN YOYO² kinderwagen-check, inclusief alle stijlvolle (zomer)accessoires. Lees: parasol, cupholder, voetensteun en veelzijdige luiertas. Zo maak ik de trip voor mezelf en baby Baguette zo comfortabel mogelijk.
In de bijpassende YOYO bag berg ik andere onmisbare items op: iPad-travelhouder, snack-bentobox en liters koraalvriendelijke zonnebrandcrème. En natuurlijk die zwarte bouclé-sandalen, want op het programma staat village hopping in de Côte d’Azur.
De BABYZEN YOYO² is de enige wagen die moeiteloos in een bagagebak van het vliegtuig past en de zegen heeft van bijna alle luchtvaartmaatschappijen. Daarnaast klap je hem in één handomdraai gemakkelijk in en uit, en slinger je hem dankzij de gevoerde schouderband zo over je schouder. Bij aankomst rol ik dus gelijk het vliegtuig uit, zo de trein in naar ons vakantie-appartement bij Saint-Jean-Cap-Ferrat, regio Côte D’Azur.
Menton
Met links van Nice steden als Juan le Pins, Antibes en Cannes, en rechts van Nice onder andere Beaulieu Sur Mer, Monaco en Menton, is er voldoende afwisseling. Gelegen op de grens van de Franse Côte d’Azur en de Italiaanse Bloemenrivièra, en met de provinciale stoptrein ook nog eens binnen 30 minuten bereikbaar vanaf Nice, ligt Menton. Menton is een hybride mix, met de wat flamboyantere Italiaanse sfeer op het strand (denk aan fruitschaal-oorbellen en knalkleur bikini’s) maar geeft je tegelijkertijd ook het ultieme Franse gevoel (espadrilles-galore). De stad staat daarnaast bekend om zijn citroenen en de kunstenaar Jean Cocteau.
Musee Jean Cocteau Le Bastille bezit een collectie schilderijen, schetsen en object d’art van de multidisciplinaire kunstenaar en dichter. Daar het museum zich in een oud bolwerk bevindt, is het babywagen inklappen, traplopen en bewegen van ruimte naar ruimte. Geen oubollige toestand, maar een spiegelkamer met filmstilus uit de film Orphée, beschilderde vazen en iets wat het beste omschreven kan worden als een kruising tussen barok kroonluchter en Paco Rabanne-collier.
Op een korte loopafstand van Le Bastille is het door architect Rudy Ricciotti ontworpen – hou je vast – Museum Jean Cocteau collection Séverin Wunderman: van buiten een architectonisch kunstwerk dat afsteekt tegen de vele pastelkleurige, barok façades van de oude stad, van binnen nog meer Cocteau om je aan te vergapen.
De tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
Villefranche-sur-mer
De schilderachtige dorpjes beginnen al vrij snel buiten Nice. Een kleine busrit met de Ligne Azur langs de Mont Boron brengt je naar Villefranche-sur-Mer: een in fresco roze geschilderde petit village tegen een imposante bergwand. Aan de voet van het centrum, naast de haven, prijkt het candy colored Chapelle Saint-Pierre, een ‘kerk-turned-visnettenschuur-turned-kunstkapel’. Dankzij de surrealistische hand van Jean Cocteau kreeg het slaperige dorpje internationale allure. Cocteau nam namelijk twee jaar de tijd om het kerkje te illustreren met Bijbelse taferelen, met opvallende moderne details. Een tegengeluid op de decoraties van een witte Jezus met blauwe ogen, die de meeste kerken in Frankrijk sieren. Nee, hier zijn Roma’s, een Arabisch ogende visser en een zwarte Petrus te spotten, voor wie dieper kijkt naar het lijnspel.
Saint Pierre is de beschermheilige van vissers, dus mag een tafereel van een meisje in Provençaalse klederdracht (lees: inclusief een in Jacquemus-stijl gevlochten hoed) die zee-egels verkoopt op de markt niet ontbreken. De kerk is een streng bewaakt privé-eigendom waar geen foto’s van gemaakt mogen worden, dus rest de optie om de prachtige illustraties te schetsen in een travel diary of gewoon het boekje te kopen voor de herinneringen.
De tekst gaat verder onder de afbeeldingen.
Saint-Jean-Cap-Ferrat
Met legrest op de babywagen en een geopende parasol, beginnen we aan een waanzinnige wandelroute. We lopen van Beaulieu-sur-Mer over Saint-Jean-Cap-Ferrat, langs het water. Op Saint-Jean-Cap-Ferrat bevinden zich namelijk alle plekken die take my money schreeuwen. Het schiereiland ligt bezaaid met restaurants en bistro’s met een Michelin-ster of Gault&Milau-aantekening. Van Le Cap, Hotel Royal Riviera tot het nederige Captain Cook: de kans op een slechte lunch is vrijwel nihil op de Peninsula.