Hoe duurzaam is jouw lingeriela? Dat is natuurlijk een persoonlijke vraag, maar duurzaamheid is een hot topic in de mode-industrie. Laatst lanceerde Milieu Centraal nog een campagne om vrouwen aan te sporen minder kleren te kopen. Om de opwarming van de aarde enigszins te matigen, moeten we ons beperken tot vijf nieuwe kledingstukken per jaar, zo concluderen onderzoekers. Maar hoe zit dat met lingerie? Ondergoed is natuurlijk lastig te ‘Marie Kondo-en’ of tweedehands te (ver)kopen. Heb je aan één of twee nieuwe items dan wel genoeg?
Hoe lang gaat lingerie daadwerkelijk mee?
“Het dominante idee is dat je iedere zes maanden nieuwe onderbroeken en bh’s nodig hebt, omdat het materiaal dan uitrekt”, legt Nicola Hopkins uit. De eigenaresse van Bold Intimates helpt lingeriemerken met het technische design en ontwikkelen van hun collecties, wat best een ingewikkeld proces is. “Maar”, voegt ze toe “de laatste jaren is dit idee heroverwogen. Moet je je lingerie echt iedere zes maanden vernieuwen, als de stukken van goede kwaliteit zijn en je ze goed verzorgt? Persoonlijk vind ik van niet.” Ze raadt aan lingeriestukken te dragen tot ze hun comfort verliezen of letterlijk uit elkaar vallen. Die tijdlijn hangt volgens Hopkins af van een aantal factoren: “Hoe je ze wast, hoe regelmatig je ze draagt, hoe actief je bent en, met een onderbroek, zelfs je intieme afscheiding.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Maar de onderscheidende factor is toch echt de duurzaamheid en kwaliteit van het lingeriestuk zelf. “We moeten bewust kiezen voor kwalitatieve materialen en kledingwerkers minder opjagen, zodat iedere naad en zoom gemaakt is om lang mee te gaan”, aldus Hopkins. Daar valt nog veel op te winnen. Want terwijl de mode-industrie de laatste jaren druk bezig was met verduurzamen en verbeteren, liepen dezelfde innovaties in de lingeriesector soms achter, of bleven ze beperkt tot nichemerken.
Inclusiviteit versus duurzaamheid
Waarom is dat? Ten eerste heeft de lingeriewereld – die zo’n vijf jaar geleden nog werd gedomineerd door Victoria’s Secret Angels – wel degelijk bewuste, sociale stappen gemaakt. Maar die stappen gingen vooral om inclusiviteit in plaats van duurzaamheid. Tegenwoordig vind je bij populaire lingeriemerken zoals Savage X Fenty en Skims een ruim aanbod aan maten, looks in verschillende huidskleuren en een diversiteit aan rolmodellen. Zelfs Victoria’s Secret heeft een wat breder maataanbod. Hopkins bevestigt dat, als een merk goed passende bh’s wil maken, zo’n diversiteit aan maten technisch best lastig en tijdrovend is. “In tegenstelling tot een losvallend T-shirt kun je bij bh’s niet zomaar een sample size pakken en daar een paar centimeter aan toevoegen of afhalen.”
Daarom lijkt het vaak alsof het één (inclusiviteit) het ander (duurzaamheid) uitsluit. Maar volgens Hopkins zijn ze juist onlosmakelijk met elkaar verbonden: “Ik zie merken soms één gerecycled materiaal gebruiken om duurzaamheid van hun checklist af te vinken. Maar inclusief zijn, maakt je ook duurzaam. Het gaat om het totaalplaatje van je impact als merk.”
Lisa Bergstrand, oprichter van Bergstrand Consultancy, dat modemerken zoals Acne Studios en Toteme helpt duurzamer en bewuster te worden, is het daarmee eens. Het probleem ligt volgens haar bij het feit dat mensen voor die inclusiviteit en duurzaamheid niet willen inleveren op de goedkope prijs die we nu van onze lingerie verwachten.
De ware prijs
Die verwachting hebben we omdat de modewereld ons zo heeft opgevoed, legt Bergstrand uit: “Zo wordt elk merk dat de werkelijke prijs vraagt gezien als duur of elitair. Maar de goedkope prijs van onze kleren en lingerie gaat wel degelijk ten koste van iets: van het milieu, de dieren waarmee we deze planeet delen en onze eigen gezondheid.”
Omdat we het zo intiem dragen, heeft minder-duurzame lingerie namelijk ook een negatief effect op ons lichaam. Dat komt vooral door de materialen en verftechnieken die nu gebruikt worden. Lingerie moet immers stretchen en een mooie kleur hebben. Volgens Hopkins zorgt dat voor de grootste duurzaamheidsdrempels, want daar zijn synthetische verven en vezels zoals elastaan (Lycra of Spandex) voor nodig. Bergstrand legt uit waarom dit zo slecht is: “Het verwerken van deze stoffen omvat duizenden chemicaliën. Sommige daarvan kunnen schadelijk zijn, zowel voor de makers als de dragers van het stuk. Bij het dragen en wassen van elastaan komen ook microplastics vrij, die op de hoogste bergen, diepste oceanen en in ons eigen lichaam terechtkomen.”