Op dit moment heeft quiet luxury “epidemische proporties” bereikt, zegt creatief directeur Ian Griffiths van Max Mara. “Het is totale stilte!”, grapt de ontwerper. Het komt dan misschien ook als een verrassing van de man die het merk leidt waar volgelingen van Carolyn Besette-Kennedy naar kijken: de camel coat. Het hoofdbestanddeel van de quiet luxury-garderobe.
Max Mara Resort 2025
Als we nu nadenken over het minimalisme van de jaren 90 – het tijdperk dat synoniem is voor de stijl van Carolyn Bessette-Kennedy – beschrijft Griffiths het als “een van de saaiste tijden” voor een ontwerper. “Het ging zover dat je alleen nog maar een kokerrok en een tuniek kon dragen…” Zou het kunnen dat deze meester van de ingetogen luxe er genoeg van heeft? Vogue spreekt de ontwerper in de ochtend van de Max Mara Resort 2025-show, waarvoor de fashion crowd (zoals Kate Hudson, Yara Shahidi, Brie Larson en Alexa Chung) afzakte naar Venetië.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Of hij er echt genoeg van heeft? Niet helemaal. De onmogelijk charmante Griffiths verwerpt – zij het in de meest beleefde bewoordingen – het minimalistische label. Ook al weet hij “dat het een woord is dat gebruikt wordt om ons te beschrijven”, aldus Griffiths. “Strakke lijnen, ja, maar we zijn niet vies van een klein detail, of zelfs het gebruik van opvallende elementen, zo nu en dan”, verduidelijkt hij. Max Mara’s nieuwe Resort 2025-collectie werd deze week onthuld in de prachtige loggia van het 14e-eeuwse Palazzo Ducale in Venetië. Terwijl de schemering over het San Marcoplein viel, kwamen die “kleine details” tevoorschijn. Van riemen met kwastjes van touw, opgeblazen mouwen en – het meest aangrijpend – de mozaïekprints die een reeks golvende zijden jurken sierden, waarmee de show werd afgesloten.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
Marco Polo als inspiratie
Griffiths baseerde zich op de reizen van de ontdekkingsreiziger Marco Polo toen hij de collectie bedacht (dit jaar is het 700 jaar geleden dat de Venetiaanse koopman overleed). Maar die laatste vier looks waren geworteld in zijn eigen jeugdige avonturen. Als shock-haired modestudent aan de Manchester Polytechnic (nu Manchester Metropolitan University) in de jaren tachtig, schraapte hij het geld bij elkaar voor een Interrail-ticket. Hij bracht een heerlijke zomer door met reizen door Europa, waarbij hij verliefd werd op de “sombere en monumentale” gebouwen van de ‘Drijvende Stad’. “Mijn afstudeerproject was een collectie gebaseerd op de schetsboeken waarmee ik in Venetië was begonnen.” Griffiths toenmalige docent, de ontwerper Ossie Clark, begeleidde hem bij het uitwerken van zijn schetsen tot prints, samen met een eindejaarsstudente textiel, Caroline Daly.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
