In gesprek met Jennifer Lawrence over nieuwe film Die My Love

Na recente rollen in sci-fi komedie Don’t Look Up en romcom No Hard Feelings keert Jennifer Lawrence terug op het witte doek met Die My Love. De zekere luchtigheid van haar vorige films maakt nu plaats voor een serieuze, intense rol in Lynne Ramsays langverwachte, aangrijpende drama over een vrouw die met postnatale depressie kampt en midden in een enorme inzinking zit. Een project dat de actrice zeker niet in de koude kleren ging zitten. “Het was de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met het moeten onderdrukken van een instinct, terwijl ik daar normaal gesproken op vertrouw.”

Jennifer Lawrence over ‘Die My Love’

Het nieuwste project van Ramsay – die bekendstaat om haar onderscheidende, zeer gerespecteerde oeuvre met films als Ratcatcher, We Need to Talk About Kevin, You Were Never Really Here – ging in première tijdens het Filmfestival van Cannes in mei dit jaar. Jennifer Lawrence straalde op de rode loper naast tegenspeler Robert Pattinson, die de rol van Jackson speelt in de film, de man van Lawrence’s personage Grace. Vanaf donderdag 20 november is Die My Love dan ook eindelijk in de Nederlandse bioscoop te zien, gevolgd door een exclusieve release op streamingdienst MUBI begin 2026.

Via deze link meld je je aan bij ons nieuwe Instagram Channel Before it’s in Vogue

Vogue Nederland kreeg de exclusieve kans om met Jennifer Lawrence te spreken over Die My Love, werken met Ramsay en Pattinson, en haar stijlgeheim voor al die praktische maar stijlvolle off-duty looks waar de ster zo bekend om staat.

Wat trok je aan in het script of je personage in ‘Die My Love’?

“De film A Woman Under the Influence heeft enorm veel invloed op mij gehad. Ik denk dat elke acteur zou zeggen dat zo’n soort rol een droomrol is. Toen ik het boek (de roman Matate, amor van de Argentijnse schrijver Ariana Harwicz uit 2012, red.) las, was het duidelijk dat er een wilde, rauwe felheid in zat, gewoon dat vermogen om er helemaal voor te gaan. Maar het was ook moeilijk voor te stellen als film, omdat het verhaal zo sterk in het hoofd van het personage zit. Het zou dus als poëzie moeten worden benaderd. En de enige regisseur aan wie ik moet denken als het gaat om filmische poëzie, is Lynne Ramsay. Zij is de enige die dit zou kunnen maken.”

Op set met Lynne Ramsay en Robert Pattinson

Hoe was het om met haar te werken?

“Het was ongelooflijk. Het was een langgekoesterde droom. Mijn man liet me voor het eerst kennismaken met haar films. Ik zag Ratcatcher in 2017 en daarna heb ik gewoon haar hele filmografie bekeken. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ze is zo uniek. Tijdens de opnames was ze heel ontspannen, heel instinctief. Niet overheersend, niet opdringerig. Ze gaf iedereen en elke scène echt de ruimte om te ademen. Ze is een cinematograaf, kunstenaar, fotograaf. De details die ze in alles legde, visueel en in de muziek, het was allemaal zo intuïtief. Ze is de enige regisseur met wie ik ooit heb gewerkt die tijdens de opnames zelf muziek afspeelde.”

En met Robert Pattinson?

“Rob is een geweldige acteur. Je kunt je van tevoren niet echt voorbereiden op het samenspel, omdat je niet weet wat de ander je gaat geven en wat er gaat gebeuren. Rob was zo goed in het sterker maken van zijn personage en hem meer ruggengraat geven, waardoor ik veel meer had om op te reageren. Hij heeft mijn optreden totaal veranderd.

Ook is hij gewoon een heel lief persoon. Je relatie buiten de camera bepaalt natuurlijk de chemie op het scherm. Rob en ik werden heel snel vrienden, dus er was vertrouwen en plezier en het gevoel dat ik me niet hoefde in te houden of zorgen te maken. We konden allebei gewoon ons ding doen en de ander zou wel volgen. Ook hebben we allebei jonge kinderen – hij had destijds net een baby gekregen. Daardoor konden we ons allebei heel gemakkelijk in de gemoedstoestand van onze personages inleven.”

Onderdrukken van instincten

De film behandelt thema’s als moederschap, woede en geestelijke gezondheid. Hoe bereid je je voor op zo’n intense rol?

“Weet je, op de dag zelf is het normaal gesproken gewoon een kwestie van adrenaline creëren en je laten gaan. Het begint met empathie en je voorstellen wat de persoon doormaakt, mezelf in Grace’s schoenen verplaatsen en mezelf er dan weer uithalen. Het mooie aan mijn werk is dat ik die emoties kan oproepen en me erdoor kan laten meeslepen. Als ze ‘cut’ roepen, zijn de gevolgen niet echt, maar ik loop dan wel weg met een beetje een high gevoel.”

Je bent zelf moeder. Wat was het moeilijkste aspect van het spelen van deze rol?

“Ik heb altijd op mijn instinct als actrice vertrouwd. Ik heb maar één film gemaakt sinds ik kinderen heb en toen speelde ik geen moeder. In deze film ben ik moeder en speel ik een moeder met instincten, maar die waren compleet het tegenovergestelde van wat ik zelf zou doen of hoe ik zelf met een situatie zou omgaan. Het was dus eigenlijk de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met het in twijfel trekken van een instinct of het moeten onderdrukken van een instinct, terwijl ik daar normaal gesproken op vertrouw. In deze film waren ze een soort van valstrik.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Postnatale depressie

Heeft de film je kijk op moederschap of vrouwelijkheid veranderd?

“Ja, van Grace heb ik veel over opvoeden geleerd. Grapje natuurlijk. Wat me tijdens het moederschap vooral is opgevallen, is dat wanneer je te maken hebt met angsten of welke vorm van depressie dan ook, het heel moeilijk is om daar een label op te plakken. Iedereen wijst naar je en zegt: ‘Je hebt dit, je hebt dat.’ Maar je kunt je er niet mee identificeren. De momenten waarop ik me angstig of depressief voelde, begreep ik pas achteraf beter. Ik vind het moeilijk om op dat moment zelf te denken: oh, ik ben depressief, en dit is waarom. Door de film kreeg ik meer inzicht in hoe iemand probeert zich te verhouden tot iemand die steeds verder van zichzelf verwijderd raakt.”

Vond je het belangrijk om deze kant van het moederschap te laten zien, de donkere kant waar zelden over wordt gesproken?

“Dat was het vertrekpunt van deze film. Hoe meer we eraan werkten en hoe dieper ik erin dook, hoe groter het thema voor mij werd. Voordat postnatale depressie werd herkend of zelfs maar besproken, wisten vrouwen niet wat hen overkwam. Het idee dat vrouwen iets doormaakten zonder antwoord of verklaring is zó beangstigend. Maar tegelijkertijd is Die My Love ook een liefdesverhaal. Een van de weinige momenten waarop ik het gevoel had echt een poëtisch landschap van iemands innerlijke wereld te zien.”

Indrukwekkende scènes

Als je één scène uit de film zou moeten kiezen die de film het beste samenvat, welke zou dat dan zijn en waarom?

“Misschien de ruzie van Grace en Jackson in de keuken, omdat je kunt zien hoeveel ze van elkaar houden, maar je kunt ook zien hoe gek ze elkaar maken. Een andere scène waar ik altijd aan terugdenk is het vernielen van de badkamer, aangezien we die in één keer moesten opnemen. Je kunt een badkamer niet een tweede keer vernielen namelijk. De ruimte was zo klein – er was alleen plek voor mij en Chris, de cameraman. Er waren zoveel technische zaken waar ik me bewust van moest zijn, terwijl ik me tegelijkertijd moest concentreren. En dus bouwde de adrenaline zich op. Vanuit mijn ervaring is dat de scène die ik waarschijnlijk mijn hele leven zal onthouden.”

Praktische schoenen

Dan nog iets anders: je staat bekend om zowel je glamoureuze rode loper-stijl als je moeiteloze, casual-chique off-duty looks. Wanneer voel jij je het zelfverzekerdst?

“Nou, ik zou niet zeggen dat ik me altijd zelfverzekerd voel, haha. Maar ik heb me erbij neergelegd dat ik vrijwel elke dag gefotografeerd word, bijvoorbeeld wanneer ik mijn kinderen naar school breng. Als ik daar aankom, wil ik er niet uitzien alsof ik net van een fotoshoot kom. Het is vroeg en ik heb niet veel tijd om me klaar te maken, dus ik zorg ervoor dat ik betrouwbare outerwear heb die ik snel kan aantrekken, zoals een goede jas of een mooie sjaal. Zo hoef ik er niet te veel over na te denken.

Ook ben ik begonnen met het dragen van schoenen die mijn voeten beschermen, want na twee zwangerschappen hebben mijn voeten verzorging nodig. En dus draag ik nu echt sullige schoenen, eigenlijk gewoon wandelschoenen. Ik vind het dan ook heel grappig als er een artikel verschijnt met titels als ‘Oh mijn god, ze brengt ze weer terug’, terwijl ik denk: nee hoor, ik bescherm gewoon mijn voeten.”

‘Die My Love’ met Jennifer Lawrence en Robert Pattinson draait vanaf 20 november in de bioscoop en is begin 2026 exclusief te bekijken via MUBI.