Vanaf het midden van de jaren zeventig tot in de jaren tachtig woonde Parr in West Yorkshire, waar hij begon met het fotograferen van landbouw- en religieuze gemeenschappen. Zijn veelvuldig tentoongestelde zwart-witserie uit deze periode, The Non-Conformists, getuigt van een subtielere en meer observerende benadering. In 1980 trouwde hij met Susan Mitchell en verhuisden ze naar de westkust van Ierland, waar ze zich vestigden in Roscommon. Gewapend met een Leica M3 met een 35 mm-lens publiceerde hij tijdens zijn verblijf in Ierland verschillende werken, waaronder Bad Weather (1982, gefotografeerd met een onderwatercamera), Calderdale Photographs (1984) en A Fair Day: Photographs from the West Coast of Ireland (1984). Allemaal nog steeds in zwart-wit.

Overstap naar kleurenfotografie

In 1982 keerde Parr terug naar Engeland en vestigde zich in het noordelijke stadje Wallasey, waar hij overstapte op kleurenfotografie. Hij vond zijn inspiratie bij Britten als Peter Fraser en Peter Mitchell, maar ook bij Amerikaanse fotografen als Joel Meyerowitz, William Eggleston en Stephen Shore. Het waren de ansichtkaarten van John Hinde van vakantiegangers uit de arbeidersklasse die als inspiratie dienden voor Parrs baanbrekende werk The Last Resort: Photographs of New Brighton, gepubliceerd in 1986.

Hij en Mitchell verhuisden in 1987 naar Bristol, waar hij werkte aan projecten als The Cost of Living (1987-1989), een documentatie van de opkomende middenklasse in het conservatieve Groot-Brittannië; Small World (1987-1994) over toerisme; en Common Sense (1995-1999) over wereldwijd consumentisme. Verbrande en met ijs besmeurde strandgangers, roddelende dames in de kapsalon, bingohallen en booze cruises, kerkfeesten en hondenraces, toeristenvallen: Parrs lens was meedogenloos.

LEES OOK

5 Nederlandse vrouwelijke fotografen die je gegarandeerd inspireren met hun werk

Marjolein van den Brand

In 1994 trad Parr toe tot Magnum Photos als volwaardig lid, maar niet zonder controverse. Hij veroverde zijn plaats met slechts één stem. Magnum-medeoprichter Henri Cartier-Bresson omschreef hem als “een buitenaards wezen uit een ander zonnestelsel”, waarop Parr antwoordde: “Ik begrijp wat je bedoelt, maar waarom zou je de boodschapper neerschieten?” Van 2014 tot 2017 was hij voorzitter van Magnum Photos.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Modefotografie

Meer recentelijk breidde Parr zijn praktijk uit naar mode- en redactionele fotografie. Hij fotografeerde voor merken als Louis Vuitton en Jacquemus en werkte nauw samen met Alessandro Michele tijdens diens ambtstermijn bij Gucci aan een reeks campagnes en boeken. In 2020 fotografeerde hij een cover voor de Britse Vogue en recentelijk fotografeerde hij actrice Kathy Burke thuis in Londen voor het novembernummer van het magazine. Gedurende zijn carrière publiceerde Parr ongeveer zestig solo-fotoboeken en organiseerde hij meer dan negentig tentoonstellingen wereldwijd, waaronder de internationale reizende tentoonstelling ParrWorld.

De Martin Parr Foundation werd in 2015 opgericht in Bristol en herbergt zijn persoonlijke archief, werken van andere Britse en Ierse fotografen en een galerie. Hij zette zich ook in voor opkomende Britse fotografen en was docent en hoogleraar fotografie aan verschillende universiteiten.

Met zijn macrolens en ringflitser legde Martin Parr de Britse cultuur ‘onder de loep’ vast – de eigenaardigheden en bijzonderheden ervan op een volstrekt originele manier.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.