back-to-nature-met-gisele-het-houten-hutje-in-de-tuin-is-onze-club-restaurant-en-koffietent-in-een-271551
©Kirsten Busman

Gisele Azad (31) is geboren in Teheran en werkt al bijna tien jaar als creatief consultant in de wereld van selfcare en humanitaire projecten. Tijdens de pandemie nam ze de beslissing haar leven compleet om te gooien en op zoek te gaan naar een plek in de natuur. Voor Vogue.nl schrijft ze elke week een column over wonen in het bos en een duurzame levensstijl. Deze week vertelt ze hoe ze het volhoudt, afgelegen wonen met haar partner en verder niemand om haar heen.

Twee tegenpolen in een boshuis

Terwijl ik achter m’n bureau deze column zit te schrijven, zie ik door het raam hoe Rudmer al bijna twee uur lang het mos op de grond aan het observeren is, met een kop koffie in zijn hand. Ik heb eerder vandaag al een podcast geluisterd tijdens een ochtendwandeling met een havercappuccino to go, een belafspraak gehad en een Tiktok klaargezet. We zijn extreme tegenpolen die op de een of andere manier samen in een afgelegen boshuis in Drenthe zijn beland.

In de zomer van 2019 leerde ik Rudmer kennen. Ik woonde toen in Zweden, en was een weekje bij m’n moeder in Nederland op bezoek. Onze eerste date duurde acht uur. Ik praatte de oren van zijn kop over van alles en nog wat, en hij was voornamelijk een luisterend oor. Drie weken later zaten we in het vliegtuig naar New York om op zijn verjaardag naar onze favoriete band in Williamsburg te gaan. Eén jaar later gingen we terug naar New York en vroeg hij mij ten huwelijk. De rest is geschiedenis.

Een interessante dynamiek

Fast forward naar nu, vier jaar later. We werken inmiddels beiden fulltime thuis aan onze eigen projecten (soms ook met elkaar), en alle leuke dingen doen we samen. Rudmer is altijd kalm en observerend. Als ik aan hem vraag waar hij aan denkt, zegt hij: ‘Nergens aan’.

Ik ben het tegenovergestelde. Hoe kalm ons leven in de natuur ook lijkt, mijn hoofd staat altijd aan. Ik val minstens een paar keer per dag Rudmer lastig met nieuwe ideeën, terwijl hij gefocust met zijn werk als grafisch ontwerper bezig is. Het liefst duik ik elke week in een nieuw project, terwijl hij graag zo lang mogelijk aan één ding werkt.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Dit brengt, op zijn zachts gezegd, een interessante dynamiek met zich mee. Maar we leren ook veel van onze nieuwe omgeving, en van elkaar. Zo merk ik dat de rust en de ruimte in de natuur Rudmer heeft geïnspireerd om meer na te denken over hoe hij zijn leven wil inrichten. Hij wil onder andere veel meer met zijn handen gaan werken. Ik heb op mijn beurt de afgelopen maanden van Rudmer geleerd dat stilzitten en de natuur observeren niet saai hoeft te zijn, maar juist fijn is voor wat meer rust in mijn hoofd. We zijn op die manier dichter naar elkaar toe gegroeid.

Afgelegen wonen: hoe houden wij het vol?

Maar er zijn zeker ook hobbels op de weg. Zo zijn we echt op elkaar aangewezen, en moeten we beter ons best doen om leuke momenten met elkaar te creëren, omdat alles veel verder weg is. Date night betekent tegenwoordig met een fles natuurwijn en een kaasplankje op onze klompen naar het houten hutje op ons erf lopen, en daar de avond spenderen. Het houten huisje is onze club, restaurant en koffietent in één.

Afgelegen in Drenthe wonen voelt vaak alsof we de enige mensen op de wereld zijn. Ik kan me voorstellen dat dat voor veel mensen verstikkend kan zijn. Maar niet voor ons; wij vinden het heel fijn. Als ik na een dag werken in Amsterdam thuiskom, en zie hoe Rudmer zorgvuldig de bomen en planten op het erf aan het verzorgen is, word ik instant rustig. Door hem en ons nieuwe leven in het bos voelt het alsof ik op adem kan komen. Ze zeggen niet voor niks: opposities attract.