Ik ben altijd een vrij onzeker persoon geweest, beïnvloedbaar door externe factoren. Dat heeft denk ik te maken met dat ik als jong meisje naar Nederland ben gevlucht. Ik wilde altijd alles doen om erbij te horen. Maar de afgelopen maanden voelde ik dat mijn zelfvertrouwen toenam. Ik heb een grote beslissing gemaakt; ik heb ergens naartoe gewerkt en mezelf in het diepe gegooid, allemaal om een droom waar te maken. Bijna niemand om me heen had dit verwacht en snapte waarom ik deze stap wilde maken, maar dat is helemaal oké – ik deed dit voor mezelf en Rudmer.

Dit was mijn grootste leermoment dit jaar: zolang ik dingen doe waar ik zelf helemaal achter sta, zal ik het meeste geluk ervaren. Als ik mijn klompen aan doe om van ons huis naar het houten huisje te lopen, wandelend tussen de bomen en het mos, dan voel ik me intens gelukkig. Dit is de uitkomst van mijn vastberadenheid.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Ook voelde ik me dit jaar sterk genoeg om mijn levensverhaal te delen, via deze columns, op mijn social media en in de pers. Ik voel me vereerd dat ik mag delen hoe een jong en onzeker meisje uit Tehran uiteindelijk haar weg heeft weten te vinden en in een boshuis in Drenthe is beland. De afgelopen twee maanden heb ik gewerkt aan een bijzonder project: volgend jaar kom ik in een aflevering van Het Mooiste Meisje van de Klas – de kers op de taart van 2023.

De feestdagen in het bos

De laatste twee weken ga ik volop genieten van de rust en de natuur. Dit jaar heb ik de kerstversieringen zelf gemaakt met vondsten uit het bos. Onze families komen tijdens de feestdagen naar ons boshuis voor een uitgebreide brunch en een boswandeling. Alle cadeautjes hangen we aan de bomen op ons erf. Ze mogen ze vervolgens zelf gaan zoeken. Dit deden we vorig jaar ook, en vind ik nu al zo’n leuke traditie.

Op 21 december vier ik ook een Perzische feestdag, Yalda. We vieren de langste nacht van het jaar door de hele nacht op te blijven. Tijdens deze nacht gaan we dansen (er wordt áltijd gedanst), drinken we rode wijn, eten we granaatappels en druiven en we lezen poëzie voor. Mijn moeder heeft me een Hafez-boek gegeven; elk jaar tijdens Yalda lezen we onze favoriete gedichten voor aan elkaar. Het eerste Hafez-gedicht dat je ziet als je het boek openslaat, staat symbool voor het nieuwe jaar. Het bijzonderst vind ik om met z’n allen naar buiten te gaan en wijn te drinken onder de sterrenhemel. De stilte in het bos in de nacht vind ik een magisch gevoel. Yalda betekent veel voor mij; het voelt als een moment waarin ik me meer verbonden kan voelen met m’n roots.

Een jaar vol veranderingen

Kortom, ik kijk terug op een jaar vol veranderingen. Het allerleukst vond ik om dit avontuur met jullie te delen via deze columns. Dankzij jullie reacties voelde ik dat ik niet de enige ben die verlangt naar rust, ruimte en een plek waar je je echt thuis kan voelen. Ik wil jullie bedanken daarvoor, het betekent veel voor mij.

Fijne feestdagen, hoe je het ook viert, en tot in het nieuwe jaar!