Editorial: hoofdredacteur Yeliz over Vogue oktober 2022

Al het moois komt uit Parijs. Althans, deze maand. Ik merkte het al vaker dit jaar: er hangt iets in de lucht in Parijs. Dat kwam zeker mede door de bijzondere shows die daar getoond werden, zoals de laatste grote ode van Off-White aan hun founder, wijlen Virgil Abloh. Door The Row die na twee jaar terugkeerde in Parijs met een presentatie en de met beroemdheden overladen (Nicole Kidman! Naomi Campbell! Dua Lipa!) coutureshow van Balenciaga, in de zomer. En dan heb ik het nog niet over de mannenmodeweek, in juli, waar ineens zoveel leek te gebeuren, dat iedereen die thuiszat het liefst op de laatste Thalys sprong.

**Het je ne sais quoi-gevoel**

Het waren vooral de new wave designers die in Parijs furore maakten en de lichtstad op zijn grondvesten deed schudden. Op het gebied van duurzaamheid en sociaal verantwoord ontwerpen, laten de nieuwe designers zien hoe het ook kan. Denk aan het Nederlandse Botter, dat plastic uit de oceaan verwerkte in de herfst/wintercollectie, Kenneth Ize die prachtige, handgeweven stoffen uit Nigeria gebruikte en Kevin Germanier die opvallende ontwerpen maakte in samenwerking met Swarovski, geheel van deadstock.

Maar ‘het’ hing ook in de straten en de buurten van Parijs, dat je ne sais quoi-gevoel, zal ik maar zeggen. Ik merkte het ook door alle galerieopeningen, feestjes en performances. Dan bedoel ik niet dat je ne sais quoi zoals wij het kennen: simpel, tijdloos en klassiek. Nee, deze is nieuw en staat voor: cool, edgy, fresh. Niet te definiëren, moeilijk om je vinger op te leggen.

We verzochten journalist Kaira van Wijk op onderzoek uit te gaan. Ze vroeg bekende Parijzenaren waarom het zo bruist en suist in hun stad en wat dat nieuwe je ne sais quoi-gevoel behelst. Komt het door Brexit, dat de creatieven uit Europa naar Parijs heeft gedreven om daar hun kunstje te doen? Zijn het de undergroundartiesten die meer dan ooit gekoesterd en omarmd worden door Parijs? Hoe dan ook, magisch is het zeker.

Culinaire ontdekking

Ook culinair journalist Mara Grimm stuurden we op pad om de beste bistro te selecteren. Inmiddels werkt Mara alweer vijf jaar deels vanuit Parijs, en kent ze er een aantal op haar duimpje, maar – zoals dat gaat met bistro’s – komen er door mond-tot-mondreclame steeds wat favorieten bij. De allerbeste vinden is dan ook een uitdaging.

Tijdens mijn bezoeken aan Parijs vertoef ik graag bij hippe nieuwe tenten – denk aan LouLou, Mimosa en Gigi – maar zo nu en dan strijk ik graag neer bij een écht Franse bistro. Dan kan ik altijd advies gebruiken, want ik heb de plank weleens ontzettend misgeslagen. Zo had Chanel ooit eens een bistro ‘overgenomen’ in de wijk Montparnasse, voor een Chanel Métiers d’Art-feestje. Ik at er een oogstrelende bisque, smeuïge gratin dauphinois en perfecte fondant. Een halfjaar later sleepte ik mijn vriendinnen ernaartoe, om te ontdekken dat het vooral de Chanel-touch was geweest die de bistro naar een hoger niveau had getild. Adieu gratin dauphinois; bon soir tl-licht en veel te taaie boeuf bourguignon.

Stukje Parijs in Nederland

Voor de thuisblijvers is er ook goed nieuws, want een stukje Parijs komt deze kant op. Vanaf deze maand is de expositie Balenciaga – Meesterlijk zwart te zien in Kunstmuseum Den Haag. Cultuurkenner Stephanie Afrifa reisde naar het depot in Parijs, om te zien waar die fascinatie van Cristóbal Balenciaga voor zwart vandaan kwam en mocht de stukken die later op de post gaan alvast bekijken.

Nog meer moois in eigen land: de wereld van fotograaf Tim Walker in de Kunsthal in Rotterdam. Voor mij is Tim een grote held, iemand die mij de tijdschriftenwereld introk, een wereld vol magie, mode en fantasie. Mijn oude klappers met zelfgemaakte tijdschriften zaten vol met beelden van hem. Ook modejournalist Fiona Hering is fan en mocht hem exclusief voor Vogue Nederland spreken over zijn aankomende tentoonstelling. “Je moet altijd om je heen kijken met hongerige ogen. Gevoeligheid en nieuwsgierigheid zijn de geheimen voor een mooi leven.”