In Vogue’s Talent to Watch vind je de volgende generatie creatievelingen die mode en cultuur vormgeven. Wat deze groep kenmerkt is dat ze jong, creatief en onconventioneel zijn. Zij bepalen de toekomst. Deze week: kunstenaar Ričards Briška (25) uit Rotterdam.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik laat me nooit tegenhouden door iets wat op het eerste gezicht niet kan. Op mijn dertiende ben ik begonnen met fotografie, en op mijn zestiende schoot ik advertorials voor Letse vrouwentijdschriften zoals Cosmopolitan en Shape. De mensen op de set keken mij soms aan van ‘who is this kid? Gaat hij de foto’s maken?’ Omdat ik zo jong begon met fotografie is mijn zelfverzekerdheid gegroeid. Zo verhuisde ik vijf jaar geleden naar Nederland voor de studie Product Design in Rotterdam.”
“Een goede vriend vertelde mij dat hij op een kunstacademie zat. Wat ik me vooral herinner van dat gesprek is dat hij zei dat de studenten metalen kluisjes hadden. Dit feit bleef me bij, ik vond metalen kluisjes gewoon zo cool. Ik heb me voor de academie aangemeld, puur als grapje. Uiteindelijk bleek het een super klassieke fine arts school te zijn. We werkten met keramiek en leerden hoe we moesten schilderden. Het gaf me een goede basis. De interesse kwam bijna natuurlijk.”
“Tijdens de eerste lockdown zat ik op de bank, en dacht opeens aan mijn leraar op de kunstacademie in Letland. Even later deed ik precies datgene wat hij zei dat ik niet moest doen. Hij waarschuwde me namelijk voor de chemicaliën van fotonegatieven op kleding, maar ik dacht: ‘waarom júist niet op kleding’? De chemicaliën zijn veilig, maar je kunt de inkt niet uit kleding wassen. Normaal gesproken gebruik je de cyanotypie druktechniek op papier.”
“Hoe ik mezelf motiveer is door vragen te stellen. Ik heb altijd al absurde doelen gehad. Zo wilde ik echt overal de beste in zijn. Als iemand mij vertelt dat iets niet mogelijk is, vraag ik me altijd af waarom niet. Zo motiveer ik mezelf altijd verder te kijken dan wat mij aangeboden wordt. Hokjesdenken en alles een naam willen geven is funest voor creativiteit. Ik ben veel meer dan een fotograaf – ik ben iemand die met zijn handen werkt.”
“Een hoogtepunt was mijn eerste solo expositie in Hilton Art Lab. Ik heb hier geleerd hoe fijn het is om contact te leggen met mensen. Ik ben zo gewend om alleen te zijn, en te genieten van mijn eigen werk. Eigenlijk miste ik het perspectief van het publiek. Contact leggen met anderen is iets wat ik in de toekomst zeker meer ga doen. Vooral nu ik bezig ben met een te gek project in samenwerking met een bekende Amerikaanse zanger. Ik mag daar eigenlijk nog niets over zeggen. Wie het is, mogen jullie raden.”
