Begeven we ons weer in de roaring twenties? De catwalk en de straten lijken de clochehoed weer helemaal te omarmen. Ze zijn gemaakt van vilt, met oorkleppen en een plooi ter hoogte van het voorhoofd: dit Franse hoedje maakt een comeback.
De clochehoed uit de roaring twenties
Er is alleen een klein verschil met toen: het garçonne-kapsel (of zelfs nog korter, zoals de Eton crop-haarlook van toentertijd) is niet meer in de mode. Anno 2025 wordt de hoed gedragen over een kapsel dat er wél onder uitkomt. En de welbekende jurk met franjes, die in de roaring twenties vaak bij de hoed werd gedragen, maakt plaats voor een overjas of leren jack met zonnebril. Bovendien laten ook de flapper girl in het verleden en krijgt het hoedje een moderne twist. Tenminste, als we Miuccia Prada mogen geloven. Tijdens de herfst/winter 2025-show van Miu Miu introduceerde de Italiaanse ontwerper hét accessoire dat de mode uit de jaren twintig van de vorige eeuw doet herleven.
Via deze link meld je je aan bij ons nieuwe Instagram Channel Before it’s in Vogue
Van Franse oorsprong
De clochehoed, afkomstig van het Franse woord voor ‘klok’, heeft in het Nederlands verschillende benamingen. De meest voorkomende zijn clochehoed en klokhoed. Pothoed is ook een bekende versie, maar deze wordt weinig gebruikt vanwege de onmodieuze verwijzing naar een bloempot. Hoe dan ook, dit Franse hoedje was hét accessoire voor elegante vrouwen uit die tijd. Probeer maar eens een actrice uit de jaren twintig te vinden die ‘m níet op haar hoofd heeft gehad. Van Josephine Baker tot Anna May Wong en zelfs Greta Garbo: ze droegen ‘m allemaal. Net als de meisjes die door de gebroeders Seeberger bij de paardenraces werden gefotografeerd.
Het is moeilijk om de invloed van art deco op de mode te begrijpen zonder deze hoeden in overweging te nemen. Ze waren het boegbeeld van moderniteit, en dat zagen grote kunstenaars van toen als Tamara de Lempicka ook. Dat zagen we terug in haar verfijnde schilderijen waar ze geregeld vrouwen met het clochehoedje afbeeldde. De illustrator George Lepape, een vaste medewerker van Vogue, tekende verschillende covers in de jaren twintig waarop de clochehoed het stralende middelpunt was.
Caroline Reboux en de clochehoed
Het verhaal van de clochehoed is er wederom een die draait om women designing for women. Het hoedje heeft haar populariteit te danken aan Caroline Reboux (1837-1927), een van de meest gerenommeerde hoedenmaaksters van begin twintigste eeuw. Je kunt haar in hetzelfde rijtje plaatsen als de hedendaagse Philip Treacy of Stephen. Tot haar klantenkring behoorde Pauline de Metternich, de rechterhand van Eugénie de Montijo — en dus ook de keizerin zelf. Voor Reboux begon het allemaal met haar toevallige ontmoeting met de gravin van Pourtales, die dringend een hoed nodig had toen alle winkels gesloten waren, aldus een van haar overlijdensberichten uit 1927.







