De Rotterdamse Naaz Mohammad (24) verdween twee jaar geleden plots van het toneel. Om dit jaar de muziekwereld opnieuw te bestormen met haar nieuwe album Never Have I Ever. In Vogue’s januari/februarinummer deelt ze voor het eerst én voor het laatst waarom ze zich volledig uit de muziekwereld terugtrok.
De comeback van Naaz
De eerste vraag aan Naaz ligt voor de hand. Namelijk waar ze de afgelopen twee jaar was. Naaz sleepte op negentienjarige leeftijd prijs na prijs binnen nadat ze in 2018 haar ep Bits of Naaz had uitgebracht, met daarop prachtige zelfgeschreven liedjes. Zelf noemde ze haar muziek quirkpop: vrolijke indiesounds. De Volkskrant kroonde haar als talent van het jaar, ze won twee 3FM Awards, twee Edisons, was te zien als artiest op elk cool modefeestje, genomineerd voor een MTV EMA en trad op tijdens het prestigieuze Pitchfork. Muziekcritici, televisiemensen, iedereen leek betoverd door het uitzonderlijke talent van Naaz. En toen ineens, poef, weg was ze.
Zo plots als ze van het toneel verdween, is ook de aankondiging van haar terugkomst. In mei van dit jaar is daar haar comebacksingle, genaamd Sad Violins, met een aankondiging op social media. Er is ook een videoclip, die haar comeback bekrachtigt. Het antwoord op die ene vraag is niet eenvoudig, zegt Naaz als ik haar voor de eerste keer spreek. Het is nodig om er een aantal uur voor uit te trekken. Haar verhaal is nogal “heftig”, laat ze me weten. Ook wil ze één keer haar verhaal doen – en de vraag beantwoorden die iedereen haar blijft stellen – en dan dóór, zich richten op de toekomst. Zoals haar optreden in Carré, waar ze eind januari weer voor het eerst te zien zal zijn.
