Bepaalde dingen komen gewoon op je pad als je veertig bent, onverklaarbaar en onverwachts. Sommige vrienden – de mensen met wie je ooit in tentjes sliep op festivals – zullen als veertiger vogelherkenningsapps op hun telefoons gaan downloaden. Anderen – mogelijk dezelfde mensen als die vroeger met een balpen of nagellak te hulp schoten als je een gat in je panty had – zullen tuinierprogramma’s gaan kijken. En weer andere mensen uit je verleden – degenen die je op vrijdagavond in je twintiger jaren mee uit namen om met het barpersoneel te flirten en daarna nog frietjes te eten – zullen waterdichte jassen gaan kopen. Een ding dat mensen in deze fase van hun leven minder snel doen, is een kind krijgen.
Een kind krijgen in je veertiger jaren
Of nóg een kind krijgen, zoals in mijn geval. En toch doen we het. Volgens het CBS is de gemiddelde leeftijd van een Nederlandse vrouw bij de geboorte van haar eerste kind nu 30,4 jaar en die van een man 32,9 jaar. Om dat de gemiddelde leeftijd te laten zijn, kun je ervan uitgaan dat er ook ontzettend veel mensen zijn die zich in een hogere leeftijdscategorie bevinden, die dat cijfer omhoog trekken.
Via deze link meld je je aan bij ons nieuwe Instagram Channel Before it’s in Vogue
Sienna Miller (43) is bijvoorbeeld zwanger van haar derde kind. Felicitaties aan haar – en nee, ik zag er niet zo uit toen ik zwanger was na mijn veertigste. Tijdens mijn zwangerschap vorig jaar had ik grijze haren, droeg ik veel zwarte joggingbroeken en kwam ik zoveel aan in mijn gezicht dat ik mijn fietshelm moest aanpassen. Je zag me zeker niet op de rode loper van de Fashion Awards in Givenchy.
Zwanger na je veertigste
Er is zoveel om te vieren als je zwanger bent als je eind dertig of veertig bent. In zoveel opzichten was ik gelukkiger, zelfverzekerder, tevredener en had ik meer middelen dan ik twintig jaar eerder zou hebben gehad. Ik kende mezelf en mijn lichaam. Ik had een carrière opgebouwd (soort van). Ook had ik een stabiele relatie met een man van wie ik hield en die ik vertrouwde. Ik woonde niet meer in een huurhuis. Ik had veel van mijn vrienden en leeftijdsgenoten hun eigen kinderen zien opvoeden. Bovendien voelde ik me in staat om open en kwetsbaar te zijn tegenover andere mensen als ik het moeilijk had, en ik wist waar en hoe ik om hulp kon vragen als dat nodig was.
Ook – en dit is iets heel belangrijks waar zelden over wordt gesproken – had ik niet het gevoel dat ik een belangrijke fase in mijn leven miste. Ik had in clubs gedanst, alleen gewoond, avontuurtjes gehad, de hele nacht doorgewerkt, gereisd en geweldige feestjes bezocht in mijn twintiger jaren. Toen ik onlangs zwanger raakte, leek het me heerlijk om in mijn twee-onder-een-kapwoning uit de jaren zeventig te zitten en aardappelpuree te eten met mijn gezin.
Moederschap vs. carrière
Natuurlijk kan het vroeg krijgen van een kind ook geweldig zijn voor je gezondheid, je carrière en je ambities op de lange termijn. Met mijn krakende heupen, mijn vermoeide ogen en mijn slappe buik ben ik fysiek zeker minder uitbundig dan acht jaar geleden, toen ik mijn zoon nog in een draagdoek door Londen droeg. Tegen de tijd dat mijn baby naar de middelbare school gaat, ben ik in de vijftig; ik zal precies niets weten over de jeugdcultuur, ik zal uit alle social media zijn verdrongen en ik zal er waarschijnlijk ook uitzien als een soort slijmvis uit de diepzee.
