Er zijn artiesten die hits maken, en er is Rosalía, die muziek maakt die voelt als een droom, een performance en een modeshow tegelijk. Haar nieuwe single Berghain, van het aankomende album Lux, heeft het internet volledig in haar greep. Waarom is dat?
Rosalía’s nieuwe single Berghain
Het grote publiek kent de Spaanse zangeres vooral van Motomami (2022), het album waarmee ze haar stempel definitief drukte op de popwereld. Het was grensverleggend, speels, vol reggaeton-invloeden en elektronische experimenten; een project dat haar van cultfavoriet tot wereldster maakte. Maar juist dat succes riep ook verwachtingen op: wat komt daarna? Kan iemand die zo vernieuwend was zichzelf nog een keer uitvinden?
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief
En dan is daar Berghain, de allereerste single van het album Lux dat binnenkort uitkomt. De titel van het liedje verwijst naar de iconische Berlijnse technoclub, beroemd om haar streng deurbeleid en cultstatus binnen de clubscene. Je zou denken: hier komt een rauwe clubtrack, maar Rosalía gebruikt de naam juist als metafoor. Volgens de eerste interpretaties van muziekkenners staat het vooral voor dualiteit; tussen buiten of binnen staan, puurheid en begeerte, ritueel en chaos.
LEES OOK
Van popicoon op de catwalk tot shows met filharmonisch orkest: zo versterken mode en muziek elkaar
Opera
Maar waarom iedereen zo gefascineerd is, is niet enkel vanwege de naam. Binnen enkele seconden na de release stroomden social media vol met filmpjes van mensen die letterlijk hun koptelefoon afzetten van verbazing: Rosalía zingt opera. En in het Duits nog wel. Waar haar eerdere werk vooral speelde met ritmes, samples en popstructuren, opent Berghain met een dramatische uithaal die je eerder zou verwachten in een operahuis dan op Spotify. Het is het laatste wat mensen van haar verwachtten na Motomami, althans, de mensen die haar achtergrond niet kenden.
Want wat veel mensen niet weten, is dat Rosalía klassiek geschoold is. Ze studeerde flamenco aan de prestigieuze Escola Superior de Música de Catalunya in Barcelona, waar ze jarenlang werkte aan haar stemtechniek, ritmiek en interpretatie. Voor haar afstudeerproject maakte ze een modern flamenco-album getiteld El Mal Querer, dat later uitgroeide tot haar officiële debuut én haar meteen een Latin Grammy opleverde. Dat project was destijds bedoeld als een experimentele hervertelling van een middeleeuws liefdesverhaal.
