Het is de comeback van 2022: die van supermodel Linda Evangelista. Na zes jaar in zelfverkozen luwte – ze leek van de aardbodem verdwenen – was ze dit jaar terug waar ze hoorde: op de cover van het septembernummer van de Britse Vogue, gefotografeerd door Steven Meisel. Het was ook een raadselachtige kwestie: bijna alle grote namen uit de hoogtijdagen van de supermodellen (eind jaren tachtig, jaren negentig) waren de laatste jaren nog volop te zien op covers en in advertentiecampagnes. Cindy Crawford, Naomi Campbell, Christy Turlington: ook al is modellenwerk voor hen geen fulltime bezigheid meer en zijn ze allemaal de vijftig gepasseerd, ze waren en zijn niet weg te slaan uit de modebladen.
De comeback van Linda Evangelista
Maar één grote naam ontbrak en dat was opvallend, want zij was misschien wel de superster van alle supermodellen: Linda Evangelista, de godin met het gebeeldhouwde gezicht voorzien van jukbeenderen en een kaaklijn waar je messen aan kon slijpen, een perfect gevormde, sculpturale mond en ijsblauwe, katachtige ogen onder wenkbrauwen waar Cruella de Vil een moord voor zou doen.
Ze was het model wier handelsmerk het was om elk seizoen te veranderen van kapsel en haarkleur, waardoor ze als ultieme kameleon werd gezien en niemand ooit genoeg van haar kreeg. Linda Evangelista was de favoriet van alle fotografen die met haar gewerkt hebben, vanwege haar veelzijdigheid en toewijding aan het vak. Omdat ze modellenwerk ook als vak zág en niet als opstapje naar een carrière als actrice, ontwerper of ondernemer.
