Waar ontwerper Maximilian Davis nieuw leven inblies in het ingedutte Ferragamo, richtte Nensi Dojaka haar eigen gelijknamige – en inmiddels immens populaire – label op. Dit zijn de modehelden van de toekomst die niet onderdoen voor de iconen van weleer.
Modehelden van de toekomst
Maximilian Davis
Dat Ferragamo het lot van het Italiaanse familiebedrijf in 2022 in de handen durfde te leggen van de pas 26-jarige Maximilian Davis, zag niemand aankomen. Het huis stond niet bepaaldbekend als grensverleggend. Het was Ferragamo’s CEO Marco Gobbetti, verantwoordelijk voor de gouden zet om Phoebe Philo in 2008 naar Céline te halen, die in 2021 Davis’ naam opperde.
Vlak daarvoor debuteerde Davis op Fashion East, het talentenplatform op de Londense modeweek waar ook Jonathan Anderson en Simone Rocha hun carrières begonnen. De Brit met een Jamaicaanse vader en Trinidadiaanse moeder boekte alleen modellen van kleur. Ze droegen nauwsluitende zwarte jurken tot de grond met lange mouwen, diep uitgesneden aan de voorkant of juist met rugdecolleté. Er was verfijnd maatwerk incombinatie met minirokken en leren mantelpakken met hoge split. ‘Black elegance’, zoals hij zijn esthetiek zelf omschrijft.
Davis twijfelde wel toen hij gebeld werd door Ferragamo. Was het niet te snel? Voordat hij zijn beslissing maakte, dook hij de archieven in. Daar bleek hij meer gemeen te hebben met het modehuis dan hij verwachtte. Davis kwam schoenen en tassen tegen die relevant en modern aanvoelden. Dat Ferragamo nog altijd een familiebedrijf is, sprak hem aan. Thuis in Manchester was hij eveneens omringd door mode. Zijn moeder en zussen waren model, zijn vader studeerde modeontwerpen en zijn grootmoeder gaf hem op zesjarige leeftijd naailes. Davis nam de baan aan en inmiddels is Ferragamo drie alom geprezen collecties verder.
Grace Wales Bonner (33) begon haar label direct na haar afstuderen aan de Britse modeacademie Central Saint Martins in 2014. Met als doel om een modehuis te creëren vanuit een zwart cultureel perspectief. Sindsdien sleepte de Britse ontwerper van Jamaicaanse komaf zo’n beetje elke belangrijke modeprijs in de wacht. Een greep uit de bokalen op haar schoorsteenmantel: LVMH Prize (2016), BFC/ Vogue Designer Fashion Fund (2019), CFDA International Men’s Designer of the Year (2021).
In juryrapporten wordt Wales Bonner steevast geroemd om haar academische kijk op mode. Als kind twijfelde ze tussen een carrière als historicus of kunstenaar. Ze groeide op in Zuid-Londen als dochter van een witte moeder en een zwarte vader. Die scheidden toen ze jong was, maar politiek en literatuur maakten deel uit van beide huishoudens. Dat verklaart waarom ideeën voor een nieuwe collectie voor haar niet aan de tekentafel, maar veelal in de bibliotheek ontstaan. Zo was het startpunt van haar herfst/winter 2021-collectie het boek Black Oxford, dat de geschiedenis van zwarte studenten aan de beroemde Amerikaanse universiteit beschrijft. Wales Bonner ziet haar collecties als een manier om zwarte kunstenaars en denkers in de spotlight te zetten.
Ze begon met mannenmode, maar breidde haar label al snel uit met een vrouwenlijn. Zelf omschrijft ze haar stijl als ‘soulful tailoring’. Denk aan een overhemd met een kraag van crochet, of houten en glazen kralen uit Ghana die handgeweven zijn in een macraméjurk. De Afro-Atlantische draai die Wales Bonner geeft aan haar ontwerpen zit ook vaak in styling, zoals een veer die uit een zak steekt en de parel- en schelpenkettingen die inmiddels een signature stylingdetail zijn geworden.
Julie Pelipas (39) is allesbehalve een nieuwe naam in de mode. Ze werkte acht jaar als chef mode voor Vogue Oekraïne en groeide in die periode uit tot stijlicoon. Wanneer zij met haarmodellenlichaam in Parijs of Milaan een show verliet, leek het defilé verder te gaan op straat. Met haar uniform van oversized mannenpakken en ingetogen kleurenpalet was ze het toonbeeld van stille luxe. In 2020 nam ze ontslag om haar eigen label op te richten genaamd Bettter (met drie t’s, ja). Alles aan Bettter is oprecht beter. Pelipas brengt kleine collecties uit van jassen, colberts, broeken en overhemden die gemaakt zijn van oude herenkleding. Met kleine aanpassingen maakt ze vintage stukken weer relevant.
Pelipas vermaakt al kleren sinds haar studententijd. Ze scoorde herenpakken bij de kringloop en liet ze vermaken op haar lichaam. Het talent om van niets iets te maken, kreeg ze mee van de vrouwen in haar familie die allen werkten als coupeuses. Haar moeder maakte in een paar uur een jurk of jas voor zichzelf, als dat nodig was voor een gelegenheid. Inmiddels heeft Bettter meer dan zevenduizend kledingstukken nieuw leven ingeblazen. Eerder dit jaar werd haar label onderscheiden met de Karl Lagerfeld Special Jury Award. Pelipas vertelde in haar speech de geldsom te investeren in software die hergebruik van kleding op grotere schaal mogelijk moet maken. En ze hoopt dat de mode-industrie baat heeft bij al haar opgedane kennis.
Wie Harris Reed (27) ontmoet, zal hem nadien onmogelijk kunnen vergeten. Waar het gros van de ontwerpers zichzelf een sober uniform à la Steve Jobs heeft aangemeten, ziet Reed eruit als een rockster. De Brits-Amerikaanse ontwerper heeft lang, koperkleurig haar en draagt vrijwel elke dag torenhoge platformlaarzen onder broeken met wijd uitlopende pijpen. Zijn cv is net zo indrukwekkend als zijn voorkomen. Hij flikte het om nog voor zijn afstuderen een look in de Amerikaanse Vogue te krijgen, gefotografeerd op niemand minder dan Harry Styles. En op de dag van zijn debuutshow publiceerde The New Yorker een groot profiel over Reed waar oudere collega’s alleen maar van kunnen dromen.
Geen wonder dat recruiters op hem begonnen te azen en hij op 26-jarige leeftijd werd aangesteld als hoofdontwerper van Nina Ricci. Zijn eerste collectie voor het Franse modehuis was even genderfluïde als zijn eigen demi-couturelijn. Kledingstukken die van oudsher als masculien worden gezien, zoals een tuxedo, gooit hij in de mix met ‘feminiene’ stoffen als fluweel en kant. Afgestyled met reuze bloemenchokers ontstaat een geheel dat hijzelf omschrijft als ‘Romanticism gone non-binary’.Hoewel het onmogelijk is om niet vrolijk te worden van zijn ontwerpen, is zijn boodschap serieus. Reed hoopt dat zijn collecties bijdragen aan het vervagen van gendernormen. Hij wil de mode-industrie vooruitduwen en inclusiever maken, in de hoop dat gelijkgestemden die op zoek zijn naar acceptatie en zelfliefde, zich gezien voelen.
Nensi Dojaka (30) trilde naar eigen zeggen als een rietje toen ze in 2021 als een van de negen finalisten van de LVMH Prize tegenover een jury van niemand minder dan Jonathan Anderson, Marc Jacobs en Maria Grazia Chiuri stond. Haar zenuwen waren geheel onterecht. Het panel koos unaniem voor haar strakke mini-jurken gemaakt van flinterdunne doorschijnende stukjes zijden tule met spaghettibandjes die zigzaggen over het lichaam. De Albanese ontwerper bracht sexy terug op het meest onverwachte moment: midden in de pandemie. Haar LBD’s waren een verademing in een tijd waarin we woonden in onze huispakken.
Dojaka specialiseerde zich tijdens haar bachelor eerst in lingerie en maakte pas tijdens haar master de overstap naar vrouwenmode. Ze had daardoor een minder traditionele achtergrond dan haar klasgenoten, maar in retrospectief waren de lessen in constructie, maatvoering en technische details van beha’s en korsetten de perfecte vooropleiding.
Een van Dojaka’s speerpunten is dat sexy voor iedereen is. Een klant met maat 44 moet zich even mooi voelen als een klant met maat 34. Om die reden past ze haar prototypes door op vrouwen met uiteenlopende lichamen. In plaats van alleen te kijken naar wat zij als ontwerper het best vindt staan, vraagt ze ook om feedback van haar inclusieve doorpasmodellen. In de hoop een positieve bijdrage te kunnen leveren aan de body confidence-beweging.
