“Een beetje. Ik wilde het graag, maar had nooit verwacht dat het zou lukken. Voordat ik me opgaf, overlegde ik het met een goede vriend en hij haalde me over. Ik meldde me aan en mocht meteen langskomen. De casting ging goed, de dag erna kreeg ik al te horen dat ik in het programma zat. Daarna begon het avontuur. Het was de beste ervaring uit m’n leven, ik heb zo veel mooie mensen ontmoet en veel geleerd. Ik ben over angsten heen gekomen en heb mezelf hervonden. Nu voel ik me invincible. Vrienden zeggen al maanden dat ik een ander mens ben sinds mijn deelname.”

Kun je dat uitleggen?

“Voordat ik meedeed, was ik heel onzeker. Ik droeg dikke lagen make-up, had lipfillers en nepwimpers. Ook zat er een enorme woede in me; ik voelde me onbegrepen. Als transvrouw wist ik niet goed wie ik was. Jarenlang was ik niet de leukste versie van mezelf, het leven boeide me weinig. Nu, na het programma, weet ik wat mijn waarde is. Ik wil de beste versie van mezelf zijn. En: mijn onzekerheid is grotendeels weg.”

Transfobe reacties

Je won het programma, maar werd overspoeld door transfobe opmerkingen. Wat deed dat met je?

“Ik had er vooral moeite mee dat mijn ouders ze konden lezen. Mijn moeder wilde overal op reageren. Voor hen vond ik het erger dan voor mezelf. Omdat ook mensen die niet naar het programma keken het nieuws lazen over mijn overwinning, kwamen er reacties uit allerlei hoeken. Ik kreeg er duizenden en wilde ze per se lezen omdat ik te nieuwsgierig ben. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik zag ook positieve berichten, hoor, maar de haat bleef hangen. ‘Waarom wint er weer een man?’, was een reactie die ik nooit zal vergeten. Ik legde mijn telefoon weg tot het rustiger werd. Mensen kunnen ver gaan, veel te ver. Niet alleen als je queer bent, maar tegen iedereen die in de media verschijnt. Sommige figuren hebben zo veel haat in zich zitten. Gelukkig gebeurde er ook veel moois. Volgers stuurden me brieven of wilden met me op de foto. Daar haalde ik kracht uit.”

Nu het stof is neergedwarreld: hoe gaat het met je?

“Goed. Heel goed, zelfs. Ik ben onwijs blij op dit moment en druk met modellenwerk. Ik krijg vaak de vraag wanneer mensen wat van me kunnen zien. Maar goede dingen gebeuren niet zomaar. I’m working on it, geloof me. Achter de schermen ben ik nog veel aan het leren. Per dag zoek ik urenlang fotografen op, bekijk ik campagnes en bestudeer ik de loopjes van modellen. Ik sport elke dag en oefen met poseren. Het is een levensstijl, zoveel meer dan een drukke baan. Maar ik mag niet klagen. Het is snel gegaan, vorig jaar werkte ik nog bij Subway.”

Droom

Van Subway naar Schiaparelli?

“Wie weet. Het is mijn doel om internationaal te werken en voor grote modemerken shows te lopen. Ik denk dat Versace, Blumarine en Roberto Cavalli goed bij me passen. Sexy met een donker randje: daar hou ik van. Als kind manifesteerde ik al een leven als dit. Dagelijks vroeg ik aan mijn moeder of ze dacht dat ik model zou kunnen worden. Dat was toen al mijn grootste droom. Het is heel gek om ’m nu in vervulling te zien gaan.”

Lees het volledige interview met Lando van der Schee in het nieuwe meinummer van Vogue Nederland, dat vanaf 20 april in de winkel ligt en hier online te bestellen is.