Wanneer Gregory’s voetbalcarrière abrupt tot een einde komt en hij kampt met mentale problemen, besluit ze het roer rigoureus om te gooien en een punt achter haar relatie van tien jaar te zetten. “Ik ga even niet zorgen voor alles en iedereen om mij heen en volledig op mezelf focussen. Dat voelt heerlijk.”

Vogue spreekt haar kort na haar terugkeer van Expeditie Robinson, waarin ze dit seizoen te zien is. De ultieme plek voor haar verwerkingsproces, aldus Rose.

Er komt een documentaireserie aan over jouw leven. Waarom besloot je die te maken?

“Het kwam op mijn pad. Ik werd gevraagd of ik dat zou willen, over mijn leven met Greg, de kinderen en het modellenwerk. Heel eng, om me zo kwetsbaar op te stellen. Ik besloot dat het ook het moment moest worden om iets te laten zien wat ik tot nu toe verborgen heb gehouden, zodat mensen de echte Rose leren kennen.”

Waarom vond je dat je dat moest doen?

“Het voelde niet oprecht om het niet te doen, om alleen maar de mooie kanten van je leven te laten zien. In een documentaire waarin het de bedoeling is dat mensen mij beter leren kennen. Het is iets waar ik de laatste tijd sowieso meer moeite mee heb: de buitenwereld een geweldig leven voorschotelen, alsof alles perfect is. Het leven kent mooie en donkere kanten, zeker in mijn geval.”

Wil je vertellen wat je daarmee bedoelt?

“Wat mensen niet weten, is dat mijn ouders drugsverslaafden zijn. Mijn moeder is nog steeds verslaafd. We proberen haar te helpen, naar klinieken te sturen, met haar te praten, hulpverleners in te schakelen. Tot nu toe zonder succes, want mijn moeder is meer dan dertig jaar zwaar verslaafd.”

Heb jij enig idee waar dat is begonnen bij je moeder?

“Ze heeft een verschrikkelijke jeugd gehad. Dingen gezien en meegemaakt die een kind niet mee zou moeten maken. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat mijn moeder verslaafd is aan drugs, ook toen ik jong was. Het is ook de reden dat ik een aantal keren uit huis ben geplaatst en ondergebracht ben bij pleegouders. Als ik heel eerlijk mag zijn hadden mijn vader en moeder nooit kinderen mogen krijgen. Ik was een ongelukje.”

En bij je vader?

“Hetzelfde verhaal. Ook hij heeft een moeilijke jeugd gehad. Ik heb altijd wisselend contact met hem gehad. Ik heb fijne herinneringen aan hem, maar hij was veel afwezig in mijn opvoeding. Had zelf veel problemen, ook drugsproblemen. Drie jaar geleden belde mijn moeder me op om te vertellen dat hij was overleden. Hoe weten we niet precies, omdat we niet op de hoogte waren van hoe zijn leven er op dat moment uitzag. Ik heb zijn dood heel ver weggestopt, ik had altijd nog gehoopt op een warmere, sterkere band. Een moment dat we alles naar elkaar zouden uitspreken.”

Wat doet dat met jou?

“Het is mijn realiteit. Dat is waar ik vandaan kom, hoe ik geboren ben. Ik heb het beste van mijn leven gemaakt en nog steeds. Ik weet juist daardoor wat ik niet wil voor mijzelf en wel wil voor mijn kinderen. What doesn’t kill you makes you stronger, zeggen ze toch? Nou, dat kun je bij mij wel heel letterlijk nemen.”

Wat hoop je te bereiken met de documentaire?

“Dat die resoneert bij mensen. Het liefst bereik ik jonge vrouwen die ook uit zo’n gezin komen en denken dat hun leven niks waard is, dat er niets meer van te maken valt. Ik wil laten zien dat dit niet zo is, dat je zelf de sleutel hebt en je die ommezwaai kunt maken. Je hoeft niet je achtergrond te laten bepalen wie je bent en wat voor leven je hebt.”

Lees het volledige interview met Rose Bertram in Vogue’s nieuwe oktobernummer, dat vanaf 22 september in de winkel ligt en hier online te bestellen is.