Op TikTok praat iedereen zo nostalgisch over 2016, dat het jaar inmiddels bijna mythisch gemaakt. Het jaar van matte liquid lipsticks, strakke Instagram-brows, khaki bomberjacks, gescheurde skinny jeans en de gekleurde pruiken van Kylie Jenner. Maar wat opvallend is: we hebben het hier over een periode die nog geen tien jaar geleden is. Normaal gesproken duurt een trendcyclus zo’n twintig tot dertig jaar, maar blijkbaar zijn we nu al toe aan nostalgie. Hoe kan dat?
Versnelde trendcyclus
De klassieke trendcyclus – waarin het dus zo’n twee tot drie decennia duurt totdat een trend opkomt, uitsterft en terugkomt – lijkt definitief verleden tijd. Dankzij social media en fast fashion worden trends in recordtempo opgeblazen, uitgespeeld en ingeruild. De oorzaak: microtrends. Waar trends vroeger langzaam doorsijpelden van modehuizen naar de massa (het zogeheten trickle-down effect), zien we nu eerder een trickle-across: een horizontale verspreiding via social media. Een look kan binnen een week wereldwijd gedragen worden en voelt dan ook net zo snel ‘uitgemolken’. We zien een print, een haartrend of een accessoire ineens overal opduiken en hebben er ook zo weer collectief genoeg van.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Polkadots zijn hier een goed voorbeeld van. Ooit gewoon een tijdloze klassieker, maar de afgelopen seizoenen steeds vaker gespot op de runway bij onder meer Jacquemus en Valentino. Al snel werden de stippen gebombardeerd tot dé trend van het moment. Het gevolg? Totale oververzadiging. Tijdens Copenhagen Fashion Week was de print zó aanwezig op straat, dat het bijna z’n charme verloor en, heel eerlijk, eerder goedkoop begon te ogen. Nu is iedereen er weer klaar mee en richten we ons op de volgende print.
Waarom 2016?
Dat we zo snel door trends heen gaan, zorgt ervoor dat we inmiddels bij het romantiseren van 2016 zijn aanbeland – nog maar negen jaar geleden. Maar waarom juist dat jaar? Volgens Vogue Business heeft dat een goede reden: 2016 was het laatste onschuldige jaar van het internet. Instagram was toen nog rommelig en ongepolijst. Mensen probeerden wel mooie foto’s te maken, maar niet met een strategisch contentplan. Het ging heus wel om cool zijn (en die likes wilde je ook wel), maar niet om engagement of contentstrategie.
Net zo ongecontroleerd waren de make-uptrends. In plaats van de minimalistische clean girl glow, was het een creatieve speeltuin: contourlijnen die met chirurgische precisie werden geblend, highlighter die vanuit de ruimte zichtbaar was en liquid matte lipsticks in mauve-tinten die je lippen volledig uitdroogden.
En dan de mode en popcultuur. Die waren ook heel uitgesproken. Om je geheugen op te frissen: we zagen slip dresses met chokerkettingen, Adidas Superstars onder álles en het streetwear-tijdperk van Vetements en Off-White was in volle bloei. Rihanna bracht Anti uit, Drake zette One Dance bovenaan alle hitlijsten, Justin Bieber zong Sorry en Beyoncé dropte haar album Lemonade compleet met visuele film. Memes waren nog vooral dom en ongecompliceerd in plaats van ironisch (of zelfs cynisch).
