Sander vertelt: “Toen we elkaar ontmoetten, december 2015, werkte Lotta bij H&M. Ze opende winkels voor het bedrijf, in dit geval in Kaapstad. Zij zag me daar eerst.”

Lotta: “Je stond buiten een H&M-winkel.”

Sander: “Ik zag haar niet, maar onze wegen kruisten zich nog een keer, nota bene op de Tafelberg. Daar zag ik je wel, maar ik durfde niks te zeggen omdat ik Hollands ben en verlegen.”

Lotta: “Niet zoals een Italiaan.”

Sander: “’s Avonds zag ik haar weer, deze keer in Caprice, een nogal suffe bar aan het strand waar iedereen naartoe gaat. Toen had ik wel het lef om met je te praten, weliswaar na een paar biertjes.”

Lotta: “Hij was aardig en vriendelijk, maar hij zei ook iets heel doms, iets wat in elke datinggids staat als een absolute no-go. Hij zei dat ik op zijn ex leek, wat overigens helemaal niet zo is. Dat vond ik wel een beetje vreemd.”

Sander: “Ze had een soort gloed over zich. Ze was het middelpunt van alle aandacht. Er was een compleet rugbyteam, volgens mij het nationale team van Zuid-Afrika.”

Lotta: “Ook van Ierland.”

Sander: “Je zag al die kerels haar benaderen en een voor een weer afdruipen. Ze was niet geïnteresseerd, dat zag je, ze wilde alleen maar dansen.”

Lotta: “Hij moest ook nog concurreren met twee vrienden met wie hij was. Die blokkeerden constant Sander zodat hij niet met mij kon communiceren. Op het einde van de avond dacht ik: Sander is not stepping up.”

Sander: “Ik deed wat je in zo’n geval doet als Hollandse jongen: een beetje hangen en wachten tot de concurrentie verdwenen is.”

Lotta: “Hij vroeg mijn telefoonnummer. Ik herinner me nog dat je me vroeg om mijn volledige naam op te schrijven. Je hebt me diezelfde avond via WhatsApp een bericht gestuurd, maar dat zag ik pas dagen later, want ik gebruikte geen WhatsApp.”

Sander: “Iedereen in de wereld gebruikt WhatsApp, behalve de Zweden. Ik had een bericht gestuurd met de vraag of ze nog eens af wilde spreken en hoelang ze in Kaapstad zou blijven. Daar kwam geen enkel antwoord op.”

Lotta: “Het was zelfs nog vrij toevallig dat ik het na al die dagen las. Maar toen was ik al terug in Zweden.”

Sander: “Dus vroeg ik of ze naar Amsterdam wilde komen. Een paar weken later kwam ze.”

De tekst gaat verder onder de foto.

Communicatie

Lotta: “Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo transparant en direct is als Sander. In het begin vond ik dat shocking. Hoe kan iemand exact zeggen wat hij denkt! Plus ik vatte alles persoonlijk op, al kwam dat ook door de taal.”

Sander: “Zweeds is een heel zachte taal. Het is bijna onmogelijk om in het Zweeds iemand te beledigen. Maar wij spraken Engels, dat is veel directer.”

Lotta: “Ik weet nog dat ik te veel zout in het eten had gedaan, althans, volgens Sander. Ik ben opgegroeid met zout op de vis, maar Sander begon daar in de keuken een scène over te maken. En dit was na nog geen drie maanden in onze relatie.”

Sander: “Ik vind dat het meer zin heeft om mensen zelf hun eigen gerecht te laten zouten.”

Lotta: “Tegelijkertijd was communicatie juist het grote probleem in mijn vorige relatie. In Zweden ga je op je gevoelens zitten. Hier zie je alles door de vingers en probeer je het te vergeten.”

Sander: “Zweden zijn binnenvetters.”

Lotta: “Mijn moeder zegt altijd dat het zo fijn is dat wij overal over kunnen praten. Maar dat komt door Sander, en door waar hij vandaan komt. Jullie práten. Wij zijn verlegen, wij generen ons. En dat is precies waar ik in mijn jeugd problemen mee had. Ik ben ook uitgesproken.”

Sander: “Jij bent ook een beetje Nederlands.”

Lotta: “Op school was dat de enige manier waarop ik me kon beschermen tegen het pesten. Dat was mijn strategie in alle situaties: harder terugschreeuwen. Maar dat is sociaal niet geaccepteerd in Zweden, zeker niet van een meisje. Althans in die tijd.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in het november/december 2022-nummer van Vogue Living.