In de maandelijkse serie ‘Vogue’s Talent to Watch’ wordt aandacht besteed aan creatievelingen die de toekomst van mode en cultuur vormgeven. Dit keer richten we de spotlight op singer/songwriter en Elieve. Haar muziek is te herkennen aan een creatieve, onconventionele en feministische benadering. We spreken haar over haar Turkse achtergrond, rolmodel zijn en haar eigen voorbeelden.

Vogue’s Talent to Watch: Elieve

“Ik heb een Turkse achtergrond en dat ging niet heel goed samen met mijn nieuwsgierige aard. Niet alleen die van mij, maar alle Turkse ouders vonden mij spannend. Ik stelde veel vragen en nam niets zomaar aan. Eigenlijk was ik niet heel anders dan de gemiddelde tiener, maar de Turkse gemeenschap vond me te controversieel en liet me niet toe. Ik maak het vandaag de dag nog steeds mee dat mensen het moeilijk vinden me te accepteren.

Een video op TikTok van mijn blote schouders zorgde voor een stortvloed aan haatreacties. Ik had nooit gedacht dat er een dag zou komen dat mijn schouders controversieel zouden zijn. Gelukkig bezat ik als kind al het vermogen me af te sluiten van populaire meningen en dat doe ik nog steeds. We hebben zelfs voor het eerst een shoot met blote schouders gedaan. Ik deins niet terug van een beetje controverse om mijn punt te maken.”

Opstandigheid als inspiratie

Als kind was Elieve al opstandig. Ze wilde gehoord en begrepen worden en dat uitte zich in het schrijven van liedjes. “Het eerste liedje dat ik ooit schreef ging over gelijkheid. Het heette Ik ben een meid, waarin ik, op een kinderlijke manier weliswaar, onderstreepte dat meisjes ook een stem hebben.

Als kind wist ik al dat er dingen niet klopten in de wereld. Toen mijn beste vriendin huilend op school kwam omdat zij geen T-shirt aan mocht en haar broertje wel, was ik woedend. Waarom was een T-shirt te bloot? Ik adviseerde haar vooral níet te luisteren en dat T-shirt gewoon aan te trekken. Met mijn opstandigheid heb ik een hoop ouders in het harnas gejaagd, toch weerhield het me er niet van me uit te spreken.”

Op haar dertiende mocht ze voor het eerst live zingen bij radiozender 3FM. “Ik was bloednerveus omdat het liedje dat ik geschreven had weer redelijk aan de gewaagde kant was. Ik realiseerde me dat muziek een goed middel is om letterlijk en figuurlijk mijn stem te laten horen. Ik zal niet beweren dat al mijn liedjes protestliedjes zijn, een gebroken hart komt ook geregeld voor. Maar zelfs als ik daarover schrijf, hoor je de opstandigheid. Zo is het begonnen en zo is het bedoeld.”

Muzikale inspiratiebronnen

Elieves muziek kenmerkt zich vooral door een bepaalde attitude en die wordt gevoed door grootheden als schrijver Annie M.G. Schmidt en de Turkse protestzangeres Selda Bağcan – twee vrouwen die veel verschil hebben gemaakt. “Schmidt brak op een redelijk late leeftijd door, ze was 35. Tot die tijd was ze anoniem en werkte ze als vrijwilliger in de bibliotheek, of zoals ze zelf zo mooi schrijft: ‘Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten, maar in de bibliotheek (slechts) een volontair.’ Ze was niet alleen grappig en eigenzinnig, ze speelde met de Nederlandse taal. Ook was ze bijdehand en direct en durfde ze dingen te zeggen die anderen niet durfden. Dat ze de VPRO uitdaagde meer scheldwoorden op TV te gebruiken bijvoorbeeld, daar voel ik me verbonden mee.

We zijn in de historie van de vrouw altijd geprezen en beloond voor vriendelijk, beleefd en zorgzaam zijn, omdat dat mannen nou eenmaal goed uitkomt. Maar wie zijn we als we de beleefdheid laten varen? Ik was altijd al eigenwijs, maar Schmidt heeft dat ‘erger’ gemaakt. Als ik een boek van haar in handen heb gehad, ben ik die dag bijdehanter.”

Zacht wapen

Selda Bağcan is een ander groot voorbeeld van Elieve. “Toen ik haar muziek ontdekte op mijn zolderkamer, bracht ik de hele avond huilend door, ik was betoverd. Ze is de Turkse Bob Dylan, ze sprak zich uit over onderdrukking en schreef nummers over de strijd van de arbeidersklasse. Dit deed ze op een mooie, bijna romantische manier.