Kitty Herweijer, columnist

“Geen enkel personage in Gelukkig maar van Anouk Kemper is echt sympathiek, en toch – of juist daardoor – had ik zin om door te blijven lezen. Twee stellen die op hun eigen manier verwend en ontevreden zijn: het ene omdat ze de gegentrificeerde stad financieel niet langer kunnen bijbenen, het andere omdat blijkt dat, ondanks al hun geld, het leven maar beperkt maakbaar is. Hun vruchtbaarheidsproblemen werpen een donkere schaduw over hun oneindige cryptogeld. Na het uiteindelijke illegale dealtje om elkaars pijn te verlichten, rijst al snel de vraag bij welk van de twee stellen de echte macht ligt – zeker wanneer vrijwel niemand in het verhaal manipulatie schuwt. Ik vond het een amusant stadsportret met grappige, rake observaties. Een heerlijk boek voor aan het zwembad deze zomer.”

Noor de Groot, content creator

“Gelukkig maar van Anouk Kemper is een boek dat mij in eerste instantie niet direct zou aanspreken – toch heb ik het binnen 24 uur uitgelezen. Kemper fileert met humor en cynisme de moderne dertiger. Achter het voor sommige wellicht herkenbare leven van de twee stellen waar het boek over gaat, schuilt ook een existentiële ondertoon. Wat gebeurt er als de keuzes eindeloos zijn en je leeft in een haast hysterische vrijheid, maar de verwachtingen van het leven steeds beperkender worden?

De twee stellen zijn op hun eigen manier afschuwelijke mensen, en om dat uit te beelden, gebruikt Kemper grappige, bijna hysterische dialogen. Het boek laat zien dat, of je nu moeder wordt, geen moeder kunt worden of het niet weet, het allemaal gepaard gaat met verlies. En met macht. In de wereld van het boek is geld namelijk niet alleen iets praktisch, maar ook een subtiele vorm van valuta binnen relaties, wat zorgt voor een treurige verscherping van de levens van de twee stellen.

Het boek leest als een avond met een vriendin die alles zegt wat ze denkt. Wat ik het mooiste vond, is dat het gaat over vrouwen van nu, in transitie, met alle ongemakken van dien.”

Yesim Candan, columnist en radiomaker

“Ik heb in tijden geen roman meer in één ruk uitgelezen. Vanaf de eerste pagina voelde het alsof ik naar een film keek. Alles speelde zich levensecht voor me af, zo beeldend en overtuigend is het geschreven. De roman confronteert de lezer met thema’s als klassenongelijkheid, het ideaal van de moderne stadsbewoner en de prijs van geluk. Geld en subtiele vormen van machtsuitoefening verweven zich met menselijke relaties, waarbij een wrange ondertoon zorgvuldig in balans wordt gebracht met humor en ironie.

Anouk Kemper schrijft een scherpzinnig en gelaagd portret van de hedendaagse stedelijke klassenstrijd, de ongrijpbaarheid van geluk en de verborgen prijs van verlangen. Gelukkig maar is een roman die blijft nazinderen en je dwingt stil te staan bij de vraag wie werkelijk de macht heeft binnen intieme verhoudingen en wie bepaalt wat geluk is. De belangrijkste vraag die blijft hangen: wat ís geluk eigenlijk?

Anna van den Breemer, journalist en romanschrijver

“Verwende dertigers in een Amsterdamse bubbel, dacht ik bij de eerste bladzijden van Gelukkig maar van Anouk Kemper. Vier vrienden klagen over alles wat ze níet hebben: een groter huis, een baby, meer geld. Maar al snel sloeg dat oordeel om. Anouk Kemper schrijft met zoveel humor en een scherp oog voor het menselijk tekort dat Sallie, Yonathan, Salma en Laurens al snel tot leven kwamen en onder mijn huid kropen. Ik móest weten hoe het met ze afliep. Het schrijfplezier spat van de pagina’s: in anderhalve dag las ik het boek uit.

Ik genoot vooral van Sallie: een héérlijk zelfzuchtig type, bepaald geen heilige moederfiguur. Ze heeft moeite met het volwassen leven en alle concessies die ze moet doen. De scène waarin ze samen met Laurens stiekem coke snuift om zich weer even haar vrije zelf te voelen, is zowel geestig als pijnlijk. Anouk Kemper laat met dit verhaal haarscherp zien hoe geld en sociale klasse onze relaties beïnvloeden, ook al doen we graag of die verschillen er niet zijn. Gelukkig maar is een geestig, trefzeker en origineel portret van een generatie die alles wil, met veel mooie zinnetjes die je wilt onderstrepen.”

Max Terpstra, presentator

“Gelukkig maar leest als een trein. In korte hoofdstukken ontvouwt zich een mozaïekvertelling vol zelftwijfel, oppervlakkige vriendschappen en ongemakkelijke gesprekken. De stijl is vlot, de dialogen zijn geestig, en het tempo ligt hoog: dit is zo’n boek dat je in één weekend uitleest. En toch bleef ik na de laatste bladzijde achter met een onvoldaan gevoel. Dat heeft deels te maken met het abrupte einde. Alsof je in de nachttrein naar Venetië zit, lekker onderuitgezakt met een glaasje wijn, en plotseling in Salzburg te horen krijgt dat dit het eindstation is. Er zit veel vaart in het boek, maar nergens voelt het alsof de personages écht ergens naartoe bewegen.

De vier hoofdpersonen zijn stuk voor stuk irritant. Dat is geestig, zeker, en Kemper heeft duidelijk plezier in het overdrijven van hun ijdelheden en onzekerheden. Soms werkt dat op de lachspieren, vooral door de scherpe observaties en het onderhuidse ongemak dat Kemper goed weet te vangen. Maar soms voelt het ook geforceerd en onrealistisch, hetgeen de personages tegen elkaar zeggen en wat hun overpeinzingen zijn. Ook vroeg ik me tijdens het lezen regelmatig af: waarom zijn deze mensen zó irritant? Het voelt bijna alsof Kemper de lezer geen ruimte gunt om zelf tot een oordeel te komen.

Bovendien zijn het allemaal typische Amsterdammers: elitair, neurotisch, overtuigd van hun eigen morele gelijk en volledig gespeend van zelfspot. Dat maakt het boek herkenbaar voor wie dit wereldje kent (of erin leeft, wat bij mij het geval is), maar ik vraag me af in hoeverre deze personages resoneren met lezers buiten de randstedelijke bubbel. Kortom: Gelukkig maar is een vlotte, geestige roman die je moeiteloos doorbladert. Maar onder het scherpe taalgevoel schuilt ook iets afstandelijks. Als satire werkt het prima, maar als roman had ik gehoopt op iets meer ruimte, nuance en voldoening.”

Zoé Zindzi van Halen, Visual Director Vogue Nederland

“Wat begint als een wild plan (lees: draagmoederschap in ruil voor een flinke smak geld) tijdens een chaotisch diner vol drank en coke, ontplooit zich tot een knap staaltje karakterstudie. De twee koppels worden met humor en scherpte gevolgd in hun zoektocht naar liefde, (on)uitgesproken verlangens, en verdriet. Hoewel luchtig geschreven en duidelijk opgesplitst in drie delen, voelt de opbouw voor mij soms wat traag, dare I say, stroperig. Toch biedt het anderzijds ook de ruimte om het viertal en hun motieven beter te leren kennen.

En hoewel je het boek in no time uitleest, snijdt Gelukkig maar ook belangrijke thema’s aan. Zo ook de schrille contrasten en de bijbehorende klassenverschillen tussen de twee werelden waarin de hoofdpersonen zich begeven; van financiële stress, kleuterchaos en een te krappe woonruimte tot spirituele cacaoceremonies, therapeutische selfcare en een kinderwens die niet vervuld lijkt te worden, wordt trefzeker neergezet. Wanneer er daarbovenop onverwachte seksuele spanningen opduiken, worden de verhoudingen binnen de relaties óók flink op scherp gezet. Het eind komt abrupt en laat je achter met vragen, of misschien juist met antwoorden die niet uitgesproken hoeven te worden. In the grand scheme of things past het perfect, want ja, de “Sallen” hebben ook ons als lezers bij de ballen.”

Eline Cordie, journalist en scenarioschrijver

“Ik ben al fan van Anouk Kempers droge, scherp observerende schrijfstijl sinds ze jaren geleden schreef voor de website NSMBL. Zo herinner ik me een column over de geneugten van poepen onder werktijd, waar ik destijds hardop om moest lachen. Haar roman Gelukkig maar heb ik dan ook met veel plezier gelezen, want opnieuw weet ze treffend en geestig te schrijven – dit keer over de randstedelijke havermelkelite. Ook schetst ze een herkenbaar, realistisch – en daardoor niet altijd even rooskleurig – beeld van het moederschap, zonder in clichés te vervallen. Iets wat ik erg knap vind. Als ik één minpuntje zou moeten noemen, is het dat het verhaal vrij laat op gang komt. Net als het écht lekker smeuïg begint te worden, is het vrij plotseling afgelopen. Maar ach, kniesoor die daarop let. Al met al: een heerlijk boek om deze zomer in je strandtas te gooien.”

Esther Goedegebuure, journalist en schrijfster

“Millennial Sallie, maar matig tevreden over haar rol als moeder en haar weinig uitdagende baan als redacteur bij de radio, woont in Zaandam. Verdreven uit de stad door de hysterische huizenmarkt en nog steeds diep in de schulden. Dat haar vriend Yonathan zijn prioriteit legt bij een slechtlopend shared dining-restaurant en droomt van absurde uitgaven aan dingen als een high-end koffiemachine, helpt niet. Haar leven kent een gillend gebrek aan vrijheid en opwinding. Tot Laurens, een omhooggevallen kennis van Yonathan, hun leven binnenstapt. Tijdens een avond met ongepast dure wijnen, coke en een hoop gepoch doet hij een voorstel: kan Sallie geen draagmoeder worden voor hem en zijn ongewenst kinderloze vrouw Salma? Uiteraard tegen een royale vergoeding. Gelukkig maar is een verrukkelijk boek waar je doorheen raast. Het leest als het scenario van een binge-waardige televisieserie, vol lekker vileine karakters. Anouk Kemper weet haar sappige verhaal te kruiden met ironie, absurditeit en een vleugje spanning.”

Ellen Meijs, winnaar Kobo-e-reader

Gelukkig maar van Anouk Kemper, € 23,99

hier te koop

Meer boekentips van Vogue? Ontdek ook onze tiplijsten met inspirerende leesboeken, mooie romans en andere lekkere leesboeken. En, omdat het oog tenslotte ook wat wil: de mooiste koffietafelboeken voor je interieur.

Vogue.nl ontvangt een commissie wanneer je iets aanschaft via een affiliatelink op onze site.