Op 24 maart bracht Lana Del Rey haar langverwachte nieuwe album Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd uit. In plaats van lovende kritieken over de meeslepende ballades, Lana’s engelachtige stem of de retro coverart, besloten Twitteraars de focus te leggen op haar uiterlijk. Op haar gewicht, in dit geval. Helaas een veel te herkenbaar fenomeen dat anno 2023 deprimerend genoeg nog altijd voorkomt. Waarom voelen mensen zich toch zo geroepen het uiterlijk van beroemde vrouwen te bekritiseren, iets wat compleet losstaat van hun werk als artiest?
Kritiek op uiterlijk beroemde vrouwen
Eerder dit jaar was het ook al raak: toen Madonna tijdens de Grammy’s popduo Sam Smith en Kim Petras aankondigde, was niet haar toespraak – over (zelf)acceptatie, nota bene – het onderwerp van gesprek, maar haar ‘onherkenbare’ gezicht. Hoewel Madonna sterk van zich af beet (‘Opnieuw ben ik gevangen in een discussie over leeftijdsdiscriminatie en vrouwenhaat die de wereld waarin we leven doordringt’, schreef ze op Instagram), stelt het voorval een belangrijk punt aan de kaak. Zo lijken we, ondanks de toenemende roep om inclusiviteit en diversiteit, nog steeds een probleem te hebben met vrouwen die afwijken van de ‘norm’, whatever that may be. Vooral als dat bekende vrouwen zijn.
Een andere beroemde vrouw die onlangs met bodyshaming te maken kreeg (en nog met een boel andere dingen, maar laten we niet ingaan op het hele Selena-versus-Hailey-gebeuren), is Selena Gomez. Ook zij verscheen bij de Grammy’s net iets anders dan we van haar gewend zijn. De zangeres en actrice lijdt aan de auto-immuunziekte lupus, waarvoor ze medicijnen moet nemen die ervoor zorgen dat ze op bepaalde momenten meer vocht vasthoudt en er dus meer ‘opgezwollen’ uit kan zien. De kritiek op Gomez’ voorkomen was genadeloos, waardoor de superster zich genoodzaakt voelde om te reageren. “Bedankt als je me steunt en begrijpt, en zo niet – ga weg. Want eerlijk gezegd geloof ik niet in het bekritiseren van mensen om hun lichaam of wat dan ook”, klonk haar antwoord.
Seksistisch en irrelevant
De reacties waarmee Lana Del Rey, Madonna en Selena Gomez (en nog vele anderen) te maken krijgen, gaan uit van eenzijdig vrouwbeeld waarin we blijkbaar allemaal dun en strakgetrokken moeten zijn om geprezen te worden. Dat blijkt wel als we een voorbeeld aanhalen uit de andere kant van het spectrum. Daarvoor gaan we terug naar ‘rampjaar’ 2020, toen er veel gebeurde in de wereld. Een van de gebeurtenissen waarover we maar niet konden stoppen met praten? Het gewichtsverlies van Adele. De Britse zangeres zou het zogeheten sirtfood dieet hebben gevolgd, met als resultaat dat de kilo’s eraf vlogen. Ze werd overladen met complimenten over haar uiterlijk, maar al die lofzangen impliceren tegelijkertijd ook dat ze er daarvoor níét goed uitzag.
Maar de echte vraag is natuurlijk: waarom hebben we het überhaupt over haar gewicht? Waarom is dat relevant? Haar muziek is er niet mooier door gaan klinken. Adele heeft in interviews aangegeven dat afvallen goed is geweest voor haar mentale gezondheid, good for her natuurlijk, maar het zou geen onderwerp van discussie moeten zijn. Net als Madonna’s vermeende ingrepen, Selena’s gewichtsschommelingen als gevolg van haar lupus en Lana Del Reys wel of niet gewenste lichamelijke veranderingen. Het is seksistisch en onbeduidend. Laten we ons vooral bezighouden met het werk van deze getalenteerde vrouwen, en minder met hun uiterlijk.
