Alles over Chanels Métiers d’Art 2024-show in Manchester

Een show van Chanel in Manchester, de postindustriële metropool zo’n 260 kilometer van Londen veroorzaakte heel wat ophef. Waarom? Virginie Viard onthulde haar eigen achtergrond om de veelgelaagde, trotse arbeiderscultuur van de Engelse stad te ondersteunen. De stad omvat veel: van de voetbalprestaties tot de Manchester muziek- en clubscene (vooral beroemd in de jaren tachtig en negentig) en de historische status als oorspronkelijke hart van de textielindustrie in de negentiende eeuw.

Virginie Viard over Manchester

“Ik hou van kleine steden”, verklaarde Virginie Viard. “Niet zoals Londen, dat lijkt te veel op Parijs. Mijn grootvader en grootoom waren manager van het voetbalteam in Lyon. Mijn opa en oma werkten daar ook in de textielproductie.”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Daar legde ze dus een aantal verbanden tussen haar roots en het Franse luxehuis (Lyon is haar geboortestad, de traditionele leverancier van haute couturestoffen), maar ook met Coco Chanel zelf. Chanel viel blijkbaar voor Engelse tweeds toen ze een relatie had met de hertog van Westminster en tijd doorbracht op zijn landgoed Eaton Hall buiten Manchester. En dan is er ook nog Viards liefde voor Joy Division en de gritty muziek- en kunstenergie die deze noordelijke rivaal van Londen al sinds mensenheugenis kenmerkt.

De onderdompeling in de noordelijke cultuur begon met een Chanel-uitnodiging voor een voetbalwedstrijd van Manchester United tegen Chelsea de avond voor de show. Gasten kregen gepersonaliseerde rode voetbalshirts met No 5 (als in Chanel No 5) om de thuisploeg aan te moedigen. Resultaat: Manchester United 2, Chelsea 1. Het begon allemaal veelbelovend.

Franjes, Beatle-caps en lakleer

Regen is een ander ding waar Manchester beroemd om is. Denk aan L.S. Lowry’s schilderijen van ‘luciferhoutjes’ die tegen de regen in naar hun werk sjokten in de molens. Precies op tijd begon het te stortregenen voor de Métiers d’ Art show. Massa’s parapluzwaaiende internationale gasten namen plaats op openluchtzitjes in pubstijl aan Thomas Street. Deze typische roodbakstenen buurtstrip bestaat met name uit bars, platenzaken en tatoeagesalons.

En dan de show. De Northern-girl-interpretatie werd gestyled met een knipoog naar de arbeidersklasse popcultuur van de jaren zestig tot tachtig, met franjes aan de zijkant en blote benen (Manchester-girls staan erom bekend dat ze de kou trotseren, altijd). Viard staat erom bekend Chanel een gevoel voor het echte en het jeugdige te geven. Ze speelde met variaties op tweed pakken, knielange tot A-lijn mini’s, fietsbroeken onder jassen, Beatle-caps en kettingriemen. Toen kwamen de new wave-club girls, sommigen gekleed in zwart lakleer, behandeld met een soort koel regeneffect, anderen in baby-dolljurken met lijfjes versierd met dubbel-C veiligheidsspelden of vinyl-koord-straalborduurwerk.

Vakmanschap

Karl Lagerfeld bedacht de Métiers d’Art-shows om het vakmanschap van de gespecialiseerde couturetoeleveringshuizen van Chanel te laten zien. Lesage bewerkte het borduurwerk, Goossens de sieraden, Le Marie het verenwerk en Barrie de Schotse kasjmierbreisels. Viard vermaakte zich met souvenirs als sweatshirts met slogans, beanies en sjaals die deels geïnspireerd waren op voetbaltribunes en deels op flyers van clubs.

Natuurlijk was het allemaal erg Chanel en erg Parijs; ze wijkt nooit zo ver af van de klassiekers van het huis. Er was ook een soort trouw aan de normen van Manchesters vrouwen en meisjes. Zelfs als er weinig geld was, was het in deze stad altijd de gewoonte er goed uit te zien en je op je best te kleden. Hoe dan ook, het was een show waar de stad trots op was.