Terug in Chihuahua vertelt ze haar toekomstplannen aan haar ouders. Ze zijn niet enthousiast, to put it mildly. Visagie – dat is geen beroep, maar een hobby. “Ik kreeg geen toestemming. Ze wilden dat ik een echte studie ging doen, zodat ik klaargestoomd werd voor een heuse carrière.” Om hen een plezier te doen, ging ze International Business studeren, maar dat was geen succes. Ze hield het precies zes maanden vol.

Smeltkroes

“Ik was inmiddels twintig en ik wist één ding zeker: ik wilde iets met mijn handen gaan doen. Van jongs af aan hield ik van tekenen en zat ik altijd aan mensen te plukken; hun haren te kammen, hun rug, nek en handen te masseren, aan ze te friemelen. Mijn ouders zagen wel hoe ongelukkig ik was. Toen mocht ik een visagieopleiding volgen in Puebla, een stad op twee uur rijden van Mexico City. Dat was heel tof. Ik leerde er de grondbeginselen en verhuisde naar Playa del Carmen, een badplaats waar veel fotoshoots worden gedaan en waar ik mijn eerste klussen kreeg. Daarna verhuisde ik naar Buenos Aires, voor een professionele opleiding tot make-upartist. Dat was echt een geweldige tijd. Buenos Aires is een smeltkroes, het hart van Latijns-Amerika. Ik leerde er mensen uit alle windstreken kennen, uit Colombia, Panama, Argentinië, Ecuador. Het was één groot feest.”

Terug in Playa del Carmen gaat werk van een leien dakje. “Ik werkte hard, was nauwgezet en gefocust, ik nam mijn werk heel serieus. Maar na een paar jaar was ik wel klaar met de zee-zon-en-strandshoots die daar voornamelijk worden geschoten.”

I like your ring

Tijd voor de next big step, verhuizen naar Mexico City, een gigantische metropool waar 23 miljoen mensen wonen. “Ik was er vaker geweest en had er vrienden en contacten. Ik had er zin in. Samen met een vriend vond ik een appartement in een goeie buurt, La Roma. Omdat de stad zo groot is, is het heel belangrijk dat je dicht bij je werk woont zodat je niet te veel tijd kwijt bent aan reizen. Het werk ging goed, inmiddels deed ik klussen voor bladen als Elle, Harper’s Bazaar, Vogue, Mexicaanse magazines als 912, en ik deed commercials en filmvideo’s.”

Georgina ontdekt een nieuwe passie. Ze helpt een vriend die sieraden ontwerpt met de lancering van zijn merk en de verkoop. In zijn atelier zit ze met haar neus boven op het ontwerpproces. Ze vraagt hem een ring voor haar te maken, en nog een, en bemoeit zich met de details.

“Ik ben altijd dol op sieraden geweest, mijn moeder en grootmoeder waren steevast behangen met juwelen. Als klein meisje vond ik het heerlijk om aan hun kettingen en oorbellen te voelen, om in hun juwelenkistjes te snuffelen, alles te passen en te kijken hoe het mij stond. Uit die tijd stamt mijn voorkeur om veel sieraden te combineren: ringen, kettingen, oorbellen, altijd zilver, veel van Mexicaanse ontwerpers … More is more. Bij die vriend ging ik gaandeweg mijn eigen ringen maken. Grote chunky exemplaren, soms met een onyx of saffier. Vrienden zeiden vaak: ‘I like your ring, kun je er ook een voor mij ontwerpen?’

In het begin dacht ik: dat kan ik niet, ik ben geen designer. Maar steeds meer mensen wilden mijn sieraden kopen, dus toen ben ik gewoon maar begonnen. Mijn broer Rafael heeft een brandingstudio. Hij zei: ‘Ik help je wel met je merk neer te zetten.’ Arturó, een edelsmid, leerde me de technische kneepjes van het vak.”

Genderneutraal 

Ze noemt haar sieradenlijn Avec, Frans voor ‘met’. “Ik vind dat het perfecte woord voor wat ik maak. Sieraden voegen iets toe aan je outfit, aan je persoonlijkheid. Net als make-up kunnen ze je identiteit versterken en onderstrepen.” Inmiddels verkoopt ze haar ringen, oorbellen, armbanden en kettingen in kleine oplagen in winkels in heel Mexico, de VS, Azië en online. Wie op haar Instagramaccount kijkt, @avecjoyeria, ziet dat ze zowel door mannen als door vrouwen worden gedragen.

Op de opmerking dat sieraden in Nederland toch nog vooral voorbehouden zijn aan vrouwen, gays en machomannen die van blingbling houden, reageert ze oprecht verbaasd: “Is dat zo? Hier dragen mannen graag een opvallende ring of ketting of armband. Ja, ook mannen als mijn vader, hij draagt naast zijn horloge altijd een ring met een fikse steen. Ik ontwerp ook niet specifieke mannen- of vrouwensieraden. Als jij ze mooi vindt – hoe je je ook identificeert – kun je ze dragen. Ze zijn genderneutraal.” Is ze inmiddels meer een beroemde sieradenontwerper dan een make-upartist? “Beide zaken gaan goed en in beide ben ik goed.” Klein verlegen lachje. “En ja, ik geloof dat ik in Mexico inmiddels redelijk bekend ben.”

Safe haven

Een paar jaar geleden verhuisde ze naar haar huidige appartement met drie verdiepingen, goed voor ruim tweehonderd vierkante meter. Op de onderste etage is de showroom gevestigd waar klanten na afspraak haar sieradencollecties kunnen bekijken. Daarboven zijn de woonkamer, de eetkamer en de keuken en op de bovenste verdieping de slaapkamers en de badkamer.

“Dit appartement was precies wat ik zocht: ruim, licht, dicht bij mijn vrienden, restaurants, cafés en clubs. En, niet onbelangrijk, in een schone en veilige buurt. Met een conciërge, zodat je je safe voelt als je ’s avonds laat thuiskomt. Ik kwam hier binnen en wist: dit is het. Hier kan ik leven. Een huis moet voor mij echt die plek zijn waar je je thuis voelt, een safe haven waar je naartoe terugkeert na een hectische dag. Ik reis zo veel, zowel in Mexico als in het buitenland, en ik werk soms wel twintig uur op een dag. Dan moet mijn huis rust uitstralen, een plek zijn waar ik me goed voel en graag mijn weekenden doorbreng.”

Het appartementencomplex bevindt zich aan een van de hoofd-slagaders van de stad, de Paseo de la Reforma, in de chique wijk Cuauhtémoc met brede avenues en vele bomen. Het ligt pal tegenover de rotonde met de Ángel de la Independencia, de engel van de onafhankelijkheid.

Mexicanen houden van groot, groter, grootst

Het complex is ontworpen door Marioani Darqui, een Mexicaanse architect die gestudeerd had aan de École des Beaux-Arts in Parijs. Hij gaf het gebouw een klassiek-moderne, geometrische lijnvoering, met strakke gevels en met ronde pilaren. De monumentale appartementen hebben enorme raampartijen van vloer tot plafond, die voor een natuurlijke lichtinval zorgen.

“De appartementen werden toentertijd nog ruimtelijk opgezet, de flats die nu worden gebouwd zijn veel kleiner. Maar Mexicanen houden van groot, groter, grootst, in Chihuahua woont iedereen in kolossale huizen, in elk geval de midden- en hogere klasse.” In het huis ligt nog steeds de authentieke blokjesparketvloer, in de showroom liggen de oude tegels. Ook de marmeren badkamer en de lichtblauwe keuken met de zwart-wit geblokte tegelvloer zijn nog in originele staat.

Zo’n huis verdient een bijpassend interieur, vindt Georgina. Ze heeft het dan ook met eindeloos geduld ingericht met meubels uit de jaren vijftig en zestig. “Ik hou van het design van die tijd: de geometrische vormen, het kleurgebruik, de warme uitstraling van het hout – alles is even stylish. Ik zoek op internet en in vintagewinkels naar mooie stukken en ik struin regelmatig op zondag de vlooienmarkt La Lagunilla af. Met een beetje geluk kun je daar nog pareltjes vinden. Niet altijd in even goede staat, maar ik heb een mannetje die ze voor me opknapt.” Overal in huis staan planten. “Met planten komt het leven in huis. Hoe er een scheut groeit uit een tak, hoe bladeren zich ontrollen, hoe knoppen zich ontvouwen en naar het licht reiken: ik kan er uren naar kijken.”

Een beetje rauw

Ze is spiritueel, zegt Georgina. Ze mediteert, doet veel aan yoga en tegenwoordig ook aan qi gong, een oosterse bewegingsleer die zich richt op het cultiveren en beheersen van je innerlijke energie. “Ik voel me er heel goed bij. Juist omdat ik zo druk ben – als visagist, als ontwerper, als zakenvrouw – is het belangrijk om tijd door te brengen met jezelf en in jezelf. Ik denk dat het heel belangrijk is om je innerlijke rust te vinden. Alleen als je in balans bent met jezelf kun je de dingen in de buitenwereld met liefde en aandacht doen. Ik ben ervan overtuigd dat hoe je je voelt gereflecteerd wordt in hoe je eruitziet en in wat je doet.”

Naast die innerlijke balans weerspiegelen ook make-up, sieraden en kleren haar innerlijke stemming. “Ik hou van designerkleren. Ze zijn vaak zo mooi gemaakt, zo tijdloos. Ik heb stukken van Alexander McQueen, Simone Rocha, Moncler, Bimba y Lola, Jacquemus, van Mexicaanse ontwerpers als Marika Vera, Mancandy, Cynthia Buttenkleper. Ik draag ze graag oversized, simpel en een beetje rauw. Of juist sexy en uitbundig, afhankelijk van mijn stemming. Soms combineer ik beide stijlen.” Ze denkt even na. “Cool en sexy. Ja, zo zou je mijn stijl kunnen omschrijven.”

Dit interview werd eerder gepubliceerd in het juli/augustusnummer van Vogue Living 2022.