Laten we beginnen bij het begin. Vroeger vond ik een kater helemaal niet zo erg. Het had een bepaalde decadentie. Het excuus dat het me gaf om tot de middag in een ochtendjas rond te hangen; de thee, de toast, de troost-tv die ik dan van mezelf mocht kijken. Maar ergens rond mijn veertigste veranderde die gezellige dag-na-de-nacht-vooraf ervaring. Een kater was niet meer “een beetje lachen”, maar veranderde in iets duister. Het was niet het lichamelijke, daar kan ik mee omgaan. Het was de hangxiety.
Hangxiety
Die vreselijke paniek die begint zodra je je ogen opent. Heb ik iets raars gezegd? Iets stoms gedaan? Heb ik iemand beledigd? Schaamte en spijt gaan allemaal rond in mijn hoofd, nog voordat je de kans hebt gehad om je tanden te poetsen. Dit is wat de meeste mensen zich niet realiseren. Deze angst na het drinken is niet alleen emotioneel, maar ook fysiologisch en als je de mechanismen begrijpt, wordt het duidelijk waarom zoveel mensen, vooral in het midden van hun leven, ermee worstelen.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Wat doet alcohol?
Alcohol beïnvloedt het centrale zenuwstelsel door tijdelijk je GABA-niveau (voluit: gamma-aminoboterzuur) te verhogen. De neurotransmitter die verantwoordelijk is voor kalmte, ontspanning en remming. Tegelijkertijd onderdrukt het glutamaat, een prikkelende stof die de hersenen alert houdt. Op dat moment voel je je ontspannen, misschien zelfs een beetje onoverwinnelijk: spraakzamer, minder angstig en gezelliger. Maar je lichaam streeft altijd naar balans (homeostase). Zodra de alcohol is uitgewerkt, daalt het GABA-niveau en komt het glutamaat terug. En niet zo’n beetje ook.
Wat je overhoudt is een brein dat in een staat van verhoogde prikkelbaarheid verkeert, waardoor je dat vermoeide gevoel krijgt. De onrust, rusteloosheid en het sluipende gevoel van angst zijn de neurologische nasleep van het verstoren van de GABA-glutamaat balans. Dan is er nog de cortisolreactie (het stresshormoon). Alcohol kan het cortisolniveau urenlang doen stijgen, zelfs nadat het drinken is gestopt. Voeg dat bij een verstoorde slaap, met name REM-onderdrukking, uitdroging, bloedsuikercrashes en het vrijkomen van ontstekingsbevorderende cytokinen, en je hebt een giftige cocktail en kans op angsten.
Wat heeft leeftijd hiermee te maken?
Op middelbare leeftijd wordt dit allemaal nog eens versterkt. In dit stadium begint de hormonale veerkracht namelijk te veranderen. Oestrogeen en progesteron (die hebben een stabiliserend effect op de stemming en het zenuwstelsel) beginnen te schommelen of af te nemen. Vooral progesteron heeft GABA-verhogende eigenschappen, dus als het daalt, komt je natuurlijke vermogen om te kalmeren in de problemen. Die kalme, stabiele basis die je vroeger had? Die is nu wiebeliger.
Daar komt nog bij dat de leverfunctie misschien niet zo efficiënt is, omdat de ontgiftingstrajecten een beetje vertragen. En het zenuwstelsel, dat waarschijnlijk al jaren op stress draait, heeft langer nodig om te herstellen van veelvuldig drinken. Wat als twintiger en dertiger misschien beheersbaar aanvoelde, wordt op je 40e of 50e intenser.