dit-zijn-de-beste-queer-films-aller-tijden-356634

De geschiedenis van queer cinema is er een die nog altijd volop ter discussie staat. Deels vanwege het trage en nog steeds voortschrijdende proces waarin verhalen over LHBTQ+-personen zich naar het grote publiek verplaatsen. Toch zijn er maar weinig subgenres binnen de filmwereld die zo veel ontroerende verhalen vertellen over de betekenis van liefde en het belang van een leven vol overgave. Dit zijn, volgens een aantal Vogue-redacteuren, de beste queer films aller tijden.

De beste queer films aller tijden

Maar wat maakt een film queer? Zijn het de baanbrekende bespiegelingen over verboden liefde in films als Call Me By Your Name of Maurice? Is het de rauwe, doe-het-zelfmentaliteit van Derek Jarman in de jaren tachtig, of de opkomst van New Queer Cinema in de jaren negentig, dankzij regisseurs als Gregg Araki en Gus Van Sant? Of is het dit nieuwe tijdperk van queer cinema dat we nu meemaken, waarin grote studio’s eindelijk hun steun uitspreken voor het vertellen van LHBTQ+-verhalen op het witte doek, en films als Moonlight van Barry Jenkins zelfs de Oscar voor Beste Film winnen?

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Wat queer films zo bijzonder maakt, is de vrijheid ervan. Het kan een oprecht verhaal zijn over een coming-out binnen een Marokkaans-Nederlandse familie, zoals in El Houb; een indrukwekkende documentaire over een vergeten hoofdstuk uit de queer geschiedenis, zoals Jennie Livingston’s Paris is Burning over de ballroomcultuur; of een zorgvuldig geproduceerde studioproductie met een sterrencast uit Hollywood, zoals Challengers met Zendaya.

Van ANNE+ tot Paris is Burning

Hier vind je een overzicht van al onze favoriete queer films – van vergeten undergroundparels tot glanzende, grootschalige spektakels. Dit zijn, volgens Vogue redacteuren wereldwijd, de beste queer films aller tijden.

Love Lies Bleeding (2024)

Kristen Stewart en Katy O’Brian schitteren in deze queer crime thriller over een bodybuilder op weg naar een conventie in Las Vegas, die verliefd wordt op een sportschooleigenaar. Al snel steekt het criminele verleden van diens familie de kop op, met gevolgen voor hen allebei. Meer films over extreem gespierde lesbiennes, alsjeblieft.

I Saw the TV Glow (2024)

Het debuut van regisseur Jane Schoenbrun voor het filmproductiebedrijf A24 draait om twee eenzame middelbare scholieren die geobsedeerd raken door een late night show. In zijn recensie prees Vogue’s Taylor Antrim de film als een schoolvoorbeeld van “beklemmende, weemoedige en vlijmscherpe indiefilmkunst”. Hopelijk volgen er nog veel meer queer en trans films van Schoenbrun.

Challengers (2024)

Alle drama op het tennisveld in deze hitfilm van Luca Guadagnino spreekt voor zich, maar ook wie niet sportief is, zal smullen van de complexe en uitgesproken queer dynamiek tussen Tashi (Zendaya) en de twee mannen (Josh O’Connor en Mike Faist) op wie ze geen grip lijkt te krijgen. En zij op elkaar misschien ook niet, getuige die sauna-scène.

 

Strange Way of Life (2023)

Strange Way of Life is de western van Pedro Almodóvar met Ethan Hawke en internetcrush Pedro Pascal in de hoofdrollen. De korte film, met een speelduur van slechts 31 minuten, werd geproduceerd door Almodóvars El Deseo in samenwerking met Yves Saint Laurent. Sheriff Jake (Hawke) probeert de moord op de vrouw van zijn broer op te lossen, aan wie hij had beloofd voor haar te zorgen. Ondertussen bezoekt Silva (Pascal), een oude vriend én vroegere geliefde, hem voor het eerst in 25 jaar. De ontmoeting leidt tot een aantal broeierige momenten. De hoofdverdachte? De vriend van het slachtoffer, die toevallig Silva’s zoon is. Terwijl Jake op zoek gaat naar gerechtigheid en Silva zijn familie probeert te beschermen, worden ze gedwongen hun ingewikkelde relatie onder de loep te nemen.

Fire Island (2022)

Deze (zeer vrije) bewerking van Jane Austens Pride and Prejudice, van regisseur Andrew Ahn en scenarist en hoofdrolspeler Joel Kim Booster, volgt een groep gay vrienden tijdens hun jaarlijkse zomervakantie naar het iconische vakantieoord Fire Island. Daar ontdekken ze dat hun zonnige dagen weleens geteld zouden kunnen zijn. Er zit genoeg romantiek in Fire Island, maar de film blinkt vooral uit in hoe hij queer vriendschap laat zien — in al zijn facetten.

Tár (2022)

Het is moeilijk om een recente queer film te bedenken die meer stof tot nadenken gaf dan Tár, het psychologische drama van Todd Field over een wereldberoemde dirigent die wordt beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag. Cate Blanchett geeft Lydia Tár een indrukwekkende gelaagdheid, waardoor ze meer wordt dan een schurk. De film onderzoekt op scherpe wijze thema’s als gender en queerness (“Ik ben Petra’s vader”, iemand?), en herinnert ons eraan dat ook leden van de LHBTQ+-gemeenschap schade kunnen aanrichten.

El Houb (2022)

El Houb is een krachtige, intieme film over een coming-out binnen een Marokkaans-Nederlandse familie. Wanneer Karim zijn ouders vertelt dat hij op mannen valt, doorbreekt hij niet alleen hun stilzwijgen, maar ook zijn eigen angsten en twijfels. Regisseur Shariff Nasr laat op ontroerende wijze zien hoe liefde en familie kunnen botsen.

 

ANNE + (2021)

Anne+ was al een enorm succesvolle webserie, ging vervolgens naar Netflix en werd uiteindelijk ook nog een film. We volgen twintiger Anne die naar Amsterdam verhuist en op vrouwen valt. Ze leert een groep vriendinnen kennen en dat bonte leven volgen we. In de film wil ze verhuizen naar het buitenland, maar niet voordat de problemen met haar vriendin zijn opgelost. Eindelijk eens een serie en film waarbij het niet draait om problemen, maar om queer joy. Oké, en wat relationele issues.

120 BPM (2017)

Gesitueerd binnen een energieke maar verdeelde groep hiv/aids-activisten in het Frankrijk van de vroege jaren negentig, laat 120 BPM een belangrijk kantelpunt in de queer geschiedenis zien. ACT UP was de naam van de groep activisten die niet wilde praten, maar actie zocht. De film is meer dan politiek: het is een meeslepende, opzwepende rit langs de muziek (en ja, de seks) die de beweging kracht gaf. Met adembenemende rollen voor Nahuel Pérez Biscayart, Arnaud Valois en Adèle Haenel — rauw, hartverscheurend en uiteindelijk juist hoopgevend.

Call Me By Your Name (2017)

Gesitueerd in Noord-Italië in de zomer van 1983 vertelt Call Me by Your Name het verhaal van de romance tussen de zeventienjarige Elio (Timothée Chalamet) en een knappe Amerikaanse promovendi (Armie Hammer) die samenwerkt met Elio’s vader, een archeoloog. De film is doordrenkt van gouden zonlicht, lange lunches in de buitenlucht en zinderende momenten. Call Me by Your Name sleepte vier Oscarnominaties in de wacht (waaronder die voor Beste Film en Beste Acteur voor Chalamet, toen pas 22 jaar en een van de jongste genomineerden ooit) en bezorgde miljoenen kijkers een hartstochtelijke crush op mr. Chalamet.

Moonlight (2016)

Hoewel een pijnlijke blunder tijdens de Oscars van 2016 Moonlight onverwachts wereldnieuws maakte (La La Land werd in eerste instantie onterecht benoemd als winnaar), wordt de film nog altijd beschouwd als de terechte Beste Film van dat jaar. Geregisseerd door Barry Jenkins en gebaseerd op een toneelstuk van Tarell Alvin McCraney, vertelt Moonlight een krachtig coming-of-age-verhaal in drie hoofdstukken uit het leven van een zwarte, homoseksuele jongen die opgroeit in een arme wijk in Miami. De climax van de film — een herontmoeting in een diner, jaren na hun jeugd — is een van de meest ontroerende filmportretten van onverwoestbare queer liefde van de afgelopen jaren.

Carol (2015)

Meester van het moderne melodrama Todd Haynes bracht een vroege roman van Patricia Highsmith tot leven in het zinderende Carol, dat zich afspeelt in de jaren vijftig. Gebaseerd op een script dat al bijna twintig jaar in omloop was (scenarist Phyllis Nagy schreef haar eerste versie eind jaren negentig) maakte Haynes van Cate Blanchett en Rooney Mara twee geliefden. Twee vrouwen die ondanks chantage en dreigementen van hun (ex-)partners alles op alles zetten om elkaar te blijven zien. De film groeide al snel uit tot een cultklassieker en werd in 2016 genomineerd voor zes Oscars, waaronder die voor Beste Actrice, Beste Vrouwelijke Bijrol en Beste Bewerkte Script.

 

The Birdcage (1996)

The Birdcage is een remake van La Cage aux Folles (1978) – die op zijn beurt gebaseerd is op de Franse komedie uit 1973 – met Robin Williams als Armand, de eigenaar van een dragclub in South Beach, en Nathan Lane als zijn partner Albert, bij het publiek beter bekend als Starina. Als Armands zoon Val (Dan Futterman) aankondigt te willen trouwen met de dochter (Calista Flockhart) van een conservatieve senator (Gene Hackman) en zijn vrouw (Dianne Wiest), besluiten Armand en Albert zich voor te doen als het perfecte schoonoudersduo. Wat volgt is een heerlijke aaneenschakeling van hilarische taferelen.

 

Edward II (1991)

Nog een regisseur met meerdere queer meesterwerken op zijn naam: Derek Jarman. Zijn radicale bewerking van Christopher Marlowe’s toneelstuk Edward II koppelt het leven van de controversiële middeleeuwse koning aan de queer cultuur van Londen uit de jaren negentig. Jarmans kenmerkende tijdsprongen en symboliek zijn volop aanwezig. Zo bestaat Edwards leger uit leden van een hedendaagse homorechtenbeweging en zingt Annie Lennox een Cole Porter-nummer voor de loved ones uit de film.

Paris Is Burning (1990)

Een zeldzaam en baanbrekend inkijkje in de (destijds grotendeels verborgen) wereld van de ballroomcultuur: Jennie Livingstons klassieke documentaire combineert de humor en fabulous uitstraling van haar eclectische cast, veelal zwarte, latin en trans personen, met indringende observaties over de uitdagingen waarmee deze gemarginaliseerde, maar altijd trotse gemeenschap te maken heeft. Thema’s als racisme, klassenverschillen, armoede, geweld en de verwoestende impact van de aidsepidemie komen allemaal aan bod in dit ontroerende eerbetoon aan mensen die door de samenleving vaak over het hoofd worden gezien. Tegelijkertijd maken de opzwepende voguing-scènes en adembenemende runwaywalks het tot een document van pure queer joy.

Maurice (1987)

Ismail Merchant en James Ivory waren de perfecte keuze om Maurice van E.M. Forster te verfilmen. Een epische liefdesgeschiedenis tussen twee mannen, geschreven in de jaren 1910 maar pas zestig jaar later gepubliceerd, na Forsters dood. In de betoverende verfilming speelt James Wilby de rol van Maurice Hall, een Oxford-student die verliefd wordt op zijn beste vriend Clive Durham (de jonge Hugh Grant in een van zijn eerste grote rollen). De aantrekkingskracht is wederzijds, maar Clive moet zijn sociale status beschermen en verbreekt hun (kuise) relatie. Daarmee duwt hij Maurice onbedoeld in de armen van Alec Scudder (Rupert Graves), de onder-jachtopziener op het landgoed van Clives familie.

Desert Hearts (1985)

Een Engelse literatuurdocent, verwikkeld in een scheiding van haar man, begint een vurige en uiterst sensuele affaire met een jonge beeldhouwster in deze absolute klassieker binnen de lesbische cinema. Tip: als je een crush hebt en hoopt dat het wat wordt, nodig haar dan uit om deze film samen te kijken. Flirterige vibes gegarandeerd.