En daar komt meteen de populariteit van de ingreep om de hoek kijken. Omdat je dus zelf weinig invloed hebt op de omvang van de vetkwabjes, is een operatie zo’n beetje de enige manier om op die specifieke plek minder vet te hebben. De ingreep – die al bijna honderd jaar bestaat – zorgt er dan ook voor dat je een smaller gezicht en scherpere kaaklijn hebt. Bella Hadid en Lea Michele worden er van ‘beschuldigd’ de ingreep te hebben ondergaan maar bevestigden niet. Chrissy Teigen toonde wel eerder op haar Instagram Stories dat ze haar buccal fat had laten weghalen door de beroemde Dr. Jason Diamond en vertelde blij te zijn met het resultaat. ‘No shame in my Dr Diamond game.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Lea Michele (@leamichele)

Waarom zou je dat willen?

Dat brengt ons meteen op de eerste kritische vraag. Want kennelijk voelde Chrissy de behoefte erbij te stellen geen spijt te hebben van de ingreep. Good for her natuurlijk, fijn dat zij content is met haar uiterlijk (geen sarcasme hier). Maar – en hier komt een grote maar – deze hele ingreep is natuurlijk verwant aan een wens. Om niet te zeggen, obsessie. Die met er slank uitzien. Of eigenlijk: dun. Want wat deze ingreep doet, is je letterlijk onnatuurlijk ingevallen wangen geven.

En dat is allemaal weer te linken aan de toxische dieetcultuur en de hier door ons eerder besproken heroin chic-dunne revival en schijnbaar eindeloze fascinatie voor size zero-modellen. We kunnen hier boeken over vol schrijven maar in het kort: waar de afgelopen jaren een curvy lichaam het ideaalbeeld leek te worden, is nu een lichaam met minder vet weer de wens voor veel vrouwen (en ook mannen). Hiertoe zouden ze aangezet worden door beroemdheden als de Kardashian-Jenners die na het promoten van bil- en borstimplantaten, die hulpstukken nu juist verwijderen. Van de ene naar de andere ’trend’.

Voor de duidelijkheid: elk lichaam is mooi. Wat we zeker niet willen, is het vermaken van een vrouwenlichaam of lichaamsvorm tot trendgevoelige en maakbare entiteit. Dus als je van nature dun bent: bless you. Als je voller bent: bless you. Heb je een rond of juist hoekig gezicht: bless you. Als je het gevoel hebt dat je gezonder of gelukkiger bent door aan jezelf te werken, of eventueel een ingreep te doen: ook bless you. Wat alleen jammer is, is het idee dat je mooier zou zijn door op een ander te lijken of door een ongezond uiterlijk te simuleren. En de maakbaarheid van of invloed op je voorkomen die door al deze ingrepen binnen handbereik ligt, aangemoedigd door celebrities, maakt het problematisch naar mijn idee.

Is het gevaarlijk?

Komen we op de volgende vraag. Want is het verwijderen van buccaal vet gevaarlijk? Daar zijn meerdere antwoorden op mogelijk. Eerst inhakend op de vorige alinea: het verwijderen en vervolgens promoten van de vetkwabjes is mijns inziens op menselijk niveau ‘gevaarlijk’ omdat het dat verkrijgen van een onnatuurlijk dun gezicht en dus lichaamsbeeld – en daarmee dieetcultuur – verheerlijkt.

Dan de risico’s op medisch gebied. In principe zou het weghalen van de vetkwabjes van Bichat geen grote ingreep zijn. Het kan als op zichzelf staande ingreep zelfs gebeuren via locale verdoving, waarna via sneetjes aan de binnenkant van je wang de kwabjes worden verwijderd. Vaak is de ingreep echter ook onderdeel van een algehele facelift, waarbij je wel onder narcose bent en het echt een operatie betreft. Daar zijn altijd risico’s aan verbonden.

Gevolgen van geen buccal fat 

Volgens de plastisch chirurg Harik Doshi, die hier aan het woord komt in een artikel van The Cut, kan de ingreep zorgen voor ontstekingen, bloedingen en littekenweefsel. Ook kan er in zeldzame gevallen gevoelloosheid optreden in de wangen en kunnen de spieren waarmee je lacht worden beschadigd.

En dan is er nog het risico dat het resultaat van de ingreep verandert naarmate je ouder wordt, of je gewicht, tanden en weefsel veranderen. Zo kunnen je wangen als je huid gaat hangen er ongewenst té veel ingevallen uit gaan zien, waardoor mensen dan weer aan de slag gaan met fillers. Kortom: er is altijd een risico dat je gezicht een bouwpakket wordt. En dan vergaat het lachen je pas echt. Sluiten we af met de stichtelijke woorden dat je uiteraard altijd zelf moet bepalen waar jij gelukkig van wordt, als je de risico’s maar kent. (Dan is aan de slag gaan met make-up en contouring een stuk veiliger.)