Anouk Teeuwe (47) en basketbalcoach Dominique Schemmekes (28) gaven nooit eerder samen een interview, maar nu ging het stel trouwen – een mooie aanleiding voor een gesprek en een fotoshoot met Vogue, plus een verslag van de grote dag. Als we ze spreken ligt het jawoord op het Malieveld in Den Haag nog in het verschiet, met Anouks oudste zonen Benjahmin en Elijah als getuigen, onder het toeziend oog van honderden vrienden en familieleden én veertigduizend fans.
Exclusief interview Anouk en Dominique
Dominique vertelt: “Ik wil graag groots trouwen. Het is mijn Ghanese bloed, denk ik: ik wil op zo’n belangrijk moment omringd zijn door vrienden en familie. Ik wil feest en gezelligheid. Trouwen is voor mij een big deal en een commitment van de relatie. Een gevoel van: wij gaan dit samen doen.”
Anouk: “Ik wil heel graag dat Dominique de bruiloft krijgt waar hij als jongetje al van droomde. We hebben zelfs afgesproken dat ik zijn naam aanneem. De jongste drie kinderen dragen ook al zijn naam: Jelizah, onze gezamenlijke dochter, maar ook Sion en Jesiah. Op papier is Dominique hun vader.”
Veilig en vertrouwd
Beiden wilden van jongs af aan een groot gezin. “Daar heb ik hem flink mee kunnen helpen”, grapt Anouk. Jarenlang zorgde ze in haar eentje voor haar vijf kinderen: Benjahmin (20), Elijah (18), Phoenix (17), Jesiah (12) en Sion (8). Een halfjaar na de geboorte van Sion ontmoette ze Dominique en samen kregen ze dochter Jelizah (6).
Dominique, kende jij de artiest Anouk voor jullie ontmoeting?
“Nee, nauwelijks. Destijds trainde ik Benjahmin. Hij had talent voor basketbal, maar kampte met blessures. Ik moet zijn ouders spreken, dacht ik, even kijken hoe het thuis gaat. Ondertussen maakte een collega steeds foto’s van me, die hij zonder dat ik het wist aan Anouk doorstuurde. Hij zag een match.”
Anouk: “Ik dacht bij het zien van die foto’s: hallo, misschien moet ik eens wat vaker naar die trainingen komen!”
D: “Inmiddels had ik al wel wat gehoord van collega’s. Zo van: pas op hoor, want die moeder is niet zomaar iemand. En ook dat ze mij wel leuk vond. Toen ben ik gaan googelen en zag ik dat ze heel bekend is. En heel mooi.”
A: “We appten wat heen en weer en dat werd steeds speelser. Ik weet niet meer hoe we erop kwamen, maar op een gegeven moment zei ik: ‘ik kan zoenen als een beest’. Toen zei hij: ‘Dat maak ik zelf wel uit, ik ben er binnen tien minuten.’ Ik m’n benen scheren, wat helemaal misging – overal bloed. En toen was’ie er ineens – grote grijns, totaal niet verlegen, liep zo m’n huis in. Ik vond dat vrijpostige heel leuk.”
Je benen scheren doe je alleen als je een bepaalde verwachting hebt, toch?
“Ja, tuurlijk. Ik wilde een leuke nacht beleven. Dat hij nog maar twintig was, wist ik toen niet.”
D: “We hadden niet de intentie samen te blijven, maar toch bleven we elkaar zien. Ik kwam in een andere wereld terecht. Ik kom uit Schalkwijk en zat ineens in een penthouse met uitzicht over heel Amsterdam. Dat was overweldigend. Ik pakte meestal de nachtbus terug naar huis, maar na een tijdje wilde ik dat niet meer. Ik wilde blijven, bij haar zijn.”
A: “Voor mij was dat niet vanzelfsprekend. Ik heb hem steeds de deur uit gezet, wilde het eerst met de kinderen bespreken. Als een van hen bezwaar had gehad, had ik er een punt achter gezet. Maar ze waren enthousiast. En Dominique was meteen zo goed met de kinderen, zelfs met Sion die nog heel klein was. Voeden, verschonen, ’s nachts z’n bed uit. Hij deed het allemaal met plezier. Dit kán helemaal niet, dacht ik, dit is too good to be true. Ik woog destijds door een schildklierafwijking honderd kilo, maar hij zei elke ochtend dat ik zo sexy was. ‘Jeetje’, zei ik dan, ‘jij hebt echt een enorme roze bril op’!
