Veilig en vertrouwd 

Beiden wilden van jongs af aan een groot gezin. “Daar heb ik hem flink mee kunnen helpen”, grapt Anouk. Jarenlang zorgde ze in haar eentje voor haar vijf kinderen: Benjahmin (20), Elijah (18), Phoenix (17), Jesiah (12) en Sion (8). Een halfjaar na de geboorte van Sion ontmoette ze Dominique en samen kregen ze dochter Jelizah (6). 

Dominique, kende jij de artiest Anouk voor jullie ontmoeting?

“Nee, nauwelijks. Destijds trainde ik Benjahmin. Hij had talent voor basketbal, maar kampte met blessures. Ik moet zijn ouders spreken, dacht ik, even kijken hoe het thuis gaat. Ondertussen maakte een collega steeds foto’s van me, die hij zonder dat ik het wist aan Anouk doorstuurde. Hij zag een match.”

Anouk: “Ik dacht bij het zien van die foto’s: hallo, misschien moet ik eens wat vaker naar die trainingen komen!”

D: “Inmiddels had ik al wel wat gehoord van collega’s. Zo van: pas op hoor, want die moeder is niet zomaar iemand. En ook dat ze mij wel leuk vond. Toen ben ik gaan googelen en zag ik dat ze heel bekend is. En heel mooi.”

A: “We appten wat heen en weer en dat werd steeds speelser. Ik weet niet meer hoe we erop kwamen, maar op een gegeven moment zei ik: ‘ik kan zoenen als een beest’. Toen zei hij: ‘Dat maak ik zelf wel uit, ik ben er binnen tien minuten.’ Ik m’n benen scheren, wat helemaal misging – overal bloed. En toen was’ie er ineens – grote grijns, totaal niet verlegen, liep zo m’n huis in. Ik vond dat vrijpostige heel leuk.”

Je benen scheren doe je alleen als je een bepaalde verwachting hebt, toch?

“Ja, tuurlijk. Ik wilde een leuke nacht beleven. Dat hij nog maar twintig was, wist ik toen niet.”

D: “We hadden niet de intentie samen te blijven, maar toch bleven we elkaar zien. Ik kwam in een andere wereld terecht. Ik kom uit Schalkwijk en zat ineens in een penthouse met uitzicht over heel Amsterdam. Dat was overweldigend. Ik pakte meestal de nachtbus terug naar huis, maar na een tijdje wilde ik dat niet meer. Ik wilde blijven, bij haar zijn.”

A: “Voor mij was dat niet vanzelfsprekend. Ik heb hem steeds de deur uit gezet, wilde het eerst met de kinderen bespreken. Als een van hen bezwaar had gehad, had ik er een punt achter gezet. Maar ze waren enthousiast. En Dominique was meteen zo goed met de kinderen, zelfs met Sion die nog heel klein was. Voeden, verschonen, ’s nachts z’n bed uit. Hij deed het allemaal met plezier. Dit kán helemaal niet, dacht ik, dit is too good to be true. Ik woog destijds door een schildklierafwijking honderd kilo, maar hij zei elke ochtend dat ik zo sexy was. ‘Jeetje’, zei ik dan, ‘jij hebt echt een enorme roze bril op’!

Na een tijdje zei hij: ‘Weet je wat, ik neem de kinderen een dagje mee, dan kun jij uitrusten.’ Dus hij met al die kinderen, de kinderwagen en vier tassen de lift in. ”Dag hoor, zwaaiden ze allemaal. De lift ging dicht en ik kon alleen maar denken: ‘wat heb ik gedaan’?! Mijn hele léven zit in die lift, dit kan nooit goed gaan! Maar dat ging het wel. Ze kwamen ’s avonds blij thuis, vol mooie verhalen. Toen dacht ik: ‘wacht even, dit is anders, dit heb ik nog nóóit meegemaakt’. Ik voelde me veilig bij hem. Ik heb altijd alles zelf moeten doen, in mijn relaties en jeugd. Nu was er ineens iemand die me dingen uit handen nam. Ik hoefde bij hem niet op mijn hoede te zijn. Dat was en is heel bijzonder voor me. Dominique heeft me het vertrouwen in mensen teruggegeven.”

Lees het volledige interview met Anouk en Dominique in Vogue’s nieuwe juli/augustusnummer, dat vanaf 30 juni in de winkels ligt en hier online te bestellen is.