Als kind was Elieve al opstandig. Ze wilde gehoord en begrepen worden en dat uitte zich in het schrijven van liedjes. “Het eerste liedje dat ik ooit schreef ging over gelijkheid. Het heette Ik ben een meid, waarin ik, op een kinderlijke manier weliswaar, onderstreepte dat meisjes ook een stem hebben.

Als kind wist ik al dat er dingen niet klopten in de wereld. Toen mijn beste vriendin huilend op school kwam omdat zij geen T-shirt aan mocht en haar broertje wel, was ik woedend. Waarom was een T-shirt te bloot? Ik adviseerde haar vooral níet te luisteren en dat T-shirt gewoon aan te trekken. Met mijn opstandigheid heb ik een hoop ouders in het harnas gejaagd, toch weerhield het me er niet van me uit te spreken.”

Op haar dertiende mocht ze voor het eerst live zingen bij radiozender 3FM. “Ik was bloednerveus omdat het liedje dat ik geschreven had weer redelijk aan de gewaagde kant was. Ik realiseerde me dat muziek een goed middel is om letterlijk en figuurlijk mijn stem te laten horen. Ik zal niet beweren dat al mijn liedjes protestliedjes zijn, een gebroken hart komt ook geregeld voor. Maar zelfs als ik daarover schrijf, hoor je de opstandigheid. Zo is het begonnen en zo is het bedoeld.”

Muzikale inspiratiebronnen

Elieves muziek kenmerkt zich vooral door een bepaalde attitude en die wordt gevoed door grootheden als schrijver Annie M.G. Schmidt en de Turkse protestzangeres Selda Bağcan – twee vrouwen die veel verschil hebben gemaakt. “Schmidt brak op een redelijk late leeftijd door, ze was 35. Tot die tijd was ze anoniem en werkte ze als vrijwilliger in de bibliotheek, of zoals ze zelf zo mooi schrijft: ‘Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten, maar in de bibliotheek (slechts) een volontair.’ Ze was niet alleen grappig en eigenzinnig, ze speelde met de Nederlandse taal. Ook was ze bijdehand en direct en durfde ze dingen te zeggen die anderen niet durfden. Dat ze de VPRO uitdaagde meer scheldwoorden op TV te gebruiken bijvoorbeeld, daar voel ik me verbonden mee.

We zijn in de historie van de vrouw altijd geprezen en beloond voor vriendelijk, beleefd en zorgzaam zijn, omdat dat mannen nou eenmaal goed uitkomt. Maar wie zijn we als we de beleefdheid laten varen? Ik was altijd al eigenwijs, maar Schmidt heeft dat ‘erger’ gemaakt. Als ik een boek van haar in handen heb gehad, ben ik die dag bijdehanter.”

Zacht wapen

Selda Bağcan is een ander groot voorbeeld van Elieve. “Toen ik haar muziek ontdekte op mijn zolderkamer, bracht ik de hele avond huilend door, ik was betoverd. Ze is de Turkse Bob Dylan, ze sprak zich uit over onderdrukking en schreef nummers over de strijd van de arbeidersklasse. Dit deed ze op een mooie, bijna romantische manier.

Haar krachtige teksten waren populair onder het volk, maar minder bij de machthebbers. Sinds de Turkse militaire staatsgreep in 1980 zat ze drie keer in de gevangenis vanwege haar teksten. Dat ze ondanks de gevolgen achter haar boodschap bleef staan, daar herken ik mezelf in. Haar engelachtige stem in combinatie met ingrijpende teksten voelen voor mij als een zacht wapen. Ze brengt me op een pure, maar rebelse manier terug bij mijn Turkse roots.”

De Turkse ‘The Voice’ en Davina Michelle

Jaren geleden kreeg Elieve een telefoontje van haar Turkse label met een geweldige kans: haar liedje werd gelanceerd tijdens de finales van de Turkse The Voice met dertig miljoen kijkers. “Ik zei volmondig ja en het optreden ging heel goed. Na mijn eerste optreden werkte ik samen met Ferhat Gocer, een gevestigde Turkse artiest. Hij had mijn gastoptreden bij The Voice gezien en vroeg me met hem mee te touren, hoewel ik er eigenlijk nog niet klaar voor was. Ik zette tijdelijk mijn conservatoriumstudie stop, verhuisde naar Istanbul en liet iedereen achter. Ik vond het vreselijk eng en kon er niet echt van genieten, maar Ferhat overtuigde me ervan dat alles goed zou komen. Toen ik terugkwam in Nederland werd ik uitgenodigd mee te touren met Davina Michelle, waarbij ik nog steeds moest vechten tegen zenuwen. Mijn aanpak is bang, maar moedig zijn. Huilen, maar toch komen opdagen en blijven doorgaan tot het normaal wordt.”

Ontmoeting Selda Bağcan 

“Een maand geleden werd ik uitgenodigd door FunX om om bij te dragen aan de geldinzameling voor de vreselijke ramp in Turkije en Syrië. Het was een eer om mijn stem te mogen inzetten voor GIRO555. Ik voelde meteen welk liedje het moest zijn: Adaletin Bu Mu Dünya van Selda Bağcan. Het was een emotionele dag waarbij we ons ondanks het verdriet heel hard hebben ingezet. De reacties waren zo mooi en kwamen niet alleen uit Nederland, maar ook uit Turkije.” Twee weken later gebeurde het onwerkelijke: de video was bij Selda Bağcan beland en voordat Elieve het wist had ze Bağcan zelf aan de telefoon. “Ze had de beelden gezien en feliciteerde me met mijn optreden. Vanaf toen verliep alles eigenlijk als een soort droom. Vorige week trad ze op in Nederland en heb ik haar voor het eerst ontmoet. De dag erna zat ze naast me in m’n auto en reden we over de grachten in Utrecht. Misschien wel de meest idyllische rit uit mijn leven. Ze bood me een langdurige samenwerking aan. Ik had nooit durven dromen dat ze me onder haar vleugels zou nemen.”

Vechten voor vrijere wereld

“Als vrouw kreeg ik vaak te horen dat iets niet mocht of kon. Dit creëerde de drang te vechten voor een vrijere wereld en die drang voel ik nog net zo sterk. Ik droom ervan dat vrouwen over de hele wereld zichzelf kunnen zijn en niet hoeven te leven in angst en onderdrukking. Via mijn werk daag ik vrouwen uit brutaler te zijn en terug te duwen. We have to! Zeg tegen je baas dat je promotie wil, vertel je vader dat je niet op tijd thuis komt en laat je vriend weten dat hij zelf z’n eten mag klaarmaken.”

Elieve werkte de afgelopen maanden aan een Nederlandstalige EP: 1% LIEF, 99% VERLIEFD. “Het was bijzonder en spannend om deze EP te maken, omdat ik voor het eerst details uit mijn privéleven deel. Ik ben eerlijker dan ooit, zeg precies wat ik denk en dat is bevrijdend. De eerste single heet Echte Vrouw en komt uit in de lente.”