“In het begin dacht ik dat ik alles kon zeggen of doen”, herinnert ze zich. “Ik kwam uit de Bronx, en wie zei daar niet wat hij dacht?” Haar vroege relatie met Affleck was een wrede les, want de roddelpers denigreerde haar met racistische hoongeluiden; South Park parodieerde haar venijnig en Conan O’Brien zei ooit tegen zijn publiek dat de ‘schoonmaakster’ van de show Lopez zou spelen in een sketch. “We waren toen zo jong en zo verliefd. Echt heel zorgeloos, zonder kinderen, zonder verplichtingen. En we leefden gewoon ons leven, waren gelukkig. Het voelde niet alsof we ons voor iemand moesten verbergen of heel discreet moesten zijn. We leefden gewoon, maar dat pakte niet goed uit. Mensen wilden niet dat we samen waren, mensen dachten dat ik niet de juiste persoon voor hem was.”

In de daaropvolgende jaren leek Lopez een krachtveld om zich heen te verzamelen, als een wapen tegen spottende blikken. “Ik werd erg op mijn hoede, omdat ik me realiseerde dat ze je zullen fileren. Ik wou dat ik kon zeggen: zo was ik vroeger, zo ben ik. Maar ik heb ook geleerd.”

Menselijke kant

Lopez wil vooral meer zeggen over de reis terug naar Ben Affleck, die eigenlijk een reis van zelfontdekking is geweest die ongeveer twaalf jaar geleden begon, toen ze pas gescheiden was van zanger-acteur Marc Anthony en plotseling alleenstaande moeder was van een tweeling. Het was het professionele en emotionele dieptepunt van haar carrière. Een paar albums waren vastgelopen, en ze leek niet langer de filmaanbiedingen te krijgen die de jaren daarvoor binnenstroomden. Financieel gespannen en enigszins doelloos accepteerde ze in 2011 een baan als jurylid bij American Idol, wat tot haar grote verrassing haar carrière nieuw leven inblies. Het bleek dat haar menselijke kant was wat haar publiek en de industrie van haar nodig hadden.

“Het was alsof ik de hele tijd alleen maar mezelf hoefde te zijn? Hoewel het een wedstrijd was, was het ook een realityshow”, legt ze uit. “En die had ik nog nooit gedaan. Tot dan toe was er alleen wat de media over mij vertelden. Ik vond het geweldig om jong talent te ontmoeten, omdat ik me kon identificeren met hun dromen. Er waren veel dingen die mensen door die show zagen, maar ik denk dat ze vooral mijn hart zagen. Dat ik een cool, grappig en aardig persoon was. Hoeveel awardshows je ook doet of bij hoeveel latenighttalkshows je ook zit, mensen voelen dat je iets opvoert. Bij een realityshow kun je je niet verbergen achter een script of een interview van vier minuten.”

Zelfontdekking

Tegelijkertijd begon Lopez privé aan een proces van zelfreflectie en zelfverbetering dat voortkwam uit de ervaring van het moederschap. Er waren patronen opgedoken in haar mislukte romantische relaties, die ze wilde verbreken. “Ik begreep gewoon niet wat het was om voor mezelf te zorgen, om niet de gevoelens en behoeften van iemand anders voorrang te geven boven het zorgen voor jezelf”, zegt ze. “Je denkt dat het nobel is om jezelf op de tweede plaats te zetten, maar dat is het niet. Die patronen worden diepe patronen die je met je meedraagt, totdat je op een gegeven moment denkt: dit voelt niet goed. Waarom ben ik nooit gelukkig? Ik heb me lange tijd zo gevoeld. En uiteindelijk werd het tijd om mezelf te ontdekken, want ik moet goed zijn voor mijn kinderen. En zelfs toen, met alle bereidheid die ik had, duurde het jaren en jaren om de stukjes te laten passen.”

Lopez groeide op in de wijk Castle Hill in de Bronx, in wat zij beschrijft als een typisch Puerto Ricaans arbeidersgezin. Haar achtergrond barst van de aanwijzingen voor toekomstige grootsheid – strenge opvoeding, elke zondag naar de kerk, als jong meisje al naar musicals kijken, een indrukwekkende sportcarrière op de middelbare school. Moeder Guadalupe Rodríguez was een jonge moeder, leuk en ondernemend, maar spijkerhard en soms overweldigd door haar drie dochters, niet vies van lijfstraffen, wat Jennifer heeft proberen te begrijpen als de gewoonte van die tijd en plaats. “We respecteerden haar, maar we vreesden haar ook”, herinnert ze zich. “Ze deed wat nodig was om ons in het gareel te houden.” En David Lopez, haar vader, werkte ’s nachts en was niet altijd beschikbaar voor zijn gezin. Toen ze na 33 jaar huwelijk scheidden, kwam dat als een schok, hoewel dat misschien niet zo had moeten zijn.

Tijdens onze gesprekken verwijst Lopez naar zelfhulpteksten, meditatie, psychotherapie, psychiatrie en coaching. Ze lijkt het project van het verwerken van haar jeugdtrauma’s met dezelfde intensiteit te hebben aangepakt als waarmee ze haar carrière nastreeft. “Mijn ouders leerden me de waarde van hard werken en het belang om een goed mens te zijn”, legt ze uit. “Maar de combinatie daarvan heb ik zelf moeten uitzoeken. Wie je moeder is en wie je vader is en hoe zij van je houden en je leren houden van anderen worden de positieve en negatieve patronen die je in het leven moet overwinnen.”

Een ontmoeting met JLo

Lopez en ik ontmoeten elkaar voor het ontbijt in de Polo Lounge van het Beverly Hills Hotel, aan een tafel helemaal achterin de tuin. Het restaurant is een soort standaard ontmoetingsplaats voor de bewoners van wijken als Bel Air en Holmby Hills, en ze arriveert zonder beveiliging. Privacy is belangrijk voor haar, maar het is ook belangrijk dat mensen begrijpen dat ze niemands sympathie vraagt voor de prijs van roem. “Laatst”, herinnert ze zich, “zei een van mijn kinderen: ‘Ik wil naar de rommelmarkt.’ Ik had zoiets van: ‘Oh, wil je dat ik en Ben meegaan?’ Ze zeiden: ‘Weet je, het is zo’n ding als je gaat, mam.’ Het kwetste me. Maar ik begrijp het. Ze willen tijd met hun vrienden doorbrengen, als ze niet in de gaten worden gehouden en gevolgd en gefotografeerd. Het is een ding. Niemand klaagt, maar het is een ding.”

Ze eet een kom havermout met kaneel en suiker – een populair Puerto Ricaans ontbijt, zoals haar moeder het maakte – en drinkt een cafeïnevrije cappuccino (ze stopte jaren geleden met cafeïne). Ze draagt een zwart spijkerjasje met opstaande kraag, haar haar in een strakke knot, haar huid is onsterfelijk jong – misschien het effect van DNA en de olijfolie-rijke tincturen in haar JLo Beauty-lijn. (Om een vraag te beantwoorden die veel mensen me na onze ontmoeting stelden: ja, ze is absoluut net zo mooi in het echt.)

Nieuw album

“Ik ben niet een van die gekwelde artiesten”, zegt Lopez. “Ja, ik heb, net als iedereen, vele, vele malen in mijn leven met enorm veel verdriet en pijn geleefd. Maar mijn beste muziek of kunst maak ik als ik gelukkig ben en veel liefde voel.” Dat was de stemming rond het schrijven en opnemen van haar komende album, haar eerste in bijna tien jaar. Ik mag de titel niet verklappen, maar het volstaat te zeggen dat het een soort boekstuk is van This Is Me… Then, het album dat ze twintig jaar geleden uitbracht in de beginperiode van haar relatie met Affleck.

Lopez’ oude manager, Benny Medina, vertelde me dat Lopez een manier heeft om verliefd te worden op alles waar ze op dat moment mee bezig is. Hoewel ze de komende maanden verschillende films uitbrengt – waaronder de romcom-met-een-twist Shotgun Wedding deze winter en The Mother, waarin ze schittert als een ex-moordenaar, in het midden van volgend jaar – is het dit album dat Lopez’ enthousiasme op dit moment trekt.

Ze zegt dat het het eerlijkste werk wordt dat ze ooit heeft gemaakt, “een soort culminatie van wie ik ben als persoon en als artiest”. “Mensen denken dat ze dingen weten over wat er onderweg met me gebeurd is, de mannen met wie ik samen was – maar ze hebben er echt geen idee van, en vaak hebben ze het zo mis. Er is een deel van mij dat ik verborg voor iedereen. En ik heb het gevoel dat ik eindelijk op een plek in mijn leven ben waar ik er iets over te zeggen heb.”

Ze leent me haar AirPods zodat ik een paar ruwe stukken kan beluisteren. Er zijn klagende, beknopte nummers, reflecties op de beproevingen uit haar verleden, vrolijke jams die liefde en seks vieren. Terwijl ik luister, merk ik dat ze haar ogen heeft gesloten, en ze danst in haar stoel en zingt mee met haar eigen stem. Even denk ik dat ze me misschien trakteert op een klein optreden, maar nee, ze gaat er gewoon helemaal in op.

Hoogtepunt

Je zou kunnen zeggen dat Lopez zich in een soort positieve flow bevindt sinds 2019-2020, de periode die ze beschouwt als het hoogtepunt van haar carrière tot nu toe. Ze leverde een kritisch geprezen optreden in Hustlers, haar meest succesvolle film tot nu toe; ze voltooide een internationale tournee van 38 shows, ook haar meest succesvolle tot nu toe; ze liep op de catwalk voor Versace in een reïncarnatie van haar iconische groene jungle-print Grammy’s-jurk ter gelegenheid van de twintigste verjaardag ervan (en hield zich staande, dacht ze, in een zee van negentienjarige modellen); ze was co-headliner van de Super Bowl halftime show; en ze werd vijftig jaar.

“Mode! Films! Muziek! Het kwam allemaal samen.” Ze voelde zich ook gesterkt om een publiek politiek standpunt in te nemen en voegde een segment toe aan haar Super Bowl-set waarin Latijns-Amerikaanse kinderen, waaronder haar eigen kind Emme, haar hit Let’s Get Loud zongen vanuit kooien – een reactie op het onrecht van de Trump-regering aan de grens. Volgens Lopez wilde de NFL aanvankelijk de act uit haar programma schrappen, maar ze hield voet bij stuk.

Politiek statement

“Vroeg in mijn carrière vroegen mensen naar politiek, maar ik had altijd het gevoel dat mensen dat niet echt wilden horen van een acteur of iemand die popliedjes zong. Het was een soort van: kop dicht en dansen. Ik had het vertrouwen niet, en ik wilde geen fout maken. Maar je komt op een punt in je leven dat je beseft dat als er iets mis is, je het zegt. Als je er niets aan doet, ben je medeplichtig.

Of het nu kinderen in kooien waren, of kinderen die op straat werden neergeschoten door de politie, het zijn allemaal dingen waarbij je denkt: wat is hier in godsnaam aan de hand? Wanneer zijn we de weg kwijtgeraakt? Er kwamen zoveel vreselijke, lelijke houdingen aan het licht. Het was echt triest omdat het niet politiek hoefde te zijn. Het ging over een goed mens zijn, je naaste liefhebben, alle dingen waarvan mensen zeggen dat ze ervoor staan, maar die ze vervolgens niet in praktijk brengen omdat iemand niet hetzelfde is als zij of iemand een andere seksuele geaardheid of genderidentiteit of een ander ras heeft. Echt? Kun je niet gewoon jezelf zijn? Kun je niet gewoon jezelf zijn en gelukkig zijn en iemand anders ook gelukkig laten zijn?”

Ze zegt dat het huis van Affleck-Lopez in Los Angeles een plaats is waar deze nieuwe gemengde familie (haar tweeling van veertien jaar, zijn drie kinderen uit zijn huwelijk met Jennifer Garner, in leeftijd variërend van tien tot zeventien jaar) gepassioneerd is over een reeks politieke en sociale kwesties. “Deze generatie is prachtig bewust en betrokken en moedig”, zegt ze, “en ze zijn heel snel in het aankaarten van onzin. Ik wil dat mijn kinderen opkomen voor zichzelf en voor de dingen waar ze om geven. Ik wil dat alle kleine meisjes in de wereld luidruchtig worden. Wees luidruchtig! Zeg het als het verkeerd is. Wees niet bang. Ik was lang bang. Bang om de baan niet te krijgen, om mensen kwaad te maken, bang dat mensen me niet aardig zouden vinden.”

Ware liefde

Lopez’ intimi weten dat ze altijd een zwak heeft gehouden voor Affleck. Kort nadat zij en de gepensioneerde honkbalster Alex Rodriguez begin 2021 hun verloving afbliezen, kreeg ze een e-mail van de acteur-regisseur, die net uit een relatie met de actrice Ana de Armas kwam. Een tijdschrift had Affleck om commentaar gevraagd over Lopez, en hij wilde haar laten weten dat hij voor een lofrede had gezorgd. Ze bleven praten. Ze begonnen elkaar thuis te bezoeken. “Uiteraard probeerden we niet in het openbaar uit te gaan”, legt ze uit. “Maar ik ben er nooit voor teruggeschrokken dat er voor mij altijd een echte liefde was, een ware liefde. Mensen in mijn leven weten dat hij een heel, heel speciaal persoon in mijn leven was. Toen we weer bij elkaar kwamen, waren die gevoelens voor mij nog steeds heel echt.”

Ze zegt dat zij en Affleck net zo verbaasd zijn als iedereen dat ze erin geslaagd zijn een vroege liefde te heroveren, en het sprookjesachtige einde van dit alles blijft hen amuseren. (Dat wil niet zeggen dat ze met haar ogen rolt. Lopez gelooft in het sprookje. Op een gedenkplaat op hun bruiloft, die in augustus van dit jaar werd gehouden in het huis van Affleck in Georgia, een maand nadat ze wettelijk waren getrouwd, stond: ‘Love always hopes and always perseveres’.)

“Ik weet niet of ik dit iedereen aanbeveel”, zegt ze. “Soms ontgroei je elkaar, of groei je gewoon anders. Wij tweeën hebben elkaar verloren en weer gevonden. Niet om alles wat er tussendoor gebeurde in diskrediet te brengen, want al die dingen waren ook echt. Alles wat we ooit wilden, was een soort van vrede in ons leven waar we echt dat soort liefde voelden dat je voelt als je heel jong bent en je afvraagt of je dat weer kunt hebben. Bestaat het? Is het echt? Al die vragen die volgens mij iedereen heeft. Je gaat door al die relaties, en je zoekt en je verbindt en ontkoppelt mensen, en je denkt, is dit wat het leven is? Als een carrousel, achtbaan, kermisattractie? En dan komt het tot rust. Maar de reis daarnaartoe is voor iedereen een mysterie.”

Modern family

Hoewel ze dit woord niet gebruikte, heb ik het gevoel dat Lopez en Affleck allebei in een soort herstelproces zitten, op hun eigen manier. Affleck worstelt al meer dan twintig jaar met alcoholisme en heeft de laatste tijd hard gewerkt om nuchter te blijven. Als Lopez een parallelle dwang heeft gehad, dan is dat op het gebied van de liefde. “Ik moet mezelf vergeven voor de dingen die ik deed waar ik niet trots op ben. De keuzes die ik maakte die tegen me werkten”, legt ze uit.

“Zelfliefde gaat echt over grenzen. Leren waar je je goed bij voelt en grenzen stellen, niet bang zijn voor de gevolgen. Weten dat als je voor jezelf zorgt, alles goed komt. Dat mensen je behandelen zoals je behandeld wilt worden en dat je leven goed voelt. Lange tijd had ik zoiets van: doe wat je wil. Ik kan het aan, ik zal er zijn, want ik ben echt sterk, en het komt wel goed. Beetje bij beetje knaagt het aan je eigenwaarde, je gevoel van eigenwaarde, je ziel.”

Het stel heeft veel nagedacht over de integratie van hun gezinnen, en ze leren van elkaar over het ouderschap. De ex-vrouw van Affleck is volgens Lopez “een geweldige co-ouder, en ze werken echt goed samen”. Lopez heeft niet het voordeel van zo’n relatie met haar ex-man, die aan de oostkust woont. “De overgang is een proces dat met zoveel zorg moet worden behandeld”, zegt ze. “Ze hebben zoveel gevoelens. Het zijn tieners. Maar tot nu toe gaat het heel goed. Wat ik hoop te bereiken met ons gezin is dat zijn kinderen in mij een nieuwe bondgenoot hebben, en dat mijn kinderen in hem een nieuwe bondgenoot hebben. Iemand die echt van hen houdt en om hen geeft, maar die een ander perspectief kan hebben. En mij kunnen helpen dingen te zien die ik bij mijn kinderen niet kan zien, omdat ik zo emotioneel gebonden ben.”

Moederschap

Natuurlijk voedt Lopez haar kinderen op met veel meer privileges dan zij op hun leeftijd had. Ze hoopt dat haar eigen model voor hard werken hen enigszins met beide benen op de grond houdt. “Het is moeilijk als je niet hoeft te vechten voor dingen, want dan leer je niet hoe je een vechter moet zijn”, zegt ze, terwijl ze met haar vuisten in de lucht bokst. “Ik moest leren hoe ik een vechter moest zijn. Ik wilde hen een leven geven dat ik niet had. Maar zij krijgen niet de ervaring van iets dat ook nuttig is, namelijk het ontwikkelen van die overlevingsmentaliteit.”

Het is haar gelukt om als ouder uit de schaduw van haar moeder te treden, door te proberen haar stem niet te verheffen en haar kalmte te bewaren. “Ik wilde echt een betere manier vinden dan hen angst aan te jagen. Het is alsof ik de grenzen bewaar, maar ook een bondgenoot ben. Dat is de balans, waarbij ze je genoeg respecteren omdat je handelt op een manier waar ze tegenop kunnen kijken. Toen ik jong was, was dat niet zo.”

En toch werkte Guadalupe Rodríguez hard om haar dochters te leren geweldig te zijn. Het is een les die Lopez graag doorgeeft. “Ik benadruk dat ik wil dat ze het goed doen op school”, voegt ze eraan toe, “en dan maakt mijn zoon de zin altijd af. Hij zegt dan: ‘Maar jij geeft er meer om dat we goede mensen zijn.’ Dat klopt. Dat doe ik. Het mooie van ouderschap is dat je denkt dat je ze al die dingen gaat leren. En dat doe je ook. Je geeft alles door wat je weet, alle kennis die je hebt. Maar aan het eind van de dag leren ze je zoveel en herinneren ze je aan de dingen die je moet weten over het leven, die je in je twintiger en dertiger jaren, als je je eigen ding doet, uit het oog kunt verliezen.”

Strijd voor geloofwaardigheid

Lopez heeft grote, multimediale plannen voor haar huidige muzikale project. Ze wil een muzikale odyssee maken zoals The Wall van Pink Floyd, maar met een boodschap over hoop en liefde. Misschien wel het meest aangrijpende moment in Halftime, de documentaire over haar Super Bowl-jaar die afgelopen juni op Netflix verscheen, doet zich voor wanneer Lopez hardop voorleest uit een artikel over haarzelf in Glamour. “Het is opwindend om te zien hoe een onderschatte artieste” – hier pauzeert ze, en de tranen springen in haar ogen – “krijgt wat ze verdient van prestigieuze filmbedrijven.” In feite heeft Lopez dat niet helemaal gekregen, omdat een nominatie voor een Academy Award aan haar voorbijging. Ook een Grammy blijft haar ontgaan. Ondanks haar sterrendom heeft ze jarenlang gevochten voor geloofwaardigheid. En voor al haar artistieke prestaties is ze voor sommigen gewoon Jennifer Lopez. Dat doet minder pijn dan vroeger.

“Ik heb me altijd een buitenstaander gevoeld, in de modewereld, de muziekwereld, de filmwereld”, legt ze uit. “Ik heb het gevoel dat iedereen elkaar kent en dat alle artiesten met elkaar praten. Je gaat naar het Met Gala en alle meiden gaan met elkaar om, en ik hoor niet bij die groep. Misschien is dat gewoon onzekerheid. Het is niet omdat ik asociaal ben of geen vrienden wil maken. Ik ben altijd een eenling geweest. Ik blijf gewoon gefocust op mijn ding. Zo heb ik me altijd gevoeld. Nog steeds. Maar ik probeer het! Vroeger ging het om het idee van validatie in andermans ogen. Echt waar. Omdat ik bij de club wilde horen. Maar nu niet meer. Ik zoek iets groters. Het gaat erom mensenlevens te raken en geraakt te worden.”

‘Little’

Twintig jaar geleden, in een tijd die soms Bennifer 1.0 wordt genoemd, gaf Affleck Lopez de bijnaam Little – hij is ruim een kop groter. Toen ze elkaar weer ontmoetten, vertelde hij haar dat hij niet zeker wist of die oude bijnaam nog van toepassing was. Maar de koosnaam is terug, zelfs nu Lopez is gaan lijken op de fabulous moeder van ons allemaal. Een kracht ten goede op een soms donkere planeet. Opgroeien is haar levenswerk geweest, bovenop al dat… werk.

“Je komt er aan de andere kant uit, en je bent beter, je bent sterker”, zegt ze. “Maar er is een klein stukje van die vroegere ik, die helemaal open, onschuldig en niet bang was, dat weg is. Soms rouw ik daar om, omdat ik zo’n romanticus ben.” Haar stem is verzacht tot een fluistering. “En omdat ik zoveel van die persoon hield. Mijn hele leven, mijn hele muziekcarrière draaide alleen maar om liefde. Elke film die ik uitkoos, elk album dat ik maakte. Ook al ben ik supertrots op wie ik nu ben, en zou ik er niets aan veranderen – en dat kan ik eindelijk zeggen, als mens, als vrouw, als partner, als collega, als moeder en stiefmoeder – er is nog steeds dat kleine stukje waarbij je denkt: die oude ik? Zij was lief.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.