Lauren Wasser, model met blades

Een van die godinnen, die precies dat doet met haar aanwezigheid in de mode, is Lauren Wasser. Naast haar schoonheid vielen haar blades op: spectaculaire goudkleurige protheses, die haar look aanvulden. En dat is ook precies de bedoeling, volgens Lauren. Ze wil dat mensen zien dat ze een vrouw met een lichamelijke uitdaging is, die de modewereld in rap tempo bestiert. Aan de Britse Vogue vertelde ze onlangs dat ze in haar zoektocht naar protheses niks vond dat bij haar karakter paste. Dus maakte ze van haar protheses ‘pieces of art’ – kunstwerken die mogen opvallen en de aandacht trekken. “Ik ben altijd dol geweest op goud, dus ik heb mijn benen in juwelen veranderd.”

Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden en sloeg direct na de show aan het googelen. Lauren blijkt de dochter van twee modellen, Pamela Cook en Robert Wasserburger. Ook las ik dat Lauren op haar 24ste werd gediagnosticeerd met Toxic Shock Syndrome, oftewel de tamponziekte, waardoor ze uiteindelijk beide benen verloor. En dan zie ik beelden op haar Instagram waarop ze trots haar blades showt en in campagnes van modehuizen schittert.

Andere visie op schoonheid

In een interview met de Britse Vogue vertelt ze dat ze juist vanwege haar protheses meer dan ooit aan de slag wilde in de modewereld, om een andere visie op schoonheid te laten zien. Met als kers op de taart de cruiseshow van Louis Vuitton. “Nicolas Ghesquière weet net zoals ik dat schoonheid veel meer is dan het plaatje, het fysieke. Het gaat om het gevoel dat je oproept, hoe je het publiek inspireert.” Niet veel later spreek ik haar in Parijs, na de lente/zomer 2023-show van Louis Vuitton. 

Voor mensen die je nog niet kennen: wie is Lauren?

“Ik ben model, activist, atleet, go-getter, overlever van het Toxic Shock Syndrome. Someone who beats all the odds. Iemand die de kans heeft gekregen anderen te inspireren en alles uit het leven te halen.”

Heb je altijd gedroomd van een modellencarrière?

“Ik ben opgegroeid met ouders die model zijn. Het is me met de paplepel ingegoten. Door mijn vader en moeder ben ik in dit werk gerold. Al toen ik drie maanden oud was, was ik samen met mijn moeder te zien in de Italiaanse Vogue. Niet veel mensen kunnen dat zeggen: dat ze als baby door Patrick Demarchelier gefotografeerd zijn. Toch was het niet mijn droom. Gedurende mijn leven heb ik hier en daar wat modellenklussen gedaan, maar ik wilde absoluut niet tot de modellentop behoren. Ik trok liever mijn Jordans aan dan hakken, hing liever rond met de jongens, versloeg ze op het basketbalveld en droomde van een carrière bij de NBA.”

Je lijkt nu toch plezier te hebben in het modellenwerk.

“In het begin niet zozeer. Het werk geeft me nu pas echt voldoening, omdat ik er nu uitzie zoals ik eruitzie: ik ben een vrouw met blades. Ik kan de wereld iets anders laten zien, het schoonheidsideaal tarten en een bron van inspiratie zijn. Het werk heeft nu zoveel meer betekenis. Ik ben nu in de positie mensen te laten zien dat je ook met protheses mooi bent, dat je het waard bent om van gehouden te worden.”

Op je 24ste werd Toxic Shock Syndrome bij je gediagnosticeerd, waardoor je uiteindelijk je benen verloor. Kun je vertellen over die periode?

“Het was een donkere, afschuwelijke tijd. Ik was in de bloei van mijn leven. Gezond, sportief, vrij. Ik genoot van het leven. Ik speelde basketbal, deed wat modellenwerk, was vaak aan zee te vinden met vrienden. Het leven lachte me toe. Van de ene op de andere dag kreeg ik last van griepverschijnselen, werd koortsig en niet lekker. Dat ging van kwaad tot erger, waardoor ik in het ziekenhuis belandde en onderweg daarnaartoe twee keer een hartaanval kreeg. Ze brachten me in coma. Godzijdank was er een arts aan het werk die van TSS had gehoord en direct de symptomen herkende. Hij heeft mijn leven gered. Ik kreeg de juiste medicijnen, die mijn lichaam uit shocktoestand haalden.”

Lees het volledige interview met Lauren Wasser in Vogue’s nieuwe decembernummer, dat nu in de winkels ligt en hier online te bestellen is.